Het dochtertje van Melanie werd te vroeg geboren: ‘Het verdriet en gemis is er altijd, maar de liefde voor mijn kind overheerst’

“Als je je kind op je borst krijgt dan bestaat de rest van de wereld even niet. Heel even waren we vergeten in wat voor verdrietige situatie we waren beland. We zaten echt op die roze wolk.”

Charlie

“Ik was ruim 24 weken zwanger van Charlie en de zwangerschap verliep eigenlijk heel goed”, vertelt Melanie. “Ik had weinig last van kwaaltjes en de controles en echo’s waren allemaal in orde. Op 1 oktober, de dag van de bevalling, heb ik ook nog gewoon gewerkt. Ik had alleen een beetje last van mijn buik.” In de middag werden haar krampen heviger en besloot Melanie om toch de verloskundige te bellen. “Ik vroeg haar eigenlijk meer voor geruststelling om langs te komen, om van haar te horen dat er niks aan de hand was.” Toen de verloskundige langskwam voelde ze twee centimeter ontsluiting. “En dan staat gelijk je hele wereld op z’n kop. Je weet: het gaat nu beginnen, maar het is natuurlijk nog veel te vroeg.”

Melanie en Cameron vertrokken met de ambulance naar het ziekenhuis waar ze werden opgevangen. “We werden ingelicht over de risico’s. Het zag er niet goed uit en het was eigenlijk bijna wel zeker dat ons dochtertje het niet zou redden.” De bevalling verliep snel en rond 22:00 uur werd onze dochter Charlie geboren. Daarna kregen Melanie, Cameron en Charlie de ruimte om even alleen te zijn als gezinnetje. “Als je je kind op je borst krijgt dan bestaat de rest van de wereld even niet. Heel even waren we vergeten in wat voor verdrietige situatie we waren beland. We zaten echt even op die roze wolk. “Na een tijdje werd de harde werkelijkheid voor ons steeds duidelijker; Charlie haar longen waren er nog niet klaar voor waardoor ze na enkele minuten kwam te overlijden. De minuten dat we Charlie hebben zien strijden zijn ons heel erg dierbaar, ze heeft geleefd.”

Herinneringen maken

Wat voor Melanie en Cameron heel waardevol was, is dat er nog een filmpje gemaakt is waarin Charlie beweegt en wat geluidjes maakt. Daarna hebben ze gekozen voor de Watermethode. Daarbij wordt een kindje na de geboorte in koud water gelegd, zodat het kindje zo lang mogelijk mooi blijft. “In eerste instantie hadden ze het er met mij over en toen vroeg ik gelijk: maar dan blijft haar mond en neus wel boven water toch? Dat is gewoon een automatisch gevoel, dat het niet goed voelt om je kind onder water te dompelen.” Maar doordat de zuster uitlegde dat het kindje eigenlijk nu ook nog in het vruchtwater in de baarmoeder had gezeten besloten Melanie en Cameron om toch voor de Watermethode te kiezen.

De volgende dag kwam in het ziekenhuis een fotograaf van Stichting Stil langs om foto’s te maken van Charlie. “Hoewel het een hele emotionele en verdrietige herinnering is, is het hebben van dit beeldmateriaal voor ons heel waardevol. Zo kunnen we dit moment voor altijd helder op ons netvlies houden.”

Daarna zijn Melanie en Cameron met Charlie naar huis gegaan en is hun naaste familie langsgekomen. “We hebben hiervoor gekozen omdat we het heel belangrijk vinden om samen met de directe familie herinneringen te maken. Als wij het dan over Charlie hebben dan weten onze naasten ook hoe ze eruitzag en hoe ze voelde. Dat maakt dat de herinnering aan Charlie levend blijft en daardoor ook echt onderdeel is van onze familie.

Foto van Melanie, Cameron en Charlie

Moedergevoelens

Door de Watermethode konden Melanie en Cameron hun dochtertje Charlie nog een week bij zich in huis hebben. “Ik besefte mij heel goed dat onze dochter overleden was, maar mijn (ver)zorgende moedergevoelens (en vadergevoelens voor Cameron) gingen gewoon door. Als we Charlie uit het water haalden wilden Cameron en ik haar verzorgen, maar ook vasthouden en knuffelen.” Ook daarvan maakten Melanie en Cameron herinneringen door middel van foto’s en filmpjes.

Gecondoleerd én gefeliciteerd

“Ik merk vaak”, zegt Melanie, “dat mensen bij het overlijden van een pasgeboren kindje al snel gecondoleerd zeggen, maar bij een pasgeboren kindje en zeker bij onze Charlie die ook nog even heeft geleefd, vind ik het ook belangrijk dat mensen je feliciteren. Een geboorte is en blijft iets heel bijzonders.” Melanie en Cameron hebben daarom ook een geboorte-rouwkaartje gestuurd naar familie en vrienden. Hiermee konden zij laten weten blij te zijn met de geboorte van hun dochtertje, maar ook rouwden om het verlies.

Melanie merkt dat het ook voor een bewustzijn bij haar naasten heeft gezorgd en dat ze daardoor beseffen dat niet alles in het leven zo vanzelfsprekend is en dat je moet genieten van de mensen en kinderen om je heen.

Liefde overheerst

“De eerste weken vroeg ik me af wanneer ik weer controle zou krijgen over mijn emoties”, herinnert Melanie zich. “In het begin kon ik alleen maar huilen en was ik die controle totaal kwijt. Dat beangstigde mij wel.” Uiteindelijk liet Melanie het op z’n beloop gaan. “Het verdriet is er zeker, maar ik merk op dit moment dat de liefdevolle herinnering aan mijn kindje overheerst. Dat zorgt ervoor dat ik kracht en energie heb om stap voor stap weer terug de maatschappij in te willen.”

Blijf je kind benoemen

Melanie merkt dat er nog best een taboe op dit onderwerp heerst en zou andere ouders die ook een kindje zijn verloren graag mee willen geven om je kind altijd te blijven benoemen. “Ik zal het bestaan van Charlie nooit verzwijgen. En ik heb maling aan de mensen die zich daardoor misschien ongemakkelijk voelen. Mijn kindje is er geweest en mag benoemd worden. Zo blijft je kindje ook voortleven.”

Hulp en steun

Wat Melanie veel heeft geholpen is Steunpunt Nova, een organisatie die ouders helpt en steunt bij het verlies van hun baby. “Je wilt herinneringen maken met je kind, familie betrekken, maar je moet ook een afscheid regelen. En dat moet allemaal in één week.” Dankzij de hulpkaarten van Steunpunt Nova met duidelijke checklists krijg je steun in waar je allemaal aan kunt denken en wat je kunt doen, zodat je de belangrijke dingen niet vergeet.

Lees ook:
Het dochtertje van Jolanda verdronk: ‘Het liefst zou ik de hele dag over haar praten’

Beeld header | Getty Images