PREMIUM
Carina: ‘Dit boek geeft me richting in het werk dat ik doe’
Soms lees je een boek waarin je jezelf zó herkent, dat je het niet meer kunt loslaten. Een boek om nooit meer te vergeten omdat het verhaal je aan het denken zette. Of omdat het je leven veranderde. Carina vertelt welk boek dat voor haar is.
Carina van Leeuwen (63) over De ontdekking van de hemel van Harry Mulisch
“Het is inmiddels lang geleden dat ik deze klassieker voor het eerst las. Een dikke pil. Bij de proloog was ik al gegrepen door het verhaal. Het boek begint met een gesprek tussen de engel Gabriël en God en daarna volgt een hoofdstuk over DNA. Dat hoofdstuk vind ik als forensisch rechercheur interessant, omdat ik bij het oplossen van cold cases dagelijks met DNA-onderzoekstechnieken werk. De strekking van dit verhaal is dat alles met een reden gebeurt, zelfs de vreselijkste dingen in de wereld. In mijn werk zie ik de rafelrandjes van de maatschappij; daar waar het heel erg misgaat. Ik zal nooit zeggen dat een moord met een goede reden wordt gepleegd, dat zou nogal pretentieus zijn. Maar er is wel een reden dat een bepaalde case op mijn pad komt. Daarvan ben ik overtuigd. Zoals een moord die ruim twintig jaar geleden werd gepleegd, waarbij sprake was van gerechtelijke dwaling. Ik werd door mijn toenmalige baas van de politie Haaglanden uitgeleend aan een team in Amsterdam om deze moord te evalueren. Zo ben ik bij het coldcase-team gekomen waar ik nu werk.”
Passages teruglezen
“In gesprekken met jongere collega’s haal ik De ontdekking van de hemel vaak aan. Als we het over ons werk hebben, over wat er op ons pad komt en welke keuzes we maken in het leven. Ik raad het boek vaak aan en leen mijn boek ook weleens uit. Maar als mensen horen dat het dik negenhonderd bladzijden zijn, schrikt dat ze soms af. ‘Ach, er is ook een goede film van gemaakt,’ zeg ik dan. Zelf lees ik af en toe passages terug, meestal de conversaties tussen de engel en de hogere macht. Daar zit zo veel humor in, terwijl het een serieus boek is.”
“Dat niets zomaar gebeurt, is overigens geen vrijbrief om alles te kunnen doen. Dit boek geeft me richting in mijn werk. Soms heb ik alleen oog voor het leed dat iemand is aangedaan. Dan hoop ik dat er toch iets uit voortkomt wat herhaling voorkomt of troost biedt. Zoals het verwantschapsonderzoek bij Nicky Verstappen. Dat was tien jaar geleden ondenkbaar, nu is er draagvlak in de maatschappij. Deze verandering is de dood van een kind nóóit waard. Maar het gebeurt en als er dan iets uit voortkomt waarmee andere moordzaken kunnen worden opgelost, kan dat een beetje troost bieden.”
Dit artikel komt uit de Digitale Editie van Margriet. Benieuwd wat er nog meer in de Digitale Margriet staat? Klik hier.
