‘Ik wijs met een trillende vinger op vier dikke spinnen op het plafond’

Dat van die cape klopt niet. En Jan stormt niet. Hij hijst zich de trap op. Maar hij staat er wel! Klaar voor de strijd. ‘Je bent mijn held,’ prijs ik. ‘Jaja,’ bromt hij. Dan gaat hij weer naar beneden, mopperend omdat hij minstens vier doelpunten op tv heeft gemist door deze flauwekul.

‘Net zo stoer en achteloos’

Ooit las ik dat mensen elk jaar acht spinnen doorslikken in hun slaap. Acht. Nu kun je daar luchtig over doen, want hé, het zijn allemaal eiwitten, dus heel voedselrijk, maar toch. Spinnen. In je mond. Met al die pootjes. En dat dikke lijf. Jakkes. Als kleindochter Sofie gilt tijdens een logeerpartij, doe ik het overigens zelf met dat bekertje. Net zo stoer en achteloos. Opa Jan laat dan net de honden uit en heeft geen idee van mijn optreden. Dat moet ook zo blijven. In wezen ben ik helemaal niet bang voor die beesten. Ik eet ze alleen liever niet op in mijn slaap en ik heb ook graag dat Sofie geen spinnen inslikt tijdens de logeerpartij. Dat is alles.

Lees ook:
Marjan: ‘Ik ben niet in de bijkeuken geweest, dus ik heb een uitstekend alibi’

‘Een broodje aap’

Ik zou het dus voortaan ook wel voor mezelf kunnen opknappen. Waarom niet? Vooral omdat ik juist op dat moment aan het bladeren ben in de Quest, dat blad met al die weetjes, en iets lees over ‘spinnen inslikken’. Dat is een broodje aap, schrijft Quest. We slikken helemaal geen spinnen door! Het hele onderzoek klopt niet en de schrijfster ervan bestaat niet eens. Spinnen houden helemaal niet van de geluiden die je ’s nachts maakt. Die komen niet bij je gezicht. Ze blijven lekker op hun plek en wachten tot er daar iets lekkers langsvliegt. Ik schud de kussens in mijn rug op en bedenk dat dit artikel toch echt een goede reden is om geen keel meer op te zetten als ik een spin boven mijn hoofd zie.

‘Die rol gun ik Jan graag’

Hoewel… Misschien is het voor een man wel fijn om van tijd tot tijd een denkbeeldige superheldencape om te slaan en de jonkvrouw in nood te redden van de vuurspuwende draak/spin. Zou het niet? En die rol gun ik Jan graag. Het is goed voor zijn zelfvertrouwen en snel uitgevoerd, met dat badkamer­bekertje. Veel goedkoper dan een imagotherapeut. Ik heb die briljante ingeving nog maar net verwerkt of daar daalt weer zo’n monster uit een kier in het plafond. ‘Jan!!!’

Deze column van Marjan verscheen eerder in Margriet 48 – 2021. Dit nummer nabestellen kan via lossebladen.nl.

Over Marjan van den Berg: Marjan studeerde MO-Nederlands aan de VU te Amsterdam, stond jarenlang voor vmbo-klassen als juf Nederlands, schrijft columns en verhalen en runt haar eigen bedrijf Iskander Uitgevers. Ze is dol op haar dochters Merel, Amber en Kirsten, haar vier kleinkinderen, haar twee labradors, haar kippen en haar Jan! Wil je Marjan volgen? Dat kan niet alleen op margriet.nl/marjan, maar ook via haar eigen website en op Facebook.