Margriet logo
null Beeld Marloes Bosch. Visagie: Nicolette Brøndsted.
Beeld Marloes Bosch. Visagie: Nicolette Brøndsted.

PREMIUM

Geke: ‘Ik besef heel goed dat het een wonder is dat ik er nog ben’

Geke Pluimers (58) werkt in de zorg en raakte in december 2020 besmet met corona. Twee jaar later is ze nog steeds niet volledig hersteld.

“Ik liet me omscholen tot verzorgende omdat mij dat leuk leek, maar de zorg maakte mij uiteindelijk doodziek. Als zelfstandig verzorgende Individuele Gezondheid word ik door diverse zorginstellingen ingehuurd. Zo ook twee jaar geleden, toen ik werd ingezet op een corona-afdeling. Dit was tijdens de tweede golf, vaccins waren er toen nog niet, maar ik droeg wel beschermende kleding. Elke ochtend nam ik mijn temperatuur op en op een dag had ik verhoging. Ik had corona en werd al snel heel beroerd en benauwd. Zes dagen later werd ik opgenomen in het ziekenhuis, waar ik na twee dagen op de ic belandde. Nog eens drie dagen later werd ik in slaap gebracht en beademd. Mijn schrikbeeld werd werkelijkheid.”

null Beeld

Vallen en opstaan

“Vijf weken lang lag ik in een kunstmatige coma. Er ontstonden bloedpropjes in mijn longen die volliepen met pus en bloed, ik kreeg infarcten in mijn milt, longen en nieren en ik werd meerdere malen geopereerd. Ik ben door het oog van de allerdunste naald gekropen. Uit een coma ontwaken gaat niet zo mooi als in de film, ik had een delier en veel nachtmerries. Voor elke dag op de ic staat een week revalidatie, voor mij hield dat dus zestig weken in. Ik kreeg fysiotherapie, ergotherapie en logopedie. De beademingsbuis in mijn keel heeft mijn stembanden beschadigd, waardoor ik vaak moet hoesten.”

“Mijn herstel ging met vallen, maar ook veel opstaan. Een jaar nadat ik het ziekenhuis verliet begon ik met drie uurtjes werken, inmiddels werk ik weer zestien uur. Maar de 28 uur van vroeger zal ik waarschijnlijk nooit meer halen. Het werk kost me meer moeite, omdat ik minder energie heb. Ook multitasken vind ik nu lastiger. Na een dienst van acht uur ben ik kapot. Het vinden van een nieuwe balans is het moeilijkst: wat kan ik wel, wat niet? Waarschijnlijk word ik nooit meer helemaal de oude, maar corona heeft mij ook veel moois gebracht. Ik heb nu veel meer rust om van kleine dingen zoals een wandeling in de natuur te genieten, voorheen rende ik van afspraak naar afspraak. En ik besef heel goed dat het een wonder is dat ik er nog ben. De bonustijd die ik nu heb met mijn man en kinderen maakt mij een heel gelukkig mens.”

Anne BroekmanMarloes Bosch. Visagie: Nicolette Brøndsted.

Op alle verhalen van Margriet rust uiteraard copyright. Linken kan altijd, eventueel met de intro van het stuk erboven. Wil je tekst overnemen of een video(fragment), foto of illustratie gebruiken, mail dan naar copyright@margriet.nl.
© 2023 DPG Media B.V. - alle rechten voorbehouden