Bibian in gesprek met Floortje: 'Ook in de laatste periode wil ik van elke dag een mooi feestje maken'

Presentatrice Floortje Dessing (50) gaat maar wat graag in gesprek met haar vriendin Bibian Mentel (48), die ze al 25 jaar kent: “We waren beiden niet zo van binnen de lijntjes kleuren, ik denk dat we dat in elkaar herkenden.”

De kracht van hun vriendschap zit misschien wel in elkaar vrij laten. Ze hebben nu eenmaal ieder een druk leven, zijn vaak niet eens op hetzelfde continent, Maar als ze elkaar dan weer zien, is het meteen goed.

'Superstoere snowboardchick'

Zo’n 25 jaar geleden liepen ze elkaar tegen het lijf in Les Deux Alpes in Frankrijk. Floortje maakte een snowboardreis voor een jongerenprogramma van televisiezender Yorin en kreeg in het skigebied les van Bibian, die daar aan het werk én trainen was. "Jij was echt zo’n superstoere snowboardchick. We waren beiden niet zo van binnen de lijntjes kleuren en ik denk dat we dat in elkaar herkenden."

"Jij had je studie aan de wilgen gehangen, ik was een beetje een losgeslagen projectiel dat van de radio naar televisie was overgestapt. Wat ik me herinner van die tijd is dat jij gewoon je eigen plan trok. Je deed niet je best om leuk gevonden te worden door al die coole gasten die daar rondhingen, je was gewoon met je eigen ding bezig."

Bibian: "Ik was daar, omdat ik wist wat ik wilde: nog beter worden met snowboarden en wedstrijden rijden. Ik heb me nooit zo veel aangetrokken van de ruis die om zo’n groep heen hangt. Ik vond het leuk en gezellig, maar tot diep in de nacht feesten deed ik niet. Daarvoor was ik te gecommitteerd aan mijn sport. Ik wilde de beste van de wereld worden."

Onbevangen

Floortje: "Was dat ook de leukste tijd van je leven, als je zo begin twintig bent en alles nog moet gebeuren en je voelt dat het eraan zit te komen? Toen ik begon met het presenteren van reisprogramma’s mocht ik meedoen met de Camel Trophy, een tocht met jeeps door de wilde, woeste gebieden van Mongolië. Ik weet nog dat ik bijna van blijdschap met mijn kop tegen het plafond sprong, zo blij was ik dat ik dat mocht doen. En die hele reis bleef ik blij. Als ik daar nu op terugkijk, was dat echt een van de leukste tijden. Vooral omdat alles nog open lag. Het was zo onbevangen allemaal."

Bibian: "Zo voelde die beginperiode voor mij eigenlijk ook wel. Dat alles open lag, gaf me een bepaalde focus en vrijheid. Ik wilde olympisch en wereldkampioen worden, dat was mijn streven. Later in mijn snowboardcarrière kreeg ik toch meer te maken met bijvoorbeeld sponsoren en dan is die onbevangenheid weg. Want dan zijn er anderen die zich met jouw carrière gaan bemoeien. Als ik er nu aan terugdenk, mis ik misschien wel het meest die totale vrijheid om de paden die voor je liggen in te slaan, of niet. Want als je eenmaal een pad kiest, vallen de andere keuzes weg, snap je?"

'Als ik het even moeilijk heb, zegt Edwin: "Schat, je bent er nog"'

Floortje: "Ken jij het begrip jaloezie? En dat klinkt wat hard misschien, maar wat ik bedoel is als jij aan het rollen bent in je karretje en er is iemand lekker aan het hardlopen, kun je dan niet in een onbewaakt ogenblik daar jaloers op zijn, omdat jij dat niet meer kan?"

Bibian: "Nee, dat gevoel ken ik echt niet."

Floortje: "Ben je dan wel verdrietig?"

