Oh mama: ‘Straks verliest ze haar evenwicht en breekt ze (weer) een heup’

Zo’n zestig jaar geleden kwam mijn moeder in haar huidige huis wonen. Toen nog met man en drie kinderen. Na zo’n acht jaar kwam ik erachteraan. Mijn vader werkte, mijn moeder was huisvrouw en deed vrijwilligerswerk. Al die jaren heeft ze dus het huishouden gedaan.

Al die jaren stof afgenomen, de wc schoongemaakt, de badkamer gesopt (de natte groep), door het hele huis, twee verdiepingen hoog, de vloeren gestofzuigd en gedweild. Met enige regelmaat zette zij onze eikenhouten eettafel met de stoelen in de was. Dan kwam ik thuis uit school en rook het zo heerlijk. En een paar keer per jaar hingen er allerlei kleden aan de lijn en was ze met de mattenklopper in de weer. Nu nog vertelt ze het verhaal dat ’t ding ooit uit de tuin is gestolen. (‘Wie zou zoiets nou doen?’ vraag ik me af.)

Toen en nu

Toen zij ging trouwen in 1950 stopte ze met werken, dat was in die tijd heel gewoon. Ze reisde haar man achterna, naar Indonesië en naar Egypte. En eenmaal weer in Nederland kwamen ze op een gegeven moment in dit huis terecht. Dit is het huis waar ik ben geboren en waar ooit alle vijf de slaapkamers bezet waren. En nu woont ze er in haar eentje. Ik kan me best voorstellen dat ze af en toe de boel weer eens even onder handen  wil nemen. Maar het lukt niet meer goed, is veel te vermoeiend. Al jaren heeft ze daarom een lieve schoonmaker die eens in de twee weken komt en de boel een beetje onderhoudt. Echt heel goed is hij niet. Maar ze is aan hem gehecht geraakt. Ze geeft hem een kop chocomelk als hij er is en stopt hem, naast het geld, een mueslireep of iets anders lekkers toe als hij weer naar huis gaat.

Schoonmaakkriebels

Op de tweede verdieping komt ze bijna nooit meer.  “Ik durf die doodenge smalle trap wel op, maar niet af.”  Maar het blijft kriebelen bij haar. “Ik zou zo graag weer eens even die stofdoek pakken,” zei ze laatst. Als we niet uitkijken doet ze het nog ook. Op een trapje gaan staan en met de zwabber de plafonds van eventuele spinnenwebben ontdoen. Ik begrijp het, want ik heb haar schoonmaakgen enigszins meegekregen, maar ik vind het doodeng. Straks verliest ze haar evenwicht en breekt ze (weer) een heup.

Kleinkinderen

Ik had al begrepen van mijn nichtje dat ze zo graag de grote schoonmaak wilde doen daarboven. Volgens mij niet echt nodig, maar goed. “Ik wil even met een sopje dat houtwerk afnemen en die vensterbanken schoonmaken,” had ze al een paar keer gezegd. “Misschien iets om een zakcentje te verdienen voor de kleinkinderen?” opperde een familielid. Maar ik zag het niet voor me dat mijn kinderen dat gingen doen.

De wasmachine in- en uitruimen kost ze al te veel moeite, dus… En ook al heeft mijn eigen huis de schoonmaakbeurt waarschijnlijk meer nodig dan het huis van mama, toch zegde ik haar toe om de bovenverdieping onder handen te nemen.

Handen uit de mouwen

Vorige week heb ik de daad bij het woord gevoegd. En in een paar uur was de hele boel gedaan: het houtwerk gesopt, de ramen gelapt, de oude vliegen uit de vensterbanken gevist, alles afgenomen met een doekje én gestofzuigd. Ik ben zelfs even langs de plafonds en muren gegaan met een vochtige doek vanwege een enkel spinragje.

O, ik had mijn moeder niet blijer kunnen maken. Ze klom zelfs de smalle trap op en genoot zichtbaar van de fris ruikende, schone kamers. We haalden herinneringen op aan wie er allemaal in die kamers had geslapen. “Jouw bed stond hier en dan hadden we daar dat kastje, weet je nog? En daar stond die leuke ronde gaskachel.”

Als het hek van de dam is…

Het was een leuke ochtend, zij heel blij en ik weer blij dat zij zo blij was. Na afloop zaten we in de tuin even een kopje thee te drinken. Toen zei ze: “Ik zou zo graag de schuur eens schoon hebben, al dat spinrag en dat stof.”
“Eh… nou mam, díé klus stellen we nog even uit, goed?”

Alexandra Holscher (52), eindredacteur, is getrouwd en moeder van drie kinderen (15, 18 en 21). Naast haar werk is ze mantelzorger voor haar moeder van 92. Om te ontspannen doet ze aan yoga, bootcamp en zingt ze in een koor. Ze houdt van films kijken en ‘met haar handen bezig zijn’.

Meer blogs van Alexandra lezen?
Dat kan hier!