PREMIUM
Ayen (62) werkt als vrijwilliger bij de Kindertelefoon: ‘Het is hartverscheurend om te horen in welke situatie kinderen zich soms bevinden’
Vijf jaar geleden begon Ayen Veldhuijsen (62) als vrijwilliger bij de Kindertelefoon. Ze gaat in gesprek met kinderen die behoefte hebben aan een praatje, in een moeilijke thuissituatie zitten of die worstelen met hun gevoelens. Wat voor gesprekken voert ze en welke indruk maken deze op haar?
De afgelopen jaren is het aantal kinderen dat de Kindertelefoon belt met emotionele problemen flink gestegen. In 2022 lag het aantal telefoontjes ruim veertig procent hoger dan in de jaren voor de coronacrisis. Ook Ayen krijgt dagelijks telefoontjes van kinderen met emotionele problemen. “Soms bellen kinderen omdat ze niet lekker in hun vel zitten, stress hebben, eenzaam zijn of depressieve gevoelens hebben. Ik probeer bij deze gesprekken vooral goed te luisteren naar het kind en waar het op dat moment behoefte aan heeft. Heeft hij of zij tips nodig om zich vrolijker te voelen? Dan vraag ik wat het kind normaal gesproken doet om zich minder rot te voelen. Wil het kind gewoon even vertellen wat er speelt? Dan luister ik daarnaar.”
Waardoor het aantal telefoontjes de afgelopen jaren zo gestegen is, weet Ayen niet, maar in het werk merkt ze het wel. “Het wisselt per dag hoeveel kinderen ik spreek, maar als ik ophang en de lijn weer op beschikbaar zet, krijg ik meteen het volgende telefoontje of berichtje binnen. Dat laat wel zien hoeveel kinderen verlegen zitten om een gesprek.”
Een zinvolle rol
Waarom ging Ayen aan de slag als vrijwilliger bij de Kindertelefoon? “Ik heb zelf geen kinderen, maar ik hou wel erg van kinderen en wil een zinvolle rol spelen in hun leven. Een aantal jaar geleden was ik bezig met een persoonlijk ontwikkeltraject en zat ik in een werkgroep die ‘moeders zonder kinderen’ heet. Ik heb gekeken wat ik kan doen met die moederlijke gevoelens en hoe ik die toch aan de wereld kan schenken. Zo kwam ik terecht bij de Kindertelefoon.”
Een luisterend oor
De vrijwilligers bieden tijdens de gesprekken een luisterend oor aan kinderen die dit nodig hebben. “Wij hebben de regie in het gesprek, maar het verloop ervan ligt grotendeels bij de kinderen. Zij vertellen wat ze nodig hebben, iets wat ze vaak al heel goed weten. Dat kan gaan om het bespreken van een moeilijke situatie of gewoon even een praatje maken. Kinderen bellen ook vaak genoeg om iets grappigs of leuks te delen.” Die afwisseling tussen verschillende soorten gesprekken ervaart Ayen als fijn. “Je kunt eerst gebeld worden door een kind dat gewoon even een praatje wil maken en vervolgens een ander spreken die in een moeilijke situatie zit. Dat eerste gesprek is vaak kort, maar het tweede kan wel een halfuur of zelfs een uur duren. Juist die afwisseling maakt het werk fijn en behapbaar. Als je alleen maar zware gesprekken hebt, zou het werk een stuk pittiger zijn.”
Hartverscheurende verhalen
“De telefoontjes die het meest indruk maken op mij, zijn toch wel die van kinderen die thuis helemaal klem zitten of die blootstaan aan fysiek of seksueel geweld. Het is hartverscheurend om te horen in welke situatie deze kinderen zich bevinden. Toch vind ik het fijn dat ze de stap zetten om ons te bellen en dat benadruk ik altijd. Ook in deze gesprekken laat je de kinderen bepalen wat er gebeurt. Je kunt samen op zoek gaan naar tips om met de situatie om te gaan. En in het geval van seksueel misbruik of grensoverschrijdend gedrag vertel ik ze dat wat er gebeurt niet mag. Als een kind het zou willen, kunnen we andere instanties inschakelen, zoals de politie. Maar dat doen we echt alleen maar als het kind het wil. Vaker loopt het gesprek zo dat ze besluiten het te vertellen aan iemand in hun omgeving, bijvoorbeeld een moeder, oma of iemand op school. Dan help ik ze om een plannetje te maken hoe ze dat kunnen aanpakken.”
Het gesprek met je kleinkind aangaan
Wat nou als je merkt dat jouw (klein)kind in de knel zit? Hoe kun je dan het best het gesprek aangaan? “Geef je kleinkind het gevoel dat ze met oma overal over kunnen praten en dat oma niks gek of raar zal vinden. Vertel ze ook dat ze zich nergens voor hoeven te schamen. Als je merkt dat je kleinkind toch ergens mee blijft zitten, dring dan niet aan, maar vertel dat de Kindertelefoon bestaat. Als ze zich dan toch schamen en daarom niet over een onderwerp durven te praten, kunnen ze ons bellen of een chatbericht sturen en hun hart luchten.
Zinvol werk
Vooralsnog is Ayen niet van plan om te stoppen met haar werk bij de Kindertelefoon. “Ik ga nog steeds elke keer met plezier naar de belkamer toe. De collega’s zijn leuk en we hebben ontzettend veel steun aan elkaar. Daarnaast is er goede begeleiding en word je continu bijgeschoold. Ik heb de hele organisatie echt als een warm bad ervaren. En niet geheel onbelangrijk: het is zinvol werk. De kinderen zijn leuk en het geeft voldoening als ik kinderen die klem zitten een stapje verder kan helpen. Ik denk dat ik het werk nog jaren blijf doen.”
De Kindertelefoon is op zoek naar nieuwe vrijwilligers. Lijkt dit je na het lezen van het verhaal van Ayen wel wat? Kijk dan op kindertelefoon.nl/vrijwilliger. In april en mei starten weer nieuwe trainingen waar je je voor op kunt geven.
