‘In ons huis is de wifi-ontvangst het allerberoerdst van het hele land’

“De wifi is weg,” zeg ik. Jan gaat meteen kijken of er nog lampjes branden. “Het knippert,” zegt hij. “O nee. Nu is het helemaal uit.” We gaan maar weer eens bellen. KPN heeft zijn handen vol aan ons. Of haar handen. Geen idee. Feit is dat wij in een soort putje wonen. In ons huis is de ontvangst het allerberoerdst van het hele land.

Gesprekken vallen soms totaal weg, de internetverbinding hapert, je wiebelt er soms op en dan weer af.

Om tafel met het waterschap

Ze zouden hier glasvezel komen aanleggen en daar verheugden we ons enorm op. Maar we wonen op een dijk. Wie daarin een kabel wil leggen, moet om tafel met het waterschap. De kabel strandde twee jaar geleden op de hoek en wij blijven wiebelen.

Gelukkig zijn er bij KPN alleen maar heel aardige monteurs. In zo’n putje als het onze bouw je met sommigen innige relaties op. Deze meneer hadden we al twee keer eerder aan huis gehad.

“Uw wifi-versterker voor het buitengebied is kapot. Ik zal bellen voor een nieuwe,” belooft hij. “Die komt dan morgen.” Die komt dus niet. Er komt wel een mail met een streepjescode en het bericht dat het apparaat klaarligt op een afhaalpunt in het winkelcentrum van het dichtstbijzijnde grote dorp. Jan springt met de uitgeprinte mail in de auto.

Lees ook:
Marjan: ‘Voor Jan de zin kon afmaken, zat ik al hartverscheurend te snikken’

De retourdoos

“Ik kan hem meegeven als u mij de retourdoos geeft met de oude versterker,” zegt het meisje achter de balie. “De retourdoos? Ik heb geen retourdoos,” zegt Jan verbaasd. “Dan mag ik hem niet meegeven van KPN.”

Jan komt thuis. We zoeken een doos. Doen daar de versterker in. Plakken hem dicht, pakken een viltstift en kalken er met grote letters op: RETOURDOOS. Als Jan de retourdoos overhandigt, knikt het meisje goedkeurend. Ze heeft het pakket met onze nieuwe versterker al op de toonbank gelegd en scant tot slot nog even de streepjescode op de mail. Dan zegt ze: “Sorry. U moet dit pakket afhalen in Alphen aan de Rijn.” Jan aarzelt niet. Hij grijpt de doos.

Honderd kilometer verderop

Maar het meisje houdt vol. “U moet naar Alphen aan de Rijn. Ik mag het hier niet afgeven,” herhaalt ze. Omdat Jan er vast van overtuigd is dat wat hij nu in zijn handen heeft niet honderd kilometer verderop in Alphen aan de Rijn ligt, zegt hij vriendelijk goede middag en maakt aanstalten de winkel te verlaten.

“Ik bel mijn baas!” roept ze. Daar wil Jan nog wel even op wachten.

Dus hebben we nu een nieuwe wifi-versterker. Hij werkt wonderlijk goed. De eerste digitale kerstkaarten zijn al binnen. En wij willen graag vooral alle mensen op het afgiftepunt in Alpen aan de Rijn fijne kerstdagen wensen. Misschien komen we volgende keer bij jullie langs.

Over columnist Marjan van den Berg

Marjan van den Berg studeerde MO-Nederlands aan de VU te Amsterdam, stond jarenlang voor vmbo-klassen als juf Nederlands, schrijft columns en verhalen en runt haar eigen bedrijf Iskander Uitgevers. Ze is dol op haar dochters Merel, Amber en Kirsten, haar vier kleinkinderen, haar labrador en haar Jan! Lees hier alle columns van Marjan. Wil je Marjan volgen? Dat kan niet alleen op margriet.nl/marjan, maar ook via haar eigen website marjanvandenberg.nl en op Facebook.