Tussen de wildgroei langs de heg huist een leguaan, in Suriname boomkip geheten omdat het vlees naar kip smaakt

Om een paar weken weg te zijn van de winter, logeer ik voor het zoveelste jaar op rij bij mijn nicht in Suriname. Ik voel me thuis in haar mooie huis. De grote tuin eromheen is in de loop der jaren een klein park geworden met volwassen mangobomen, veel sierplanten, grote palmen en verschillende soorten varens die zich maar blijven vermenigvuldigen. De bruidstranen klimmen omhoog tegen de schutting en weten ook niet van ophouden. Tussen de wildgroei langs de heg huist een groene leguaan, in Suriname boomkip geheten omdat het vlees naar kip smaakt. Af en toe komt de leguaan tevoorschijn, schiet soms snel vooruit, schudt de kop met prachtige schubben en stekelkam heen en weer om dan even stil te staan in de zon. Als hij niet beweegt, valt hij met zijn schutkleur nauwelijks op in het groene gras.

Grietjebie

De tuin is ook een paradijs voor vogels. Zodra het ’s ochtends licht wordt, roept de grietjebie zijn eigen naam en herhaalt dat op gezette tijden. Als de schemer valt, roept hij nog vaker en veel luider, alsof hij zijn hele familie voor donker bijeen wil hebben. De grietjebie is 1 van de meer dan 700 vogelsoorten in Suriname. Het land heeft dan ook een grote aantrekkingskracht op vogelaars. Ze laten ervaringen achter op internet. Hun prachtige foto’s van allerlei zeldzame vogels zijn mij van pas gekomen toen ik zocht naar de naam van de specht die ik ben gaan beschouwen als mijn Surinaamse tuingenoot.

Bloedrood

Als het stil is in de tuin en ook de grietjebie zwijgt, kijkt hij voor zich uit. Zijn lange scherpe snavel, die dienstdoet als beitel, steekt uit het gat dat hij heeft geboord in een balk van de pergola. Kraaloogjes knipperen heen en weer. Hij houdt de wacht. Waarschijnlijk broedt het vrouwtje onder in het hol. Als ik te dichtbij kom, vliegt hij weg. Bloedrood is zijn kop van boven. Bloedrood zijn vleugels. Zijn borst heeft een mooi patroon van grillige bruine en witte strepen. Niet ver van het nest houdt hij stil in een boom om daar verwoed te bikken in de stam, op zoek naar iets eetbaars. Als ik niet meer dichtbij ben, vliegt hij terug naar zijn hol.

Timmerman

Ik wilde graag zijn naam weten en vond na enige zoeken dat deze vogel een Bloedrugspecht moet zijn en uniek is in zijn soort. Wereldwijd zijn er meer dan 200 spechtensoorten, maar de Bloedrugspecht komt alleen voor in de kuststrook van Suriname. Laat nou uitgerekend deze bijzondere specht der spechten domicilie hebben gekozen in de tuin van mijn nicht. Zij kijkt af en toe met enige vrees of de pergola het zal houden. Het grote gat dat de specht heeft geboord in het hout bewijst immers de toepasselijkheid van zijn naam ‘temreman’, Surinaams voor timmerman.

Over Noraly Beyer

Noraly Beyer is geboren in Willemstad, Curaçao en woonde in de jaren zeventig en tachtig in Suriname. Ze werkte als nieuwslezeres bij NOS, schrijft columns, werkt in het theater en zit in verschillende jury’s en commissies. Ze leest graag en houdt van de tuin. Noraly heeft een latrelatie met Joost Prinsen, heeft een volwassen zoon en dochter. Ze is oma van twee kleinkinderen en een heel stel bonus kleinkinderen. Wil je Noraly volgen? Tweewekelijks lees je haar nieuwste column op margriet.nl/noraly of volg haar op Twitter: @norabey.