Kopen zonder kijken: deze aflevering was een uithangbord voor feel-good tv

We hebben flink genoten van deze tweede aflevering van het nieuwe seizoen.

2-0 achter

De feiten: beiden zijn ze opgegroeid in een landelijke omgeving en willen nu terug naar het gevoel van die gelukkige jeugd. Dat betekent rust, groen, natuur en alleen de randjes van west en zuid-Groningen. Maar als je dacht dat een huis kopen in deze regio een stuk makkelijker zou gaan dan in de randstad, dan heb je makelaar Alex van Keulen niet nodig. Want ook rondom Groningen zoeken steeds meer mensen het platteland op, op zoek naar rust en ruimte. Als starter begin je met lege handen en sta je al snel 2-0 achter. En als je, zoals dit stel, gezegd bent met een paar linkerhanden en een beperkt zoekgebied dan weet je dat je er zelf niet uitkomt. En dus zit Martijn Krabbé bij ze op de bank voor hulp.

Smijten met geld

De missie is het vinden van een eensgezinswoning van 120m² met minimaal drie tot vier4 kamers in het groen. Belangrijke highlights: de werkkamer voor Shannon en een stuk gras om te maaien voor Sefar. En dat alles voor een budget van 360.000 tot 370.000 euro.

De eerste bezichtiging is geen voltreffer. Leuk huis, geen landelijke omgeving. En dan volgen er nog een paar opties tot makelaar Alex echt overgaat tot bieden. Bij een geschikte kandidaat gaat hij ruim 28.000 euro boven de prijs zitten en wordt alsnog met 15.000 euro overboden. Conclusie: ook in Grunn is het flink overbieden toegeslagen. Of, zoals Alex de overspannen huizenmarkt samenvat, “Het is niet meer wat het huis waard is, maar wat de gek ervoor geeft. We hebben een rijke generatie gecreëerd, die smijt met geld.” En dus moeten er concessies worden gedaan: het zoekgebied wordt uitgebreid.

Achtbaan

Al snel komt er een twee onder één kap woning vrij, waar Bob mee naartoe gaat: “Dit is wel wat ik voor ogen had, toen ik ze de eerste keer sprak.” Drie slaapkamers, een zolder, uitzicht op een weiland aan het eind van de straat. Wel iets minder vierkante meters dan gewenst, maar als de garage wordt omgetoverd tot keuken dan is de droom compleet. Er wordt dus gekocht. Nu gaat de achtbaan echt beginnen.

Happy dance

Waren Shannon en Sefar eerst nog wat afwachtend, tijdens de puzzeltocht komen ze helemaal los. Langs welk huis ze ook rijden: alles is goed. Ze lachen, ze zijn blij, ze zijn opgewekt, doen happy dances en zien overal het goede van in: zij hebben een huis, hun kun je niks meer maken. Wat een leuk stel! Deze mensen gunnen we de wereld. Als ze met Martijn aankomen in Nordhorn en de blinddoeken af gaan, roepen ze uit: “Dit is wat we gehoopt hadden!” Nog meer kreten tijdens de eerste bezichtiging: “We hebben een trap!” “Wat een ruimte!” “Ik voel me een koning” En de befaamde: “Ik heb gras aan mijn voeten en ik voel me een superster.” Het had een nieuwe hit van Mart Hoogkamer kunnen zijn.

Plafondunit

Bob verbouwt dit keer de garage tot grote keuken, er komt een plafondunit - wat dat ook moge zijn - en een nieuwe badkamer. Roos kiest als thema: “Hotel chique met een landelijke knipoog.” Er is ook een noviteit: muurmos.

Bij de oplevering klinken er kreten van spanning, er wordt gechiecheld en als de deur opengaat valt hun mond open. Er is ongeloof, er is dankbaarheid, er is overweldiging: “Shan, hou me even vast alsjeblieft, dit gaat helemaal nergens meer over.” En dan komen er ook nog tranen. Als zulke leuke mensen zo dankbaar zijn, zie het dan zelf nog maar eens droog te houden. Zoveel geluk werkt ontroerend. “Ik denk dat we hier wel een tijdje blijven wonen” concluderen ze. Zo dankbaar, dat verdient een happy dance.