PREMIUM
‘Mutti! Je zit in de uitzending! Je bent op de radio!’ ‘O shit. Fuck.’ Dat ben ik. Het rolmodel. De opvoeder. De wijze oma
Marjan wordt in de vroege morgen wakker gebeld door haar dochter. Het duurt even voordat ze doorheeft waarvoor dat ook alweer was.
“Ja?!”
Ik zit rechtop in bed. Het is zes uur in de ochtend. Er belt een onbekend nummer. Dus in mijn stem klinkt de angst: belt de politie? Of het ziekenhuis? Is er iets? Met een kind?
“Mutti!”*
Het is een kind. Het jongste kind. Kirsten. Ze klinkt blij. En ergens vaag in mijn brein begint er iets te dagen.
“Mutti! Je zit in de uitzending! Je bent op de radio!”“O shit. Fuck.” Dat ben ik. Het rolmodel. De opvoeder. De wijze oma.
“Je wilde toch een keer de start meemaken? Van het ochtendprogramma? Dat zei je!”
“Ja. Natuurlijk zei ik dat. Maar ik wilde dat niet echt, hè? Voor half tien kun je helemaal niet met me praten, Kis. Dat weet je toch. Het is midden in de nacht!”
Eén grote familie
Qmusic, dus. Kai en Kirsten vervangen een week lang Mattie en Marieke in de ochtend. Vanaf zes uur is er gebabbel, muziek, er zijn spelletjes en er is heel veel interactie met luisteraars die op weg zijn naar hun werk of misschien al uren aan de slag op plekken waar dat nu eenmaal nodig is. Die luisteraars sturen berichtjes, waar ze dan weer antwoord op krijgen. Het is een wonderlijke wereld, zo’n radioprogramma. Het verbindt mensen en maakt ze eventjes tot één grote familie, waarin je je veilig weet als je gewoon je diepste geheim onthult. Kan het jou schelen. Die presentatoren gooien ook gewoon hun hele ziel en zaligheid op tafel. Zo vertelde Kirsten dat ze een haarstuk gebruikt, omdat haar haar na een paar dagen afzien bij Expeditie Robinson zo enorm aan het uitvallen was. Dat wist ik niet. Dus zo hoor ik nog eens wat. Maar ik luister pas na een uur of acht.
Mantelzorg
“Vindt u het leuk? Ons programma? Doet Kirsten het goed?” vraagt Kai, die natuurlijk ook al zo fris als een hoentje op dit heilloze tijdstip de ene volzin na de andere formuleert.
“Lieverd, ik vind alles hartstikke leuk. Ik heb nooit kritiek op mijn kinderen, want misschien heb ik ze in de toekomst nog hard nodig voor mantelzorg. Dus mij hoor je niet!”
“En blijven luisteren, hè, mutti!” bezweert Kirsten me nog.
Ik zak kreunend terug op mijn kussen en kan me nu niet eens meer precies herinneren wat ik allemaal heb gezegd. Maar de luisteraars werden er blij van. Er kwamen veel berichtjes binnen. Zoals: ‘Haha, geweldig, de moeder van Kirsten!’ En: ‘O, Kirsten, wees zuinig op die moeder van je!’
Ik hoop dat ze dat doet. Dan belt ze me niet meer zo vroeg.
Over columnist Marjan van den Berg
Marjan van den Berg studeerde MO-Nederlands aan de VU te Amsterdam, stond jarenlang voor vmbo-klassen als juf Nederlands, schrijft columns en verhalen en runt haar eigen bedrijf Iskander Uitgevers. Ze is dol op haar dochters Merel, Amber en Kirsten, haar vier kleinkinderen, haar labrador en haar Jan! Lees hier alle columns van Marjan. Wil je Marjan volgen? Dat kan niet alleen op margriet.nl/marjan, maar ook via haar eigen website marjanvandenberg.nl en op Facebook.
