Gloria werd oma tijdens de pandemie: ‘Na al die ellende is zij echt een cadeautje uit de hemel’
Als je (schoon)dochter zwanger is, is dat per definitie spannend. Maar als dat gebeurt in coronatijd en dat dus ook de periode waarin je oma wordt, is de lading extra groot. Gloria Klunne (62) en haar man Rob werden in september 2020 voor de zevende keer oma en opa, van kleindochter Raquel dit keer, tijdens de pandemie.
En naast een extra lading door corona, was de zwangerschap ook om andere redenen heel spannend.
Heel erg spannend
“Mijn dochter Jagaira was al drie keer eerder zwanger geweest. Alle drie de keren eindigde dat met twaalf-dertien weken in een miskraam. De laatste keer was ze zelfs zwanger van een tweeling. Dus toen ze weer zwanger bleek te zijn en er ook nog corona heerste, vond ik het heel erg spannend. In het begin van de zwangerschap werkte ze nog, dat vond ik heel eng, wat als ze corona kreeg? Dan zei ze: ‘Mam, de metro is helemaal leeg, en er is niemand op het werk!’”
Elke dag hulp
“Maar al vrij snel moest ze stoppen met werken en rustig aan doen. Jagaira’s bloeddruk en ijzergehalte waren laag en ze kreeg last van zwangerschapssuiker, ze kon zo flauwvallen. Ik hielp haar al die maanden elke dag – dat kon, want ik woon dichtbij – met boodschappen doen en met het huishouden.”
Lees ook: Elsje voedt haar kleinkinderen op: ‘Het enige waar we moeite mee hadden,
‘Ik zag in die tijd niemand’
“Ik was in die tijd herstellende van een hartoperatie en dat maakte het makkelijker om tegen iedereen te zeggen dat ik geen bezoek wilde. En dus heb ik maandenlang niemand gezien, alleen mijn man en Jagaira. Zelfs mijn andere dochter Lorena en haar jonge kinderen zag ik vier maanden niet, op een paar keer na in de tuin, op afstand. Ook na de lockdown hield ik bezoek af en zag ik op de directe familie na weinig mensen. Gelukkig heeft geen van ons corona gekregen.”
‘Het belangrijkste was dat ze gezond was geboren’
“Raquel is uiteindelijk in september geboren, na een bevalling van drie dagen. Tijdens de eerste weeën was ik nog wel bij Jagaira, maar tijdens de bevalling zelf mocht alleen de vader erbij. Er viel een enorme last van mijn schouders toen ze er eenmaal gezond en wel was. Ik hoefde haar niet eens meteen vast te houden. Het belangrijkste was dat ze gezond was geboren, dat was even voldoende voor mij. Ik ben naar huis gegaan en gaan slapen. In de dagen erna mocht er in het ziekenhuis maar een persoon per dag op bezoek komen. Ik heb gewacht tot ze thuis waren, pas toen kon ik Raquel vasthouden. Na al die ellende is zij echt een cadeautje uit de hemel.”
