Golden Earring-oprichter George Kooymans: 'Gaat niet goed, maar is nog te doen'
Golden Earring-gitarist George Kooymans blijft ondanks de diagnose ALS bezig met het maken van muziek. Met een laptop en luidsprekers blijft hij het proberen, vertelt Kooymans dinsdag 14 maart in de Volkskrant. “Als er dan iets lukt, al is het maar iets kleins, dan ben ik vrolijk.”
Kooymans kreeg in 2021 de diagnose ALS, een neuromusculaire aandoening waarbij de zenuwen in het ruggenmerg en de hersenen afsterven. Onder meer eten, praten en ademhalen wordt daardoor steeds moeilijker. Lopen gaat volgens de 75-jarige Kooymans ook niet meer zo goed. “Dat moet met een rollator. Ik moet oppassen dat ik niet val. Dingen oppakken is lastig,” vertelt hij. “Mijn hoofd wil nog snel, maar ik word in alles trager. En het wordt niet meer beter.” Gitaarspelen gaat inmiddels ook niet meer, vertelt de gitarist. “De gitaar was mijn leven. De ziekte heeft van me afgenomen wat ik het allerliefst deed. Dat valt niet mee. Maar ja, c’est la vie,” aldus Kooymans. “Het is helemaal kut. Maar ik moet het accepteren.”
Nieuwe album
Kooymans zat samen met de 78-jarige Boudewijn de Groot en Henny Vrienten ook in de band Vreemde Kostgangers. Vrienten overleed vorig jaar aan de gevolgen van longkanker. Vrijdag 17 maart verschijnt hun afscheidsalbum Mist. Kooymans kreeg een halfjaar na de diagnose van Vrienten, zijn diagnose ALS. De bandleden wisten toen: er is weinig tijd. “Henny wilde heel graag dat het laatste album er zou komen. Na de twee Kostgangers-albums uit 2017 zijn we los van elkaar blijven schrijven: er lagen liedjes en ideeën. Ik heb in 2020 en 2021 alles ingezongen en -gespeeld, toen dat nog ging.”
Laatste gitaarsolo
Op het nieuwe album staat ook de laatste gitaarsolo van Kooymans. Het gaat om het nummer Ik speel gitaar, geschreven door De Groot en de eveneens vorig jaar overleden Jan Rot. “Ik hoor de imperfecties in mijn solo, maar toen hij erop stond, dacht ik: ik reken ‘m goed.” Ondanks zijn ziekte laat Kooymans muziek maken niet los. “Ik ga proberen een klein nieuw studiootje te bouwen met de laptop en een paar luidsprekertjes. Ik kan nog met de computer werken, met een ProTools-achtig programma dat me getipt werd. Zo kan ik nog muziek maken. Dat lijkt me leuk: een beetje blijven spelen. Ik ga het gewoon proberen.”
‘Ik zou het niet anders doen’
Jan Rot en Thé Lau, die aan het album hebben meegeschreven, zijn inmiddels ook overleden. Lau had kanker en wist dat hij niet meer beter zou worden. In 2014 kreeg Kooymans daarom al de tekst De liefde kent geen tijd. “Ik heb met mezelf gestreden, nu ben ik met mezelf verzoend. Ik kijk haast nooit naar het verleden, nu is nu en toen was toen. Als ik wist waar alles heen ging, ik zou het niet anders doen.” Kooymans herkent zich nu meer dan ooit in de tekst, want de gitaar was zijn leven. “De ziekte heeft me afgenomen wat ik het allerliefst deed. Dat valt niet mee. Gelukkig kan ik het inderdaad met overtuiging zingen: ik zou het niet anders doen.”
