Kopen zonder kijken: bezichtigen met een nat been en een piepende schoen

Dit keer zoekt Martijn het stel Robert-Jan (34) en Maran (28) op, dat samen na hun studententijd in Utrecht is blijven hangen en nu zoon Wolf (1,5) heeft gekregen. Met het oog op de toekomst en een huur van 1700 euro per maand in hun huidige huis, willen ze graag zelf een plekje op de huizenmarkt bemachtigen. Terwijl veel mensen hun huidige woning in de Domstad van honderd vierkante meter al zouden omschrijven als prima te doen, voelt het voor hen klein aan. Het huis is smal en vooral het ontbreken van een werkkamer en het gebrek aan opbergruimte draagt daar aan bij. En hoewel we allemaal in het leven wat te wensen overhebben, begint het daar een beetje te knagen. Als dit al niet goed genoeg is voor een jong stel, waar zijn we dan naar op zoek?

Een flink budget

Bij Alex sommen ze hun wensenlijstje op: een jaren ‘30 woning (daar is ‘ie weer!), 140m2, minimaal drie slaapkamers en het liefst nog een extra werkkamer. Het budget is deze aflevering flink: 660.000 euro. “Waarom is het met dit budget nog niet gelukt?” vraagt Bob zich daarom ook hardop af. Het antwoord laat zich raden: kant en klare woningen zijn te duur en voor opknaphuizen hebben ze te weinig ervaring. En als laatste: “Omdat we het niet uit durven te geven.” Inmiddels zijn ze al anderhalf jaar aan het zoeken en het lukt nog altijd niet. En hoewel je je nooit mag bemoeien met andermans financiën, fluisteren we tijdens het tv-kijken toch even: goh, waar doen deze jonge mensen ‘t van?

Mancave van Robert-Jan

Bij het bespreken van de verdere wensen wordt al snel duidelijk dat er van een flink lijstje wordt gedroomd: een open woonkeuken, karakteristieke details, visgraat op de vloer in combinatie met stalen deuren, openslaande deuren naar de tuin in de zomer. Ook al is het budget hoog, we moeten wel realistisch blijven. Robert-Jan heeft in zijn moodboard ook een mancave toegevoegd. Bob: “Daar gaan we niet eens naar kijken.”

De regio waar gezocht mag worden is Hilversum, Amersfoort en een stuk in Utrecht. Om elke euro te besparen gaan ze in de tussentijd bij familie wonen. Wie die familie is en waarom die een fantastisch huis in Zeist volledig tot hun beschikking stelt, blijft een raadsel.

Gezicht als een oorwurm

Als Alex op zoek gaat, is al snel duidelijk dat het huis waar zij van dromen het niet gaat worden. Vrij snel daarna klinkt de bel: het is concessietijd. Na uitleg over de vierkante meterprijzen van jaren dertig woningen in hun voorkeursregio, wordt duidelijk dat er een reset moet komen van hun wensenlijstje. Want, zo zegt Alex: “Niets is frustrerender dan doelen nastreven die niet haalbaar zijn.” En: “Leuker kunnen we het niet maken, wel duidelijker.” De kandidaten trekken een gezicht als een oorwurm, maar het aantal vierkante meters gaat naar beneden en het zoekgebied wordt groter.

Lopen zonder kijken

Fast forward naar Hilversum. Daar kiest Alex een prachtige jaren dertig woning met vijf slaapkamers uit, die staat te glimmen in de zon. Het valt Bob niet tegen. En terwijl deze aan het fantaseren is over een uitbouw dondert Alex met één been in de vijver. Niet dat we tijd hebben om daar bij stil te staan, want in deze huizenmarkt is geen ruimte voor een misstap, Alex. Met een nat been en een piepende schoen maken ze de bezichtiging af en besluiten op het huis te bieden, ook al wordt de verbouwing fluitend op 1,5 ton geschat. Bob: “Laten we eerst kijken waar we het voor kunnen krijgen, dan gaan we kijken wat we kunnen doen.” Niet genoeg dus, want nu het huis is aangekocht is duidelijk dat het volledig gestript en weer opgebouwd moet worden. Tot elektra aan toe. En als ze nog een mooie uitbouw willen, moet er weer geld bij. Als ik een zwendelaar zou zijn, zou ik me Bob Sikkes noemen, want binnen no time peutert de beste man nog eens 40.000 euro los. Nu kan de verbouwing pas echt beginnen.

Puzzeltocht

Tijdens de puzzeltocht zijn de kandidaten positief gestemd. Het huis dat ze daadwerkelijk gekocht hebben, maar wat ze nog niet weten, wordt ook als heel goed bevonden. Maar als de laatste twee huizen waar ze langs rijden ook een optie zijn, slaat de twijfel ineens toe. Moeten ze het koopcontract toch niet ontbinden? Gelukkig zetten ze door, want als de blinddoeken af mogen, zijn ze blij. Al moet er inderdaad veel aan gebeuren. Binnen valt het woord ‘afschuwelijk’ vaak. Net als de termen: ”Dit is niet te doen”, “wat een ouwe bende”, “alles moet gedaan worden” en “het lijkt hier wel een spookhuis.”

Geen mooier huis

Maar Roos ziet de potentie en mixt en matcht de moodboards alsof het niks is. Met de loft stijl van Robert-Jan en het klassieke chique van Maran kom je uit bij een donkerblauwe trap. Bob vertelt nog iets over het ritme van de keukenkastjes en er staan een mega groot konijn op het nachtkastje. Met 175.000 euro is deze verbouwing de grootste die het team ooit heeft gedaan. Na anderhalf jaar wachten mogen Maran en Robert-Jan eindelijk hun eigen huis in vol ornaat zien. En ze zijn er blij mee. Veel licht, veel ruimte, precies zoals ze wilden. “Het is zo mooi, ik kan niet geloven dat het van ons is.” Alex doet er nog een schepje bovenop: “Je kunt nu geen mooier huis vinden in de markt dan deze. Het is echt fantastisch.” En hoewel de kandidaten heel erg blij zijn, moeten we toch nog even denken aan de dankbaarheid van vorige week. #Dezekeergeenhappydance