PREMIUM
Aaf krijgt voor het eerst in járen weer eens huiswerk
De middelbare school waar Benjamin nu rondloopt, biedt iets sympathieks aan. De ouders mogen er een cursus Levend Latijn volgen. Levend Latijn, ik had er nog nooit van gehoord. Wel van Latijn, want als puber zat ik ook op het gymnasium. En Latijn was mijn lievelingsvak.
Ik ben nu eenmaal goed in taal (en slecht in al het andere, vooral dingen met cijfers), en Latijn is niet ingewikkeld, en gewoon lekker puzzelen. Al die teksten vertalen die de Romeinen eeuwen geleden hadden opgeschreven, ik vond het wel wat hebben. Dus haalde ik altijd een 9.
‘Ava’
Nu zit ik in de schoolbanken op een heel andere school, met uitzicht over de Amsterdamse skyline. Dat hadden we niet, in mijn tijd. Mijn school stond ook ergens anders in de stad, en erg veel skyline had Amsterdam sowieso nog niet in de jaren negentig. Tegelijk met dertig andere ouders maak ik, zoals je dat op je eerste dag moet doen, een naambordje voor mezelf. Onze Latijnse naam mag erop, heeft de leraar gezegd. ‘Ava’, schrijf ik op.
Lees ook:
Aaf: ‘Ik heb geprobeerd vegetariër te worden, maar dat is niet gelukt’
Levend Latijn
Levend Latijn is: Latijn spreken. Het is natuurlijk een dode taal, die behalve de paus niemand ooit nog echt spreekt, maar de leraar legt uit dat je een taal makkelijker tot je neemt als je niet alleen leest en woordjes stampt, maar als je hem ook spreekt. Met elkaar. Dus begint hij tegen ons te spreken. Meteen.
‘Salve!’ (Gegroet.) Of we onze telefonica willen uitzetten. En of we weten dat Rome een oppidum (stad) is. Tien minuten lang praat hij alleen maar Latijn. Ik ben blij dat ik er ooit zes jaar van mijn kostbare tijd aan heb besteed, want ik kan hem redelijk volgen. En andere ouders, die nooit Latijn hebben gehad, ook wel, valt me op.
Liedjes blijven hangen
Twee uur later zijn we zelfs in het Latijn aan het zingen met de hele groep. Dit doet hij ook met de kinderen, vertelt de docent, vooral in de laagste klassen. Want liedjes blijven hangen, dus als je bij de vijfde klas binnenvalt en zo’n liedje inzet, kunnen ze het altijd nog helemaal meezingen.
Voor het eerst weer huiswerk
Ik ben om. Levend Latijn is ontzettend belangrijk. Natuurlijk kun je er nergens ter wereld een pizza mee bestellen of de weg mee vragen. Maar het is wel een erg leuke en handige manier om een oude taal te leren. We krijgen zowaar huiswerk, en de leraar zegt dat hij ons volgende week gaat overhoren. We doen er lacherig over. Maar ik ben weer dat meisje van twaalf. Ik wil toch het liefst weer een 9 voor mijn toets.
Deze column van Aaf verscheen eerder in Margriet 50 – 2021. Dit nummer nabestellen kan via lossebladen.nl.
Aaf Brandt Corstius is schrijfster, getrouwd met Gijs en moeder van Benjamin en Rifka.
