PREMIUM
Als er eigen papa’s of mama’s bij komen, eindigt een oppasdag vol harmonie in totale anarchie
Echt gezellig is het niet, de papa die ‘Chef Halen’ is na een oppasdag meteen wegsturen met kleinkinderen én een opwarmmaaltijd. Maar het is volgens Marjan wel dé manier om te voorkomen dat die dag eindigt in een complete chaos.
“Zet maar meteen de stoeltjes in de auto,” zwaai ik naar de papa die de twee kleine kleinkinderen komt halen aan het eind van de oppasdag. “Wil je nog een koffie to go?” De papa knikt. Ik ren meteen naar het koffieapparaat.
Zak met eten
Dat zit zo: elke donderdag is de ene papa ‘Team Brengen’. Hij levert Billie en Tos af en dropt twee autostoelen. De andere papa is ‘Chef Halen’. Die neemt alles gevoederd en verschoond retour. Meestal ook met handige opwarmmaaltijd, zodat alle papa’s en mama’s niet meer hoeven te koken.
“Hier zijn de tassen,” zing ik, terwijl ik met Tos aan mijn hand achter de papa aan loop, die nu met twee loeizware stoelen over het tuinpad wankelt.
“En hier is de zak met jullie eten,” zegt Jan blij. Hij heeft Billie op zijn arm en twee spenen die we in elke mond proppen die opengaat.
“Met een beetje mazzel ben je snel thuis,” zeg ik bemoedigend. Het autoraampje draait open. Twee lachende koppies kijken ons aan. De papa achter het stuur neemt zijn koffiebeker in ontvangst en start de auto. Wij zetten het schone lied in van Ze kunnen zeggen wat ze willen, maar een olifant heeft de allerdikste billen van het hele land en als we klaar zijn, geeft de ‘Chef Halen’ gas en zwaaien wij het hele zootje opgelucht na.
“Dat ging weer top,” prijzen wij elkaar.
Krijsende peuters
Want voorheen deden we het anders. Dan bleef zo’n papa weleens een 0.0-biertje drinken. Of hij at mee. En vreemd genoeg eindigt een oppasdag vol harmonie dan in totale anarchie. Die peuters gaan krijsen. Klieren. Dreinen. Op de grond liggen slaan met hun vuisten. Ze willen op schoot. Ze willen in het bord met eten van hun papa graaien. Ze raken compleet over hun toeren en die vaders ook. Die denken: och hemel, die arme mensen, waren die kinderen de hele dag zo strontvervelend?
Nee! Dat waren ze dus niet! Maar de energie verandert totaal als er eigen papa’s bij komen. En met eigen mama’s is het minstens zo erg, geloof me. Het is van alle tijden. Als ik vroeger thuiskwam, verzuchtte mijn omaoppas tante Alie altijd: “O, is je moeder weer thuis? Ze hebben de hele dag niet gehuild. En moet je ze nu zien.” Dan wees ze op mijn drie schreeuwende kinderen met het snot voor hun ogen.
Niet gezellig
Dus bonjouren wij het hele katje tegenwoordig als de gesmeerde bliksem het huis uit. Daarna ruimen we op, zetten het eten op tafel, schenken een glas wijn in en zeggen: “Zo. Dat hebben we weer goed gedaan.”
Dochter zei me laatst dat haar ‘Chef Halen’ had geklaagd. “Vroeger waren je ouders nog weleens gezellig. Maar tegenwoordig zit ik binnen een paar tellen weer op de snelweg.”
Hij komt er nog wel achter. Als hij zelf opa is.
Over columnist Marjan van den Berg
Marjan van den Berg studeerde MO-Nederlands aan de VU te Amsterdam, stond jarenlang voor vmbo-klassen als juf Nederlands, schrijft columns en verhalen en runt haar eigen bedrijf Iskander Uitgevers. Ze is dol op haar dochters Merel, Amber en Kirsten, haar vier kleinkinderen, haar labrador en haar Jan! Lees hier alle columns van Marjan. Wil je Marjan volgen? Dat kan niet alleen op margriet.nl/marjan, maar ook via haar eigen website marjanvandenberg.nl en op Facebook.
