Suriname is geen rijk land maar verjaardagen worden groots gevierd. Met altijd genoeg eten en drank voor iedereen

Bradley heet hij. Geen baby meer. Op zijn eerste verjaardag is hij een dreumes geworden. Analoog aan de Iamsterdam-letters is zijn naam in grote letters uit hout gesneden, 1 meter hoog, 6 meter breed en wit geverfd. Je kunt op de letters klimmen, erop liggen, zitten en erdoorheen kruipen. Dat doen de vele leeftijdgenootjes en iets grotere kinderen dan ook op het feest van Bradley. Zijn ouders zijn dagen bezig geweest om alles te organiseren.

Speel- en eetparadijs

Het terras en de tuin van hun huis in een buitenwijk van Paramaribo in Suriname is omgetoverd in een speel- en eetparadijs. Bij binnenkomst kunnen de kinderen direct losgaan in een springkussen met glijbaan. Verspreid in de tuin staan tafels en stoelen, op maat voor de volwassenen en de kinderen. Daar is ook de tafel met drank naar keuze, van soft, zoals in Suriname frisdrank wordt genoemd, tot wijn en bier. Op het terras is een lange tafel voor het eten; macaroni salade, aardappelgratin, kip sate’s, grote gepaneerde garnalen, pasta met paddenstoelen.

Naast de eettafel is een hoek ingeruimd voor schaafijs, een popcorn- en suikerspinkraam. Daarnaast staat weer een etagère met macarons en een iPad-scherm met foto’s van het eerste jaar van Bradley. Maar de absolute blikvanger op het terras is de wand versierd met ballonnen rondom Happy Birthday in neonletters, een metershoge poster met Winnie de Poeh en zijn vrienden erop. Winnie is er ook als opblaaspop en hij zetelt als marsepeinen beer met een pot honing voor zich bovenop de taart van 2 etages, die versierd is met het cijfer 1 in rood en de naam Bradley in zwart.

De jarige is vrolijk en lacht naar iedereen die hem optilt en draagt. Hij kan net een beetje lopen. Eigenlijk zweeft hij eventjes vooruit met gestrekte armen om opgevangen te worden door zijn vader. Van tevoren was mij gezegd dat Bradley een heel dik jongetje is, met armen en dijen als een stapel worstjes, maar toen ik hem zag was dat niet meer zo. Ik werd op slag verliefd op dit grappig kind van Brian, zijn Surinaamse-Chinees-Creoolse vader en Lea, zijn Braziliaans-Indiaanse moeder.

Groots gevierd

Vooral zijn dikke en steile haar getuigt van de fusie van deze twee mensen. Het wemelt in Suriname van deze multiculti-stellen die multiculti-kinderen baren. Suriname is geen rijk land maar verjaardagen worden groots gevierd. Niet overal met de rijkdom van Bradley’s familie. Maar altijd met genoeg eten en drank voor iedereen. Toen ik als kind van 11 jaar naar Nederland kwam, was ik verbaasd over het zuinige glaasje limonade, het gebakje of mariakaakje. Maar dat was toen. Nu zijn de kleine Bradley’s ook hier in opmars. Zij brengen niet alleen hun kleur mee. Maar ook een gulhartige manier van leven waar ik me al jaren bij thuis voel.

Over Noraly Beyer

Noraly Beyer is geboren in Willemstad, Curaçao en woonde in de jaren zeventig en tachtig in Suriname. Ze werkte als nieuwslezeres bij NOS, schrijft columns, werkt in het theater en zit in verschillende jury’s en commissies. Ze leest graag en houdt van de tuin. Noraly heeft een latrelatie met Joost Prinsen, heeft een volwassen zoon en dochter. Ze is oma van twee kleinkinderen en een heel stel bonus kleinkinderen. Wil je Noraly volgen? Tweewekelijks lees je haar nieuwste column op margriet.nl/noraly of volg haar op Twitter: @norabey