Charlotte (43): “Ik was nog zo jong, stond aan het begin van mijn leven, nu was ik ineens hartpatiënt”

Bij 25% van alle infarcten bij vrouwen onder de zestig is sprake van een SCAD (Spontaneous Coronary Artery Dissection). Naderende hartinfarcten worden nogal eens gemist, te laat opgemerkt of – bij vrouwen van rond de vijftig – verward met de symptomen van de overgang.

Cardioloog prof. dr. Angela Maas, verbonden aan het Radboudumc in Nijmegen: “We zien dat vrouwen veel assertiever zijn geworden bij de huisarts. Ze laten zich niet meer met een kletsverhaal naar huis sturen, maar willen een oorzaak horen. Bovendien gaat het klassieke beeld van een infarct voor 75 procent over mannen en veel minder vaak over vrouwen. Zoals bij een infarct door vaatspasmen of kramp (type 2), waarbij de klachten wat kunnen wegebben en na een paar uur weer terugkomen. Die fluctuatie en aanloop in de tijd is een ander patroon dan wat er over het algemeen bij mannen gebeurt. Daardoor wordt het soms nog niet herkend voor wat het is. Dat is vervelend, omdat dit soort infarcten vooral bij vrouwen onder de zestig voorkomt. De sterftekans is daardoor nog altijd twee keer hoger dan bij mannen. Kortom, we zijn er nog niet.”

Adrenaline

Charlotte: “Op de ochtend dat ik een SCAD kreeg, voelde ik me bijzonder opgewekt en energiek. Achteraf bleek dat een signaal te zijn, het lichaam maakt adrenaline aan vlak voor een infarct. Ik wilde iets oppakken van de vloer toen ik letterlijk iets voelde knappen in mijn borst. Meteen werd ik heel naar: misselijk, verkrampt en duizelig. Gelukkig was mijn vriend erbij, hij zei meteen dat ik een infarct had. Er was geen enkele aanleiding om dat te denken, ik had geen overgewicht en rookte niet. Wel had ik een drukke baan als accountmanager, maar stress was geen probleem voor mij. Ik denk dan ook dat ik erfelijk belast ben, want niet lang voordat ik een SCAD kreeg had mijn vader een aortadissectie gehad. Toen ik dat aan de ambulancemedewerkers vertelde, reden ze meteen naar het ziekenhuis. Daar bleek dat ik een scheurtje in mijn kransslagader had.

Meer balans

De impact was enorm: ik was nog zo jong, stond aan het begin van mijn leven, nu was ik ineens hartpatiënt. Tegelijk begreep ik dat ik geluk had gehad, en dat inzicht heeft de manier waarop ik naar het leven kijk totaal veranderd. Ik was gefocust geweest op werk, maar wilde na de SCAD met name dingen doen die goed voelden en meer balans gaven tussen werk en privé. Daardoor ben ik andere keuzes gaan maken, zoals parttime werken, veel reizen en op tijd rust nemen. Van de mentale verwerking had ik wel last, de angst voor herhaling zakte maar langzaam. De oorzaak van de SCAD is nooit gevonden, daarom hoop ik dat het eenmalig was.

Hoe langer het geleden was, hoe meer vertrouwen ik in de toekomst kreeg. Inmiddels leef ik mijn leven. Ik mankeer niets en voel me heel goed. Ik sta nog onder controle bij de cardioloog, maar verder merk ik er weinig meer van.”

Alleen maar beter

“In de afgelopen tien jaar is ontzettend veel bereikt op het gebied van kennis over SCAD en het herkennen ervan. Zo kreeg ik in eerste instantie medicatie voor een klassieke hartaanval, maar dat behandelplan werd direct aangepast toen ik via de website van de Amerikaanse Mayo Clinic nieuwe inzichten over SCAD las en daarover vertelde aan mijn arts. Er is nu veel meer over bekend en dat wordt alleen maar beter. Die gedachte stemt me hoopvol voor de vrouwen voor wie dit geldt. Hoe meer we delen, hoe beter iedereen die hiermee te maken krijgt, kan worden behandeld.”