Bibian: "Ik kan soms wel verdrietig worden. Dan overvalt me een gevoel van: jeetje, vroeger kon ik alles en nu heb ik hulp nodig met veel dingen. Twee jaar geleden stond ik on top of the world, zeg maar, nu merk ik gewoon dat alles wel minder wordt. En daar heb ik weleens moeite mee. Edwin zegt dan altijd: 'Schat, je bent er nog.' In 2016 werd ik opgegeven, we zijn inmiddels bijna vijf jaar verder en ik ben er inderdaad nog. Dat eeuwige optimisme dat Edwin en ik beiden hebben, zorgt ook dat we rechtop blijven staan. Ik ben al dik 21 jaar met kanker bezig. Als artsen zeggen: ‘Bieb, het is weer mis’, is het eerste wat ik vraag: wat kunnen we er nog aan doen?"

'Ik ga er voor een slechtnieuwsgesprek vanuit dat het slecht is, omdat ik er niet door overvallen wil worden'

Floortje: "Maar hoe werkt dat in jouw hoofd dan? Ik weet niet of ik dat zou kunnen, de meeste mensen storten toch een soort van in elkaar als ze zo’n slechtnieuwsgesprek hebben."

Bibian: "Ik ben me er heel bewust van dat de kans groot is dat het mis is. En daar wapen ik me van tevoren al tegen. Ik ga er eigenlijk vanuit dat het slecht nieuws is, omdat ik er niet door overvallen wil worden. De dagen voor de uitslag van een onderzoek ben ik wat stiller en teruggetrokken en reageer ik feller op de kinderen als er iets misgaat. Ik ben dan erg on edge, maar dat helpt me om de kamer van de arts binnen te lopen en de klap op te kunnen vangen."

'We willen niet de laatste periode van mijn leven in angst leven'

Bibian: "Als het zo is dat er gewoon niks meer aan te doen is, kijk ik naar hoe ik dan mijn leven nog verder wil leven. Daar heb ik het met Edwin veel over gehad. We staan er hetzelfde in, we willen niet de laatste periode van mijn leven in angst leven. Dan wil ik nog steeds gewoon genieten van het leven, leuke dingen doen - voor zover mogelijk dan - en van elke dag weer een mooi feestje maken."

Floortje: "Dat kan alleen als je die angst daadwerkelijk kunt beheersen."

Bibian: "Ja, en dat gaat heus niet allemaal zo makkelijk als ik het nu zeg. Ik heb ook momenten dat ik bang ben. En dat ik moet huilen. En dat ik baal. Mijn angst zit vooral in dat ik weet dat ik mijn gezin pijn ga doen. Dat moment gaat onherroepelijk komen. Ik ben heel erg van de pais en vree en iedereen gelukkig maken, maar dat gaat simpelweg niet. Want ze gaan verdriet krijgen op het moment dat ik er niet meer ben."

'Ik ben blij dat ik zo lang hun moeder heb kunnen zijn'

Floortje: "Heb je het met de kinderen ook hierover?"

Bibian: "Ja. Niet dagelijks, maar we hebben zeker gesprekken over de dood. En dat zijn soms verdrietige gesprekken en soms heel mooie gesprekken. Het helpt op een bepaalde manier ook wel om te dealen met dat zwaard van Damocles dat boven mij, maar ook boven ons als gezin, hangt. "Erover praten haalt de scherpe kantjes eraf. Ik vind het belangrijk dat de kinderen weten dat ik ontzettend gelukkig en dankbaar ben en dat ik blij ben dat ik zo lang hun moeder heb kunnen zijn."

Floortje: "Jij hebt altijd gezegd dat je de achttiende verjaardag van Julian wilde meemaken en dat is je gewoon gelukt."

Bibian: "Dat soort momenten zijn ultieme geluksmomenten. Zijn achttiende verjaardag, afgelopen februari, was heel bijzonder. En het liefst word ik die oma die met haar kleinkinderen op schoot zit, maar die kans is natuurlijk klein."

'Als ik in de spiegel kijk, zie ik een vrouw die heel veel heeft meegemaakt'

Floortje: "Wat zie je als je in de spiegel kijkt?"

