‘Jan is niet zo van de frummel­dingen. Hij bromt altijd wel iets bemoedigends om niet op het hart van de maker trappen’

“Kijk dan!” Sofie heeft met ontzettend veel geduld allerlei hartjes, ijslolly’s en cupcakes gemaakt van strijkkralen. En nu gaat ze strijken, met bakpapier erop. Heel voorzichtig. Anders breekt het. Maar als het lukt, dan heb je ook wat! Een hartje. Een ijslolly. Of een cupcake. Van strijkkralen.

Hartjes en cupcakes

“Mooi hoor,” zegt opa Jan.

Hij is niet zo van de frummeldingen. Hij bromt altijd wel iets bemoedigends om niet op het hart van de maker trappen. Verder vindt hij er niet veel van. Het neemt in zijn brein geen ruimte in. Jan denkt niet na over een prettige toepassing van zo’n strijkproject. Dat doe ik wel. Dus het plezier wordt groter als ik zeg dat ik nog een mooi doosje heb waar een dure fles eau de toilette in zat. Van witte kunststof met een gouden sluiting. Daar kun je die hartjes en cupcakes en ijsjes opplakken! “Ja!” Sofie straalt. Ze gaat met lijm aan de slag. Het wordt prachtig. Opa moet er weer aan geloven. “Kijk, opa!”

Blij van strijkkralen

“Nou zeg. Dat is allemachtig prachtig,” zegt hij verstrooid. Hij leest de zaterdagkrant die bol staat van de achtergrondartikelen. Je kunt er lekker mee de diepte in. Jan zit midden in een verhandeling over het Russische gas dat uiteindelijk gaat worden opgekocht door India en China en dan weer aan ons met winst wordt doorverkocht, zodat niet alleen Rusland eraan verdient, maar ook nog eens een paar andere grootmachten. Ik heb het al vluchtig gelezen. En meteen begrepen dat het natuurlijk zo werkt in de wereld. En dat het ook wel ontzettend naïef was van mij om de thermostaat op 19 te zetten en te denken dat ik daarmee de Russische economie zó zou laten wankelen, dat Poetin zijn plannen met Oekraïne zou herzien. Waarna ik me op de strijkkralen heb gestort met Sofie. Want daar word ik blij van.

Nutteloze projecten

Mijn dochter komt haar dochter ophalen. Ze bewondert het doosje. “Waar is het voor?” Sofie kijkt naar mij. Tja, waar is het eigenlijk voor? “Om blij van te worden,” zeg ik. “En om hartjes, cupcakes en ijsjes in op te bergen, die je maakt van strijkkralen!” “Ja!” jubelt Sofie. Ze huppelt weg om een voorraad voor te bereiden die ze de volgende logeerpartij gaat strijken. Als ze het dan tenminste niet vergeten is. En als ze dat doosje nog heeft, want dat soort objecten raakt meestal snel zoek en niemand die ze een seconde mist.

“Ik heb altijd een beetje moeite met nutteloze projecten,” zegt mijn praktische dochter. “Ja, dat snap ik,” zegt Jan. Hij schuift haar de krant toe. “Hier, lees.” Dochter leest de kop, fietst diagonaal door het artikel heen, zucht diep en zegt: “Ik ga vanmiddag Sofie maar eens helpen met die strijkkralen. Blij worden is zo gek nog niet.”

Over columnist Marjan van den Berg

Marjan van den Berg studeerde MO-Nederlands aan de VU te Amsterdam, stond jarenlang voor vmbo-klassen als juf Nederlands, schrijft columns en verhalen en runt haar eigen bedrijf Iskander Uitgevers. Ze is dol op haar dochters Merel, Amber en Kirsten, haar vier kleinkinderen, haar labrador en haar Jan! Lees hier alle columns van Marjan. Wil je Marjan volgen? Dat kan niet alleen op margriet.nl/marjan, maar ook via haar eigen website marjanvandenberg.nl en op Facebook.