‘De eerste stappen in de keuken zette ik naast haar. Zij heeft me zo veel geleerd’

“Mijn moeder, Cheryl Olivia Loy, is mijn grootste kracht en steun in het leven. ‘Maak iets van je leven’, gaf ze me als kind al mee. ‘Ga later studeren en zorg dat je goed bent voor je toekomstige gezin, lief bent voor je kinderen.’ Precies die levenswijze houdt ze er zelf ook op na. Ze is een graag geziene vrouw. Mensen willen hun hart bij haar luchten omdat ze weten dat ze je geen advies oplegt, maar een luisterend oor biedt. En boy oh boy, wat is ze een harde werker.”

Vrolijk meisje

“Ze groeide op in Suriname, in een huis waar de zon op elk moment van de dag binnen leek te schijnen. Met zeven broers en zes zussen was er altijd wel iemand om mee te spelen. Een broer of zus met wie het lekker ‘poptji patu’ spelen was, kok en restaurantje, op het erf achter het huis. Ze was een vrolijk meisje dat het goed kon vinden met haar broers en zussen. Ook nu nog is hun band heel hecht.”

1. “Voor atletiekcentrum AAC in Amsterdam. Mams kwam vaak naar mijn wedstrijden.”
2. “Met tantes uit Suriname en nichtjes naar Volendam.”
3. “Bijlmer, Amsterdam. Jaren zeventig.”

Met mama naar de markt

“Mijn moeder werd aan mijn vader voorgesteld door tante Nelleke en ze trouwden. Ze was twintig toen ze mij kreeg. Ik ben geboren in Amsterdam. Ik weet nog hoe we op zaterdag met z’n tweeën boodschappen gingen doen. Dat kon gerust uren duren. Eerst struinden we over de markt en kreeg ik een frietje toegeschoven van een minizaak op het Bos en Lommerplein. Dan naar de supermarkt. Ondertussen had ik in beide handen een loeizware boodschappentas. Of mijn moeder me bewust spierballen liet kweken, weet ik niet. Het maakte me in elk geval sterk.”

De keuken in

“Weer thuis gingen we de keuken in. Als kind vond ik spelen veel belangrijker dan leren op school en mijn moeder hield me graag bij haar in de keuken omdat ze me in de smiezen wilde houden. ‘Joe wani jereh noh,’ zei ze dan, ‘Je wil niet horen, hè.’ Ze wilde me bij mijn vader weghouden, dat ook, want de man had een pittig ­karakter. Zo’n moeilijk ­karakter heeft een geschiedenis, weet ik inmiddels, maar het was niet makkelijk om met zo’n vader op te groeien. Mijn moeder wist dat en nam thuis zo veel mogelijk taken op zich. Ze was daardoor enorm in beeld als moeder en maakte een goede ­jongen van me.”

“Ergens moet ze bang zijn geweest dat ik de kant van mijn vader op zou gaan. Dat dat niet is gebeurd, komt doordat ze zo veel tijd en liefde in mijn opvoeding heeft gestopt. Zij en ik gingen eropuit wanneer het maar kon. Naar de bioscoop om Karate kid te kijken, naar de speeltuin om te ravotten, naar pretparken. Ze sportte fanatiek. Ze liep marathons en volleybalde op wedstrijdniveau. Dat stimuleerde mij; lang deed ik op hoog niveau aan atletiek.”

1. “Vakantie in Curaçao.”
2. “Samen in de keuken, toen al een geliefde bezigheid en nu nog steeds. Mijn moeder komt terug op de foto’s in mijn kookboek.”
3. “Op de galerij van de flat in de Bijlmer.”

Bikkel

“Alsof ze het thuis nog niet druk genoeg had, maakte mijn moeder carrière. Ze kon goed studeren en kwam terecht bij de economische controledienst van Amsterdam, ECD, waar ze veertig jaar werkte. Een baan waarbij ze elke dag gefocust moest zijn. Tel daarbij op dat ze thuis de boel bestierde, haar zoon het gevoel gaf dat hij niks tekortkwam, en dan was er nog die pittige man aan haar zijde met wie het tot een scheiding kwam. Daarop terugkijkend vind ik mijn moeder echt zó’n bikkel.”

Met pensioen

“‘Jij bent duidelijk een boy van Cheryl,’ hoor ik vaak van mensen. Dat lichtgetinte hebben we allebei, mijn moeder heeft er vrolijke sproetjes bij. We hebben dezelfde neus en kaaklijn en zijn allebei heel graag lief voor onze medemens. Ik spreek haar zeker drie keer per week. Net nog stuurde ze een berichtje dat ze trots is op haar kleinkinderen. Ze is al ruim dertig jaar heel erg gelukkig met Harry. Een toffe kerel, Harco noem ik hem. Haar knieën laten het niet meer toe dat ze hardloopt, maar wandelen doen ze nog vaak samen. Ze zijn met pensioen en toen de wereld nog normaal was, woonden ze lekker in Suriname. Sinds corona was het beter om hier in Nederland te ‘sudderen’, lekker bij ons in de buurt.”

1. “1974. Mijn vader en moeder na mijn geboorte.”
2. “Mijn knappe mamsie, je ziet hier hoe ze van mode houdt.”
3. “Met oma van vaders kant gingen we elk weekend wel naar een feestje.”

Mijn mamsie

“Ze is echt gelukkig. Ik geef haar complimenten, want hoe lastig ik als jochie soms ook was, ik hield altijd respect voor mijn mamsie. Ik vertel haar dat ze me met het liefdevolle moederschap een topbasis voor het leven heeft gegeven. De eerste stappen in de keuken zette ik naast haar. Op school blonk ik zó uit tijdens de wekelijkse kookles, dat ik besloot een koksopleiding te gaan doen. Ik haalde diploma’s, ging werken in de keuken en werk nu aan mijn tweede kookboek. Maar belangrijker, mijn moeder heeft me geleerd een goede echtgenoot te zijn en een vader die lief is voor zijn kinderen. Die basis van liefdevol ouderschap geef ik op mijn beurt door aan mijn kids.”

London Loy (47) is chef-kok. Hij deed de koksopleiding en werkte o.a. als kok van restaurant La Rive in het Amstel Hotel. Nu is hij vaste kok voor Koffietijd van RTL4. Ook schreef hij het kookboek Mijn recepten: Van appeltaart tot saotosoep en werkt aan een tweede kookboek. London heeft een relatie en twee kinderen, Satori en Nin-jah.