Bibian: "Een vrouw die heel veel heeft meegemaakt. En er nu nog steeds wat van probeert te maken.”

Floortje: 'En toen kwam deze man mijn leven binnenlopen'

Bibian: "Hoe staat het eigenlijk met jouw liefdesleven?"

Floortje: "Ik zie nu iemand met wie ik het leuk heb, maar het is nog heel pril. Het afgelopen jaar was ik voor het eerst sinds een jaar of twintig een heel lange tijd in Nederland. Daar werd ik eerst onrustig van en later heb ik me erin berust. En in die rustige state of mind kwam deze man mijn leven binnenlopen. Zo’n jaar als dat we nu achter de rug hebben, zorgt ook wel voor enige reflectie, misschien dat ik daarom zo weemoedig word als ik foto’s van lang geleden zie. Als jij terugkijkt, denk je dan ook weleens dat je dingen anders had willen doen?”

Bibian: “Ik zou niet weten wat. Natuurlijk heb ik weleens het gevoel gehad dat ik tekortschoot als moeder, maar ik denk dat Julian dat niet zo heeft ervaren. Ik had het geluk dat we een samengesteld gezin zijn, dus als ik niet thuis was, was hij gewoon bij zijn vader waar hij het ook heerlijk had.”

De beste versie van jezelf

Floortje: "Heeft hij nooit lopen muiten, dat hij zei: ‘Mam, houd op met die sport?'"

Bibian: "Als klein jongetje vond hij het weleens lastig als ik wegging en dat snapte ik heel goed, maar ik ben ook van mening dat je altijd je passie moet blijven volgen, want dan word je de beste versie van jezelf en dus ook de beste collega, beste vriendin en beste moeder die je kunt zijn. Ik heb het wel altijd met hem besproken, het sporten, het weggaan, het missen, maar hij zei eigenlijk altijd dat ik moest gaan. Ik monitorde hem ook goed: zit hij lekker in zijn vel? Is hij een blij kind? Als hij eronder zou hebben geleden, had ik wellicht andere keuzes gemaakt. Maar spijt heb ik dus niet. Ik denk ook dat je veel keuzes intuïtief maakt en er dan later op terugkijkt en denkt: dat heb ik goed gedaan, of dat had ik anders moeten doen."

Onherroepelijk terugkijken

Floortje: "Juist. Als je ouder wordt, ga je onherroepelijk terugkijken op alles. En dan kom je erachter dat je veel grote beslissingen in je leven eigenlijk op gevoel neemt, met de kennis die je op dat moment hebt. Ik weet nog dat ik op jonge leeftijd een relatie had met iemand die veel ouder was. Iedereen zei dat ik dat niet moest doen, en ik dacht alleen maar: ben je gek, ik doe het wél. Achteraf heb ik daar heel veel spijt van gehad, want die relatie was helemaal niet goed voor mij. Maar goed, dat weet ik nu. Met de wijsheid die ik in de jaren daarna heb opgedaan."

Bibian: "Dat is ook wel het mooie van ouder worden, toch? Dat je die wijsheid er zomaar bij krijgt, door gewoon je leven vol te leven. Ik denk dat we daar overigens beiden heel goed in zijn, ons leven vol te leven.”

Floortje: “Daar heb ik niks meer aan toe te voegen."

Kijkje achter de schermen

Lees ook:
"Verzamel herinneringen, geen bezittingen" - Bibian Mentel.

Het hele gesprek tussen Bibian Mentel en Floortje Dessing lees je in Margriet 12, het nummer waarvan Bibian de gasthoofdredacteur is. Deze Margriet ligt vanaf donderdag 11 maart in de winkel. Online bestel je het nummer hier.

“Verzamel herinneringen, geen bezittingen” - Bibian Mentel.

Geef jij Bibian de herinnering mee dat haar Mentelity Foundation voort blijft bestaan? Sms LEEF naar 4004 om de Mentelity Foundation te steunen.

Tekst | Saskia Smith

Beeld | Iris Planting

Tekst | Saskia Smith
Beeld | Iris Planting