Persoonlijk

Daniël Boissevain: ‘Het mezelf moeten bewijzen is weg’

Redactie Margriet | 7 maart 2017

In de film Alberta verlaat Freek, gespeeld door Daniël Boissevain (47), zijn vrouw voor een  nieuwe liefde. In het dagelijks leven is de acteur al 22 jaar samen met zijn vrouw. Een gesprek over liefde, ouder worden en uitvliegende kinderen.

Na afloop van het interview vertelt Daniël Boissevain dat hij het maar iets onnatuurlijks vindt, een interview geven. “Je hebt een gesprek met iemand die je niet kent en je weet dat alles wat je zegt wordt opgeschreven. Dat is raar. Het zorgt ervoor dat je je continu heel bewust bent van wat je zegt en in je hoofd aan het schaken bent met wat je wel en niet wilt weggeven.” Het mag dan niet zijn hobby zijn, interviews doen, maar daar is niets van te merken tijdens het gesprek. Daniël is een makkelijke prater en zet zijn antwoorden geregeld kracht bij met armgebaren en gekke stemmetjes. Wellicht komt zijn  enthousiasme door de aanleiding van het gesprek, de film Alberta, waarin Boissevain de hoofdrol speelt en waar hij erg trots op is. De film draait om veertiger Freek, getrouwd, vader van een zoontje en succesvol in de reclame wereld. Zo op het oog een perfect leven, maar dan wordt hij – o cliché – verliefd op de 24-jarige Alberta en vertrekt hij plotsklap met haar naar Canada.

Waarom wilde je deze rol graag spelen?
“Ik had nog nooit met regisseur Eddy Terstall gewerkt en dat leek me erg leuk. Daarnaast sprak het verhaal me aan.”

Het verhaal draait om een veertiger die vrouw, kind en werk verlaat voor een jonge blom.
“Nou ja, het probleem is natuurlijk dat hij verlíéfd wordt op Alberta. Hij heeft een goed leven, maar het kabbelt, er is een zekere sleur. Door die verliefdheid heeft hij het gevoel dat hij weer leeft. Hij is ineens weer the man.”

Herken je daar iets in?
“Wat ik herken is het ‘is dit het nou?’- gevoel. En ik denk dat dat herkenbaar zal zijn voor veel mensen – mannen en vrouwen – in een lange relatie. Als je een flinke tijd samen bent, een huishouden runt en kinderen opvoedt, ligt de kans op de loer dat de aandacht voor elkaar wegvalt, omdat je zo druk bent alle  ballen in de lucht te houden. ‘Haal jij de kinderen? Dan kook ik.’ ‘Ik ben dan en dan weg volgende week, zorg jij dat je er dan bent?’ Je bent elkaar continu aan het afwisselen. Dan dreigt het gevaar dat je van elkaar verwijderd raakt. Daar moet je voor waken.”

Hoe waak je daar dan voor?
“Door met elkaar te blijven praten. Ik denk dat dát het belangrijkst is in een relatie, dat je blijft communiceren. En de grap is: je dénkt dat je enorm bij  elkaar betrokken bent, want je bent  tenslotte de hele dag aan het onderhandelen over wie wat doet, maar dat zijn slechts de praktische zaken. Als je niet meer met elkaar bespreekt wat je écht bezighoudt, kun je vereenzamen in een relatie. Onbewust neem je steeds meer afstand van elkaar en zo beland je allebei op je eigen planeet. Dan is het enige wat je op een gegeven moment nog bindt het runnen van een gezin.”

‘Vanessa en ik  hebben een beetje  dezelfde achtergrond. Onze jeugd bestond uit veel reizen, theater, chaos’

Jij bent al 22 jaar samen met je vrouw Vanessa. Jullie kennen elkaar al uit jullie kindertijd.
“Onze ouders waren bevriend, dus ik speelde daar als jongetje weleens. Ik ben er ooit van de trap gevallen.” (lacht) “Toen viel ik al voor haar. We hebben  elkaar vervolgens jaren niet gezien. In het laatste jaar van de Toneelschool kreeg ik een rol in een eindexamenfilm waarvan Vanessa de opnameleiding deed. Hoteldebotel verliefd werd ik. We  hebben een beetje dezelfde achtergrond: onze ouders zijn gescheiden toen we vrij jong waren, ik groeide op in een kunstenaarsgezin en haar moeder zat ook bij een reizend theatergezelschap. Onze jeugd bestond uit veel reizen, theater maken, uit chaos eigenlijk. Over  heel veel dingen hoefden wij het niet te  hebben. We voelden elkaar heel  goed aan.” (trekt een vies gezicht) “Soulmates, oeoeoe, zo noem je dat toch? Maar ja, dat gevoel heb ik echt met haar. Nog steeds.”

Zo’n lange relatie, dat is best bijzonder in de showbizz.
“Dat hoor je inderdaad niet zo vaak. Maar ik vind dat veel mensen vaak te snel denken dat het gras groener is bij de buren. Dat ze, als het even niet werkt of als ze in een crisis zitten, om zich heen gaan kijken en denken dat het ergens anders leuker is. Nou, geheid dat je  een paar jaar later gewoon weer met hetzelfde gedoe in je relatie kampt. Want relaties zijn nu eenmaal ingewikkeld. Ménsen zijn ingewikkeld. Ik denk dat als je een crisis overwint, je er samen sterker uitkomt. Dat vind ik heel mooi.”

Gewoon doorgaan is dus het devies?
“Vind ik eigenlijk wel. Niet tegen beter weten in natuurlijk; als het écht niet werkt moet je niet samen willen blijven. Bij elkaar blijven voor de kinderen, daar geloof ik ook niet in. Maar verder zeg ik: ‘Geef niet zomaar op.’ Natuurlijk is het in die 22 jaar samen niet altijd alleen maar rozengeur en maneschijn geweest tussen mij en Vanessa. Wij hebben zeker onze momenten gehad waarop we  dachten: wat doen we hier nog? En ik heb ook weleens bij een single vriend gedacht: wat lekker, hij kan alles doen wat hij wil, hoeft aan niemand verantwoording af te leggen. Maar dat zou ik dan een paar dagen leuk vinden. Uiteindelijk wil ik gewoon mijn leven met iemand delen. Klaar.”

tekst: charlotte latten
fotografie: marloes bosch
styling: esther loonstijn
visagie: carmen zomers

Dit is een gedeelte uit het interview met schrijver Daniël Boissevain. Het volledige interview lees je in Margriet 10-2017. Dit nummer nabestellen? Dat kan via Tijdschrift365.nl. Je kunt het hele interview ook online lezen via Blendle.

Lees ook:

Artikelen van Margriet.nl ontvangen in je mailbox? Schrijf je in op Margriet.nl/nieuwsbrief