PREMIUM
Aaf: ‘Ik heb geprobeerd vegetariër te worden, maar dat is niet gelukt’
“Ik ben opgegroeid met een vader die vegetariër was, die zelfs ouders had die ook vegetariërs waren. Dat is best bijzonder voor mensen die geboren zijn in 1910. Alleen daarom al ben ik altijd wel trots op mijn inmiddels al best lang verscheiden opa en oma, want hoe deed je dat, in de jaren dertig, vegetariër zijn?”
“Misschien leefden ze op een dieet van bruine bonen en aardappels. Zoiets. Overgoten met groentebouillon. Maar goed, met die vegavader opgegroeid werd ik erg fel gekant tegen het fenomeen vleesvervangers. Als je geen vlees at, lustte je het ook niet, was mijn redenering – mijn vader vond vlees ontzettend smerig – dus waarom zou je het dan vervangen door iets wat nóg viezer was?”
‘Nu ben ik flexitariër’
“Inmiddels weet ik beter. Ik houd zelf van vlees. Ik heb geprobeerd om vegetariër te worden maar dat is niet gelukt, dus nu ben ik flexitariër. En dat valt, gelukkig voor mij, of misschien lukt dit daarom nu pas, precies samen met de revolutie van de vleesvervangers. (Dat klinkt een beetje vies, alsof nepgehaktballetjes en vegakipstukjes samen de straat op gaan met vlaggen en borden, roepend en leuzen schreeuwend.)”
‘Die vervangers zijn nu wel echt lekker’
“Er hebben wat slimme mensen heel hard aan de vleesvervangers gewerkt, en besloten dat ze méér moesten zijn dan een paar bieten en bonen waar iemand heel hard met een hamer op had geslagen en vervolgens tot iets hamburgervormigs had gekleid. En nu zijn die vervangers, moet ik tot mijn grote verbazing toegeven, echt wel lekker.”
Lees ook:
Aaf neemt éindelijk afscheid van ‘de kast die deed alsof hij handig was’
‘Opgebakken plastic’
“Ik ben inmiddels al makkelijk overgestapt op de vegahamburger en het vegagehakt (vooral door spaghettisauzen en in hartige taarten is dat prima te doen). Met de kip die geen kip is, heb ik het nog een beetje moeilijk, maar er zal er wel eentje op de markt komen die niet de structuur van opgebakken plastic heeft. En het vegetarische saucijzenbroodje is gewoon echt heel erg heerlijk. En niet van echt te onderscheiden.”
‘Twee schuldgevoelens’
“Trouwens, echt, wat is nou echt? Dit broodje is ook echt. Vroeger had ik altijd last van twee schuldgevoelens als ik een saucijzenbroodje at (het liefst deed ik dat op een station, zo’n heel warm saucijzenbroodje uit een vitrine bij de kiosk, na een vermoeiende dag waarvan ik nog met de overvolle trein terug naar huis moest). Want 1. ik at zwaar onbiologisch vlees en 2. ik at vet. Nu is alleen 2 nog over, en dat gun ik mezelf wel.”
Deze column van Aaf verscheen eerder in Margriet 49 – 2021. Dit nummer nabestellen kan via lossebladen.nl
Over Aaf
Aaf Brandt Corstius is schrijfster, getrouwd met Gijs en moeder van Benjamin en Rifka.
