‘Door de overgang lijkt het wel alsof ik steeds vaker net de verkeerde dingen zeg’

De afgelopen week lukte het me maar niet om the sunny side van het leven te zien. Thuis kreeg ik het niet voor elkaar om gezellig te doen, en ja, uiteraard heeft mijn humeur invloed op de sfeer. En wat is het toch gek, maar vaak komen dan alle vervelende dingen tegelijkertijd.

Ik weet dat het peanuts is allemaal, en in the greater light of things werkelijk niks. Maar toch…

‘Het lijkt wel of ik steeds net de verkeerde dingen zeg’

Er gebeurde iets waar ik heel boos over werd en waar ik maar niet overheen kon stappen: de nieuwe fiets van m’n dochter werd binnen een week gejat. (Ja echt! Terwijl ze hem gewoon op slot had gezet, alleen niet ergens aan vast.) Het lukte me niet mijn baalgevoel opzij te zetten, hoe graag ik de sfeer thuis ook goed wil hebben en hoezeer ik ook een hekel heb aan ruzie.

Na twee dagen ging het beter, maar zoals dat gaat: ben je weer goed met de een, dan krijg je mot met de ander… Het lijkt ook wel alsof ik steeds vaker net de verkeerde dingen zeg, waardoor ik zand in de communicatiemachine gooi in plaats van olie.

Lees ook
Puberperikelen: ‘Een bedankje ho maar, ze mopperde vooral omdat ik ‘zo hysterisch’ werd’

Wakker liggen van simpele dingen

En er waren allerlei klusjes in huis die door een professional moesten worden gefikst. Wij wonen in een huurhuis, dus dat betekent: bellen, nog eens bellen en nog een keer erachteraan. Ook in mijn moeders (huur)huis zitten we al een maand te wachten op een klusjesman die niets meer van zich laat horen.Het zijn simpele dingen en ik lig er ook echt niet wakker van, maar op de een of andere manier kosten ze me toch veel energie. Wat is dat toch?

Mama’s toekomst

Dan moet ik wat dingen voor mijn moeder regelen. Mama maakt zich druk over de dingen in huis die moeten gebeuren en kan het niet meer zo goed overzien. Het is ook een groot huis en ik snap het helemaal. Maar nu is de vraag: is het verstandig om nog te gaan verhuizen? Zelf wil ze soms wel, soms niet.

Als er weer een aardige buurvrouw een bloemetje of pannetje soep komt brengen, zegt ze: ‘Wat fijn om hier in mijn eigen oude buurtje te wonen, in een huis met een tuin. En niet ergens op zes hoog in een flat tussen onbekenden.’Dat ben ik met haar eens. Maar hoe moet dat in de toekomst? We gaan het eerst maar eens met haar huisarts bespreken.

Hart luchten

En intussen modder ik een beetje door: nog steeds pijn in mijn ellebogen, moodswings, soms vrolijk, soms het gevoel dat iedereen het goed voor elkaar heeft behalve ik, terwijl ik daar echt geen enkele reden toe heb, of het gevoel dat ik iets moet: cursussen doen of interessante hobby’s hebben in plaats van netflixen. Herkenbaar?

Kort geleden had ik eindelijk m’n afspraak bij de kliniek waar ze gespecialiseerd zijn in vrouwenzaken. In de wachtkamer zaten vrijwel allemaal vrouwen van mijn leeftijd, viel me meteen op. De gynaecoloog met wie ik sprak was zo aardig. Ik vertelde waar ik last van had. #jehartluchtenisfijn

Lees ook
‘Die rottige overgang, ik begin er zo langzamerhand gewoon een hekel aan te krijgen’

Heel veel tranen

De aardige man zei: ‘Het is ook veel, met pubers in huis, je moeder voor wie je wilt zorgen, je man die je niet tekort wilt doen en dan al die overgangsklachten…’ En toen rolden er, heel even, een paar tranen over mijn wangen. Daarna besloten we een plan van aanpak te maken.Apparaatloze tijd inplannen, in mijn eentje een uurtje de natuur in bijvoorbeeld. En ik krijg een beetje ondersteuning door hormoonsuppletie en word daarbij goed in de gaten gehouden middels onderzoeken.

Geen klachten van de overgang meer

Over twee maanden zie ik de aardige gynaecoloog weer. En hoop ik, net als veel vrouwen, te kunnen zeggen: ‘Ik voel me als vanouds, heb weer energie voor tien en geen lichamelijke klachten van de overgang meer.’ Dat zou geweldig zijn! En dan maar kijken wat er nog meer goed gaat, want ook alle góéde dingen komen vaak tegelijk.

Alexandra Holscher (52), eindredacteur, is getrouwd en moeder van drie kinderen (15, 18 en 21). Naast haar werk is ze mantelzorger voor haar moeder van 92. Om te ontspannen doet ze aan yoga, bootcamp en zingt ze in een koor. Ze houdt van films kijken en ‘met haar handen bezig zijn’.

Meer blogs van Alexandra lezen?
Dat kan hier!