Aaf vindt de salontafel maar een ingewikkeld meubel

"Jarenlang, tien jaar om precies te zijn, hadden we dezelfde. Hij was gekocht in de tijd dat we een baby van 1 en een baby van 0 hadden, Gijs’ kinderen ook jong waren én we op stel en sprong waren verhuisd. We hadden dus weinig tijd om te winkelen en kochten lukraak meubels, een ijskast en wat lampen, en knalden die neer in ons nieuwe huis."

Tien jaar geleden

"En die salontafel bleef maar staan. Hij had afgeronde hoeken, dat was handig met kleine kinderen. Hij was groot, dat was handig met zes gezinsleden die hun theekopjes kwijt moesten. En hij was niet fragiel – ook best handig. En ik had niet zo veel met die tafel, wat prettig was omdat er veel verf, koffie, thee, etensresten en andere dingen overheen kwamen, soms niet te verwijderen (hallo, glitterlijm van zes jaar geleden)."

Meer van Aaf:

Aaf: ‘Ik durf niet in een auto met mezelf achter het stuur’

Een nieuwe salontafel

"Maar hij was me een doorn in het oog. Hij was te hoog, stak boven de zitting van de bank uit, zat onder de lijm en de watervlekken en was gezien zijn afmetingen een magneet voor heel veel troep. En toch lukte het me niet om een alternatief te vinden. Totdat ik in het midden van een lockdown weer eens rond zat te snuffelen, nu bij een Frans postorderbedrijf dat grossierde in, zo zag het er op internet althans uit, best stijlvolle meubelen.

Voor ik het wist had ik, na tien jaar ergernis en aankondigen dat ik echt een nieuwe salontafel wilde, op de bestelknop gedrukt, zonder overleg met Gijs. Dit was best een mijlpaal in mijn leven: meestal overleggen we over meubels, zelfs over een nieuwe klok wordt vergaderd. En toen gebeurde er maandenlang niks en vernam ik ook niets van het Franse postordebedrijf. Kwam deze tafel per postkoets? Lag Frankrijk plat? Kwam het weer eens door corona?"

'Wat als deze niet bevalt?'

"Maar op een avond stond er ineens een gigantisch pakket voor de deur en sloeg de angst me om het hart. Als ik deze tafel, met al zijn schroefjes en dingetjes, helemaal in elkaar had gezet, en hij beviel niet, dan moesten alle schroeven er weer uit, de boel weer in die doos gefrutst, en alles terug naar Frankrijk. Gek genoeg stond hij prima. Oké, het hout was onhandig (ongelakt, oeps, maar we gebruiken minder glitterlijm sinds Rifka tien is).

Het oude tafeltje ging weg. Zonder genade. Althans: ik voelde natuurlijk toch een steekje van verdriet. Want hij was ons in al zijn lelijkheid toch een decennium van dienst geweest."

Aaf Brandt Corstius is schrijfster, getrouwd met Gijs en moeder van Benjamin en Rifka.

Tekst | Aaf Brandt Corstius

In de zomer wil je maar één ding: achterover leunen met een koud drankje en een tijdschrift, een mooi verhaal of een leuke puzzel. In de nieuwe Margriet extra: Vakantie! vind je het allemaal in één grote zomerspecial (alleen het drankje moet je zelf even regelen). Bestel Margriet extra: Vakantie! nu online of haal ‘m in de winkel.