Noraly: ‘Ik plakte er nog weleens een Surinaams halfuurtje aan vast, maar dat werd niet geapprecieerd door meneer J...’

‘Mijn keukenklok heb ik altijd op Surinaamse tijd staan’. Deze zin staat op de kopgevel van de flat Kruitberg in de Bijlmer, Amsterdam-Zuidoost. Het is onderdeel van het kunstwerk Tell me where you were born van Marieken Verheyen. Ze maakte een wereldkaart inclusief oceanen, zoals je die in een atlas ziet, met daarop namen van de landen en plaatsen waar de flatbewoners vandaan kwamen. Én ze noteerde opmerkelijke quotes.

Tijdsverschil

Een paar jaar geleden deed ik mee aan de Wijksafari in de Bijlmer, theater op locatie van Adelheid Roosen, waarbij het publiek bewoners ontmoet, dwars door de wijk loopt, achter op een scooter en in een bus zit. Stilstaan voor de kopgevel van Kruitberg was vaste prik. Je moest even zoeken naar de regel over de Surinaamse tijd, maar dan ontstond vaak een gesprek over leven in verschillende culturen. Meestal wisten de mensen wel dat er een tijdsverschil is tussen Nederland en Suriname, vier uur in de winter en vijf uur in de zomer. Maar vaak kwam er de vraag achter of het toch waar is dat Surinamers een ander begrip van tijd hebben dan Nederlanders. Ik kreeg altijd de lachers op mijn hand als ik antwoordde met het gezegde dat Nederlanders de klok hebben en Surinamers de tijd.

Surinaams kwartiertje

Het lachen hierover is mijzelf een beetje vergaan toen ik een relatie kreeg met meneer J. Voor mij, met mijn Surinaamse afkomst is de tijd een rekbaarder begrip dan voor hem, met zijn Brabantse achtergrond. Als er niet bijtijds een verandering gemeld wordt, is een afspraak voor hem een afspraak. Maar als het niet om een dwingende afspraak gaat, heb ik weleens de neiging om er een Surinaams kwartiertje of halfuurtje aan vast te plakken.

Komt tijd komt raad

De eerste keer dat dit gebeurde, werd ik ontvangen met een deur die moeilijk openging omdat die gebarricadeerd was met een stoel waarop een dienblad met blokjes kaas en wijn. Happy hour was opeens niet zo happy meer. Sindsdien probeer ik mij zo goed mogelijk aan de borreltijd te houden. Het lukt niet altijd.

“Wat kunt u mij zeggen over tijd?” vroeg Adelheid Roosen in een kleine conference tijdens diezelfde Wijksafari in de Bijlmer. “Is tijd iets wat u ervaart? Iets waarin u zwemt? Is er een zee van tijd? Of vliegt tijd… voorbij? Het zijn retorische vragen.

Maar ze vroeg ook: “Is het uw tijd of is het mijn tijd?” Voor meneer J is mijn tijd niet altijd de zijne en omgekeerd is dat ook het geval. Toch kunnen we met elkaar door één deur, ook al is die soms gebarricadeerd.

Komt tijd, komt raad, ook zonder een Surinaamse keukenklok.

Over Noraly Beyer

Noraly Beyer is geboren in Willemstad, Curaçao en woonde in de jaren zeventig en tachtig in Suriname. Ze werkte als nieuwslezeres bij NOS, schrijft columns, werkt in het theater en zit in verschillende jury’s en commissies. Ze leest graag en houdt van de tuin. Noraly heeft een latrelatie met Joost Prinsen, heeft een volwassen zoon en dochter. Ze is oma van twee kleinkinderen en een heel stel bonus kleinkinderen. Wil je Noraly volgen? Tweewekelijks lees je haar nieuwste column op margriet.nl/noraly of volg haar op Twitter: @norabey