PREMIUM
‘Dat ik net weer een beetje mijn vrijheid terug had, vond ik van ondergeschikt belang. Mijn kind had me nodig’
Als de thuiswonende dochter van Michaela van Caspel (61) op achttienjarige leeftijd – volkomen onverwacht – bevalt van een kind, twijfelt Michaela geen moment. Natuurlijk blijft haar dochter thuis wonen en helpt ze haar zo veel mogelijk.
“Mijn man en ik hadden net weer wat meer tijd voor elkaar. We gingen weer samen op vakantie en genoten van de herwonnen vrijheid nu Claire en haar zus volwassen waren. Op een avond ging ik vroeg naar bed. Ik ben verloskundige en had de nacht daarvoor een dienst gedraaid. Na twee uurtjes, nog voor middernacht, maakte mijn man mij wakker. ‘Claire heeft enorme buikpijn,’ zei hij. ‘Wil jij eens komen kijken?’ Ik trof Claire in de badkamer aan. Verkrampt. Ze was ongesteld geworden, dacht ze, en had daar deze keer veel last van. Ik gaf haar maandverband en paracetamol en raadde haar aan lekker warm te douchen.”
Ze is aan het bevallen!
“Omdat de pijn continu was kwam het geen seconde bij me op dat ze weeën had. Toen het niet beter ging, voelde ik aan haar buik. Die was kei- en keihard. Halsoverkop gingen we naar de eerste hulp. De arts wist het niet. Ik drong aan op een echo, iets zat er niet goed in haar buik. Op het moment dat de arts daar de voorbereidingen voor trof, hielp ik Claire met aankleden en drong het opeens tot me door. Mijn hemel, dacht ik, ze is aan het bevallen!”
Hbo-opleiding afmaken
“De shock was enorm. Er heerste totale verwarring, bij ons allemaal. Onze dochter heeft nooit geweten dat ze in verwachting was, dat was me direct duidelijk. Ze had geen dikke buik en was al die maanden gewoon ongesteld geweest. Zodra het mannetje op haar buik werd gelegd, zag ik een enorme rust en verantwoordelijkheid over haar heen komen. Ze was meteen moeder. Zo mooi om te zien. ‘Ik zou direct woonruimte voor haar gaan zoeken,’ zei iemand in onze directe omgeving. Maar daar heb ik geen seconde aan gedacht.”
“Terwijl mijn dochter nog in het ziekenhuis lag, ben ik samen met mijn man als een gek alles gaan regelen: babykamer, kleertjes, verzekeringen. Vanaf het allereerste moment voelde het vanzelfsprekend dat we onze dochter zouden helpen bij de zorg voor de kleine. Ik wilde heel graag dat mijn dochter haar hbo-opleiding af kon maken. Dat ik net weer een beetje mijn vrijheid terug had, vond ik van ondergeschikt belang. Ik wás er gewoon. Mijn kind had me nodig.”
De reacties vielen me zwaar
“De verzorging van de kleine ging heel natuurlijk. Mijn man ging een dag minder werken, ik werkte sowieso al parttime en mijn dochter ging vier dagen per week naar school. Als ik ’s avonds vanuit mijn werk terug naar huis reed, verheugde ik me er vooral op mijn kleinzoon weer te zien. Wat me zwaar viel waren de reacties. ‘Als zij als verloskundige niet doorhad dat haar dochter zwanger was, moet ze wel een heel slechte band hebben met haar dochter,’ heeft een collega via via gezegd. Ik was er kapot van. Hoe kun je zoiets zeggen? Mensen denken dat alleen domme en dikke mensen niet doorhebben dat ze zwanger zijn. Onzin, het kan iedereen overkomen. Ik vóélde dat ik dat naar buiten moest brengen.”
“Dat mijn dochter nog zeven jaar thuis woonde met de kleine bleek een cadeau en heeft voor mij nooit als een opoffering gevoeld. Het schrijven van mijn boek – waarin ik andere vrouwen interview die niet wisten dat ze zwanger waren en deskundigen – was dat wél. Wat heb ik veel negativiteit over me heen gehad. Maar ik voelde een enorme drang om op te komen voor mijn dochter en andere vrouwen die dit overkomt. Waar is in hemelsnaam het begrip?”
Vanwege privacyredenen is de naam Claire gefingeerd. Het boek van Michaela heet Donderslag bij heldere hemel en is te bestellen via de boekhandel.
Maxi-jurk (H&M), pumps (Notre V).
