Ongevraagd advies geven: waarom doen mensen dat?
Van eetgewoontes, beweegtips, adviezen over (klein)kinderen tot het opvoeden van een huisdier: we krijgen regelmatig ongevraagd advies naar ons hoofd geslingerd. Je stelt helemaal geen vraag en toch voelen veel mensen de behoefte om je te bestormen met waarschuwingen en tips. Vervelend en soms kwetsend of zelfs ronduit onbeleefd. Maar waarom geven zoveel mensen dan toch zo vaak ongevraagd advies?
‘Je kunt je hond beter aan de lijn houden’, ‘Je moet dit dieet proberen’ of ‘Geef jij je (klein)kind dat te snoepen?’, waar komt toch die drang vandaan om altijd advies te willen geven?
Waarom willen mensen zo graag ongevraagd advies geven?
Een handige tip of goede waarschuwing kan heel fijn zijn, maar wel als je er zelf om hebt gevraagd. Toch voelen veel mensen de behoefte om ongevraagd advies te geven. En hoewel we er allemaal niet op zitten te wachten om dit te ontvangen, maken we ons er stiekem zelf ook wel eens schuldig aan. Hoe dat komt? Volgens een onderzoek van Singapore Management University heeft dat te maken met ons eigen aanzien. Advies geven is namelijk een manier waarmee je eigenlijk verkondigt dat jij meer van een onderwerp weet dan een ander. Hierdoor voel je je als adviesgever beter en machtiger dan een ander.
En dat is nog niet alles, want hoe vervelend we het ook vinden om te ontvangen, zo goed voelt het soms om je tips te delen. Dat komt omdat dit je als adviesgever het gevoel geeft dat je je om andermans problemen bekommert.
De drang om anderen te helpen
Aan Quest vertelt Paul van Lange, hoogleraar sociale psychologie aan de Vrije Universiteit Amsterdam, dat hij denkt dat die drang om ongevraagd advies te geven vooral met drie hoofdoorzaken te maken heeft. Ten eerste denkt iemand die ongevraagd tips deelt hulp te verlenen op een snelle manier. Hierdoor kun je als adviesgever snel de beleving hebben dat je iemand met een kleine tip al een grote dienst bewijst. Ten tweede is empathie ook een grote drijfveer. We willen gewoon heel graag anderen helpen. Ook als het vreemden zijn en er helemaal niet om hulp gevraagd wordt. En ten derde heeft het volgens Van Lange inderdaad met de uitkomst van het onderzoek uit Singapore te maken: het doet iets met je eigen gevoel van aanzien als je advies geeft. Je wil graag laten zien dat jij iets weet over een onderwerp.
Lees ook: Annette: ‘Ik kom het type adviseur geregeld tegen in mijn praktijk’
Een stortvloed aan advies
Misschien ben je wel eens tegen zo’n ongevraagd advies ingegaan. Helaas lost dat vaak weinig op, want de adviesgever schiet hierdoor al snel in een soort verdedigende rol en vuurt nog meer ongevraagde adviezen op je af. Volgens Van Lange heeft dat te maken met dat de competentie van de adviesgever door een tegengeluid in twijfel wordt getrokken. Iemand heeft iets op een bepaalde manier geleerd of altijd zo gedaan en daar wordt nu aan getwijfeld. Dat voelt vervelend.
Ongevraagd advies over advies geven
Hoe goed je het ook bedoelt, op een ongevraagd advies zit eigenlijk niemand echt te wachten. Daarnaast weet je vaak niet de context van een situatie, waardoor het heel vervelend op iemand anders kan overkomen. Het ongevraagde advies over advies geven is dan ook: doe het nooit zomaar. Vraag bijvoorbeeld eerst of je kunt helpen, of iemand advies wil of dat je een tip mag geven. Zo niet, laat het dan.
Bron | Quest
