PREMIUM
‘Het voelt alsof ik hem met elk boek dat ik weggeef een laatste eer bewijs’
Nadat de vader van Loes overleed, kwamen ze erachter dat hij veel meer boeken had verzameld dan ze dachten. Daar is nu een mooi project uit ontstaan.
Loes (68):
“‘Als ik dood ben, breng je ze niet naar de kringloop, hoor!’ zei mijn negentigjarige vader net voor zijn overlijden tegen me. Mijn vader was een schat van een man, de beste vader die een dochter zich kan wensen. Een harde werker die altijd voor iedereen klaarstond met een luisterend oor of zijn gereedschapskoffer. Maar hij had wel één zwak punt: boeken. Op elke vlooienmarkt snuffelde hij in de dozen boeken naar de pareltjes en elke minibieb en kringloopwinkel in de buurt heeft hij bezocht.”
“De meeste van die boeken las hij ook wel echt, maar daarna verdwenen ze eerst in de boekenkast en vervolgens naar het zoldertje, waar ze in bananendozen terechtkwamen. Op dat zoldertje kwam ik nooit, tot net na zijn dood in de zomer van 2020. Bij het leeghalen van zijn huis troffen we daar véél meer boeken aan dan we hadden verwacht: minstens twaalfhonderd stuks, in tientallen loodzware dozen. Mijn man verzuchtte dat we ze misschien toch maar gewoon naar de kringloop moesten brengen, zoals we met veel van mijn vaders andere spullen deden, maar ik kon dat niet. Ik zou mijn belofte niet breken.”
Minibiebs
“Dus belde ik enkele weken later, toen de rust enigszins was wedergekeerd na zijn overlijden, rond naar verpleeghuizen en ziekenhuizen met de vraag of zij nog boeken konden gebruiken. De eerste driehonderd boeken gaven we op die manier een nieuw thuis, maar we hadden er nog heel wat te gaan. Tijdens mijn vele fietstochten was het me opgevallen dat er steeds meer minibiebs langs de weg staan, waar je boeken kunt lenen, achterlaten of ruilen. Dat werd mijn volgende project, besloot ik op een zondagochtend. En dat is het nu, ruim twee jaar later, nog steeds. Elke keer als ik op de fiets stap, stop ik een aantal boeken in mijn fietstassen. Bij elke minibieb die ik onderweg tegenkom, zet ik mijn fiets even langs de kant en zet ik drie of vier boeken in de kast neer. Het voelt alsof ik elke keer dat ik een boek een mooi plekje geef in zo’n kastje in een voortuin, tussen de winkels of op het station, mijn lieve vader een klein stukje door laat leven. Alsof ik hem een laatste eer bewijs door mijn belofte te vervullen, net zoals hij vroeger alles deed om mij gelukkig te maken. Nog maar vier dozen te gaan.”
Podcast over wees worden
In de podcast Kaarten op tafel bij Margriet spreekt Tanja Jess met Marian Mudder en Berget Lewis over het verliezen van je ouders. Beluister hier de aflevering:
