PREMIUM
‘Hij is wel erg complimenteus’
Marjan krijgt berichtjes uit Marokko
“Wat is dat?” vraagt Jan. Mijn telefoon geeft een geluidje. Ik klik. “Dat is Aziz Maatouf. Die wil contact via Messenger.”
“Neem nog wat meer couscous. Dan is het op. Wie is Aziz Maatouf?” Ik schep gehoorzaam bij.
“Geen idee. Hij zit op een crossmotor.”
“Doe er kip bij. Dat is yoghurtsaus met mint.” Jan heeft weer eens verrukkelijk gekookt.
“Aziz komt uit Agadir. Daar kun je vast ook fantastische couscous eten.”
“Dan gaan we een keer bij Aziz eten,” besluit Jan. “Kan-ie een beetje koken?”
“Dat denk ik niet. Hij werkt bij de Electricité Maroc.”
Jan haalt zijn schouders op. “Och, dat zegt niks. Ik heb altijd op de redactie van een krant gewerkt. Die salade is ook heerlijk met rozijn en abrikoosjes.”
“Ja, echt lekker! Hij studeerde aan de Ibn Zohr University.”
“Dat klinkt heel gerenommeerd,” vindt Jan. “Doe er wat extra koriander overheen.”
Hij is wel complimenteus
Ik eet. Geniet. En lees het proza van Aziz. “Hij is wel erg complimenteus. Hij schrijft dat sinds hij mij zag, ik the job van zijn moments werd. Dat snap ik niet helemaal. Ik werd het werk van zijn momenten. Dat is wel apart. Maar ik denk dat hij erg bezig is met mij. Denk je ook niet? Veel meer dan jij op dit moment.” Jan knikt. “Absoluut. Dat denk ik ook. Ik ben nu erg bezig met dit kipkluifje. Die Aziz.”
Ik verzin het niet zelf hè
“Aziz vindt ook mijn glimlach en de manier waarop ik loop in harmonie met mijn aantrekkelijke verschijning. Ja, ik verzin het allemaal niet zelf, hè? Aziz schrijft dat.”
“Ja, dat snap ik. Glaasje witte wijn erbij?”
“Nou! Lekker zeg.” Jan schenkt in.
“En ik word gekenmerkt by the smallest details. De kleinste details dus. Die Aziz heeft een scherpe blik.”
“Net als mijn couscousschotel met gegrilde paprika. Het verschil zit in het detail,” zegt Jan trots.
Laten we hem maar blokkeren
De paprika is fantastisch. Nog een hap. En dan kijk ik zo lang op mijn telefoon, dat Jan vraagt: “Schrijft hij nog meer?”“Ja. Maar ik weet niet precies wat hij bedoelt. Hij zegt dat mijn verschijning op niemand lijkt, because you simply do not look like yourself...” Jan schiet in de lach.
“Ik raak daarvan in de war,” mompel ik. “Ik lijk dus niet op mijzelf.”
“Dat vindt Aziz tenminste,” grijnst Jan.
“Misschien bedoelt hij wel dat ik helemaal nergens op lijk. Als in: Nou, dat lijkt echt nergens op!”
“Maar hoezo wil hij dat zeggen?” vraagt Jan zich af.
“Laten we dat maar niet vragen. Laten we hem maar blokkeren,” besluit ik.
Jan heft zijn glas.“Daar proost ik op.”
Over columnist Marjan van den Berg
Marjan van den Berg studeerde MO-Nederlands aan de VU te Amsterdam, stond jarenlang voor vmbo-klassen als juf Nederlands, schrijft columns en verhalen en runt haar eigen bedrijf Iskander Uitgevers. Ze is dol op haar dochters Merel, Amber en Kirsten, haar vier kleinkinderen, haar labrador en haar Jan! Lees hier alle columns van Marjan. Wil je Marjan volgen? Dat kan niet alleen op margriet.nl/marjan, maar ook via haar eigen website marjanvandenberg.nl en op Facebook.
