Akkie (76) werd verkracht: ‘Heb ik misschien een verkeerd signaal gegeven?’

“Het begon als een heel gewone avond. Ik was alleen thuis omdat mijn toenmalige man langere tijd weg was voor zijn werk. Ik was eenzaam en had elke dag wel mensen over de vloer. Normaal gesproken waren ook mijn twee dochters thuis, maar zij waren op deze specifieke avond uit logeren. Toen onverwachts de deurbel ging, was er dus ook niemand anders thuis. Ik zag dat een vriend voor de deur stond. Onaangekondigd. Ik dacht dat hij me gewoon gezelschap wilde houden, meer zocht ik er niet achter. Ik liet hem binnen en zette wat te eten en drinken op tafel. Het begon als een gezellige avond op de bank, waar we gewoon zaten te praten. Achteraf heb ik er vaak aan teruggedacht. Heb ik misschien een verkeerd signaal gegeven? Mijn arm op een verkeerde manier neergelegd of hem laten denken dat er meer in zit? Ik kan het niet bedenken.”

“Ik had niets verwacht van de avond. Ik had deze man niet eens uitgenodigd, dus laat staan dat ik ideeën had bij wat er ging gebeuren. Voor hem gold blijkbaar iets anders. Toen we samen op de bank zaten, werd duidelijk dat hij meer wilde. Hij zocht toenadering en ik heb zijn avances meteen afgewezen en gezegd dat ik daar absoluut niet van gediend was. Maar hij had het in zijn hoofd en besloot toe te slaan. Zonder dat ik het wilde, kreeg ik het hele pakket. Ik werd verkracht.”

Schreeuwen en vechten

“Het was voor mij een heel heftige gebeurtenis. Ik wist niet wat me overkwam, maar kwam al snel bij zinnen. Zodra ik weer helder kon nadenken ben ik gaan schreeuwen en heb ik teruggevochten. Maar het mocht niet baten. Hij was heel groot en veel sterker. Ik heb de longen uit mijn lijf geschreeuwd en denk dat de buren me misschien ook wel gehoord hebben. Maar niemand is komen kijken. Iets anders doen dan het over me heen laten komen, kon ik niet doen.”

Schaamte

“Een week na de verkrachting ben ik naar het ziekenhuis gegaan. Er waren namelijk een aantal verwondingen waar ik veel last van had. Ik had een verhaal bedacht, omdat ik me schaamde voor wat er gebeurd was. Van de meningen van anderen moest ik niets weten en dus besloot ik het voor mezelf te houden. De dokter stelde gelukkig geen vragen. Hij ging mee in mijn verhaal, al denk ik dat hij misschien wel vermoedens heeft gehad dat het anders zat. Maar hij vroeg er niet naar en deed wat hij moest doen.”

“Een schuldgevoel heeft bij mij jarenlang overheerst. Ik zou wel iets verkeerd gedaan hebben om dit gedrag uit te lokken. Ik geloofde echt dat het mijn eigen schuld was. Zelfs aan mijn toenmalige partner heb ik het niet verteld. Die relatie liep sowieso niet goed en niet veel later zijn we uit elkaar gegaan.”

Verstijven

“Pas toen ik mijn huidige man een paar jaar later leerde kennen, heb ik het voor het eerst met iemand gedeeld. Het was lastig om andere mannen te vertrouwen, maar bij deze man zat het meteen goed. We hebben toen we elkaar leerden kennen urenlang gepraat en ook gedeeld wat er in onze rugzakjes zit. Hoewel het een zwaarder is dan dat van de ander, voelde het fijn om het met hem te kunnen delen. Ik wist dat ik het moest delen, omdat de gebeurtenis een invloed zou hebben op onze relatie. Nog steeds is die impact er. Als we seks hebben en hij me te stevig vasthoudt, kan ik helemaal verstijven. Dat vind ik ontzettend vervelend, want ik wil ook gewoon fijn met elkaar kunnen zijn. Ik wil niet verstijven en weet ook dat mijn man nooit iets tegen mijn wil zou doen, maar het gebeurt toch.”

Erover praten

“Jarenlang heb ik nooit iemand verteld over de verkrachting. De eerste aan wie ik het vertelde was mijn man, die ik pas een aantal jaar nadat het gebeurd was leerde kennen. Later heb ik er ook met één van mijn dochters over gepraat. Zij reageerde heel lief maar zei ook: ‘waarom heb je dat nooit met ons gedeeld mam?’ Mijn andere dochter heeft het er liever niet over. Ik heb er ook over gesproken met de kleinkinderen. Ze zijn fan van AJAX, dus toen het nieuws over Marc Overmars en de dickpicks die hij stuurde naar buitenkwam, hebben we het daar wel over gehad. Mijn kleindochter krijgt ook weleens ongewenst van dit soort foto’s. Daar snap ik helemaal niks van. Wat verwachten mannen als ze zo’n foto sturen?”

“Ondanks dat de verkrachting voor mij heel heftig is en nog steeds een impact op me heeft, merk ik dat het helpt dat ik er nu open over ben. Ik wil dat mensen deze ervaringen horen. Het is geen taboe, maar een schande, waarover gepraat moet worden. Praten werkt voor mij helend. Het helpt bij de verwerking van wat er met me gebeurd is.”

Akkie werkte mee aan de documentaire Belaagd. Hierin vertellen vrouwen, van jong tot oud, over misplaatste grappen, handtastelijkheden, aanranding, seksuele intimidatie, verkrachting en geweld. Op straat, op het werk, bij het uitgaan of thuis. De documentaire is vrijdag 9 december om 22.18 uur bij KRO-NCRV te zien op NPO2.

Hulp nodig na geweld of bedreiging thuis, door je partner of een naaste? Of ken je iemand bij wie dit speelt? Bel bij direct gevaar 112. Bel Veilig Thuis voor advies of hulp via 0800-2000 (gratis en kan anoniem) of chat op veiligthuis.nl.