Alles ligt tegenwoordig zo veel gevoeliger dan vroeger, beseft Sanne
Vorige week: Nu Peter de relatie heeft verbroken, besluit Debby terug te gaan naar de VS.
Een week later informeert Daan: “Hoelang doet die Debby eigenlijk over dat inpakken van haar koffers?” “Ze moet van alles in orde maken,” zegt Sanne vergoelijkend.
“Ze heeft geen huis in Amerika en ze is nu weer in contact met haar ex. Met Jan. Die heeft haar een plek aangeboden en dan kunnen ze meteen hun dochter weer opzoeken. Samen. Dat is wel schattig, vind je niet? Ze heeft al een kleine container vooruitgestuurd met alle spullen die ze hier had opgeslagen.”
'Dan weet je tenminste zeker dat ze vertrekt'
“Dat van die container is goed nieuws,” vindt Daan nuchter. “Dan weet je tenminste zeker dat ze vertrekt.” “Ze is de laatste week echt gezellig,” zegt Jaap. “Ik zou bijna zeggen: ideale logee!” “Een gast en een vis blijven drie dagen fris,” zegt juffrouw Schaap. Het klinkt behoorlijk bits en Sanne schrikt ervan. “Nou, Schaapje toch,” zegt ze. “Ja, ik ben echt ongerust geweest over de akelige invloed van die juffrouw op haar hele omgeving. Ik zal blij zijn als ze echt weg is,” zegt Schaap. Ze zet een schaal gemberkoekjes op tafel. “Eén per persoon. Ze zijn geteld,” waarschuwt ze Abel, die er al meteen één in zijn vingers heeft.
En daarmee is het hele onderwerp ‘Debby’ geparkeerd. Het onderwerp van nu is baby Jeppe Jan, die zijn eerste stappen heeft gezet. Sanne laat een vertederend filmpje zien van Jeppe Jan die in en uit zijn opblaasbadje stapt en na drie stappen met zijn pamperbillen een bommetje maakt in het water en het uitkraait van de pret.
'Het zijn andere tijden'
“Wat een gedoe met zo’n luier. Waarom zit dat kind niet gewoon in zijn blootje?” vraagt juffrouw Schaap zich hardop af. “Och Schaap, ik zou het in deze tijd niet durven om een film van een bloot kindje op m’n telefoon te laten zien. Het zijn andere tijden,” zegt Sanne. En ze beseft dat ze het ook zo voelt. Alles ligt tegenwoordig zo veel gevoeliger dan vroeger. Ze beseft het elke keer als ze er iets uit dreigt te flappen, wat ze vroeger gewoon zei, maar wat tegenwoordig ineens een totaal andere connotatie heeft gekregen.
Ze had Jeppe Jan een keer opgepakt nadat hij haar halve tuin door was gekropen en hem op zijn neus gekust, terwijl ze zei: ‘Je ziet eruit als een Turk!’ Wichard had meteen geroepen: “Ma! Dat zeg je toch niet!” En iedereen had haar een beetje uitgelachen. Ze voelde zich ineens oud. Achterhaald. Uit een ander tijdperk. Ze hadden groot gelijk gehad. Dat ook nog. En ze was er beter op gaan letten, kritischer op het taalgebruik uit haar jeugd, dat door nieuwe inzichten wat aanpassing kon gebruiken.
Het fenomeen zwemluier
“Nou, dan laat je hem in z’n blootje lopen en dan film je hem toch niet? Zonder die dikke luier zou dat kind eerder zindelijk worden. Het lijkt me maar niks. Dat ding absorbeert dat halve zwembad,” moppert Schaap door. “Het is een zwemluier,” vertelt Sanne nog. Maar Schaap werpt haar een blik toe die meedeelt dat ze niks wil weten van het fenomeen zwemluier. Sanne pakt een koekje. Dan vraagt Abel gelukkig hoe het met de toneelrepetities is. En dat geeft lucht. Sanne vertelt, iedereen lacht, bemoeit zich ermee en Jaap merkt op dat het toneelstuk voor heel wat ophef zal gaan zorgen in het dorp, met die overspelige Lady Rose en haar bloedjonge tuinman.
Zo ontspannen als ze oogt, zo voelt het niet
“Ik moet vanavond weer oefenen. We beginnen elke repetitie met de zoenscène in mijn boudoir,” grijnst Sanne dapper. Daan en Abel wrijven in hun handen. “We hebben nu al zo’n zin in die opvoering! Zalig!” “Als de kaartverkoop een succes wordt, gaan we niet twee avonden maar vier!” lacht ze. Maar zo ontspannen als ze nu oogt, zo voelt het vanbinnen niet. De hele tekst zit er al redelijk in. Zó goed zelfs, dat ze complete stukken tekst van haar medespelers uit haar hoofd weet. Die tekst is dan ook het probleem niet. De scène waarin ze zich laat achtervolgen door haar jonge minnaar is ook nog te doen. Tot het moment dat ze zich laat inhalen.
“En nu met passie, Sanne!” roept de regisseuse dan. “Vanavond moet die hele scène goed zijn.” Sanne vertelt het met een zucht. De repetitie begint om zeven uur. Het is tien uur in de ochtend. En ze is nu al zenuwachtig.
Volgende week: Tijdens het oefenen van de zoenscène voelt Sanne toch behoorlijk wat opwinding.
Tekst | Marjan van den Berg
Beeld | Getty Images
