Dáárom was Beatrix zo’n gewaardeerde koningin
Prinses Beatrix blaast op dinsdag 31 januari 85 kaarsjes uit. We blikken terug op haar periode als koningin. Van de Bijlmerramp tot aan de kus in de Jordaan: déze mijlpalen blijven hangen.
Of ze populair was als koningin? Dat kon haar niet zoveel schelen. Volgens oranjedeskundige Geert Mak heeft prinses Beatrix dat nooit nagestreefd. Zij noemde populariteit ‘gevaarlijk, oppervlakkig en tijdelijk.’ Toch was ze een gerespecteerde en gewaardeerde koningin.
‘Prinses Glimlach’
Prinses Beatrix werd al op jonge leeftijd geprezen om haar uitstraling. In de jaren vijftig en zestig werd ze door de media voor het eerst ‘Prinses Glimlach’ genoemd, omdat ze tijdens haar eerste officiële bezoek aan Suriname in 1958 veel glimlachte. Die bijnaam hield ze, omdat ze in het openbaar ongekunsteld leek te lachen. En wie herinnert zich niet de kus? In 1988 kreeg koningin Beatrix op Koninginnedag spontaan een stevige kus van een voorbijganger tijdens een wandeling door de Jordaan. Daar reageerde ze met een gulle glimlach vrolijk op.
Sociale betrokkenheid
Van jongs af aan toonde prinses Beatrix al haar betrokkenheid met het volk. Zo gaf ze in 1953 haar nieuwe fiets aan de slachtoffers van de Watersnoodramp. Ook bij de Bijlmerramp liet ze haar hart spreken. Als moederfiguur bezocht ze de rampplek in Amsterdam. Om mee te leven, mee te rouwen en om de slachtoffers troost te bieden. Ze schudde ontelbare handen en omhelsde degenen die het moeilijk hadden.
Veel eerder, op haar achttiende al, werd ze beschermvrouwe van het Nationaal Fonds voor de bestrijding van kinderverlamming. Prinses Beatrix had veel contact met patiënten en hun families. Later veranderde de naam van het fonds in het Prinses Beatrix Spierfonds. In 2021 vertelt ze erover tijdens een tv-interview met Jan Slagter: “In 1956 brak de polio-epidemie uit. Dat was vreselijk. Elke keer kwam ik weer tegen hoeveel ellende de ziekte veroorzaakt, maar aan de andere kant zag ik ook hoe ongelooflijk moedig mensen daarmee leven.”
Huwelijk met Claus
Prinses Beatrix woonde vroeger in kasteel Drakensteyn, met een grote tuin eromheen. In 1965 liep ze daar gearmd met een onbekende man door de tuin en werden ze ontdekt. Die onbekende man bleek Claus von Amsberg te zijn. Dat viel niet direct goed bij het Nederlandse volk: de troonopvolgster die twee decennia na de Tweede Wereldoorlog voor een Duitser viel. Er werd onderzoek gedaan naar Claus, maar hij kwam uiteindelijk goed uit de verf. Koningin Juliana en prins Bernard maakten datzelfde jaar nog de verloving van Beatrix en Claus bekend. Met pracht en praal trouwden ze in Amsterdam. Ze kregen drie zonen: Willem-Alexander (1967), Friso (1968) en Constantijn (1969). De geboorte van de prinsen noemde Beatrix het beste wat haar ooit is overkomen.
Liefde voor ballet en boetseren
Beatrix heeft een groot hart voor kunst en cultuur. Zo is ze dol op ballet. In haar jeugd ging ze op balletles bij een balletschool in Baarn. Later als volwassene bezocht ze vele balletvoorstellingen van onder ander het Nationale Ballet. Volgens ingewijden verscheen ze ook áchter het toneel. Beatrix houdt niet alleen van ballet, maar eigenlijk van alles wat met dans te maken heeft. Zo bezocht ze ook regelmatig het Nederland Dans Theater en was ze aanwezig bij het 40-jarig bestaan van Introdans. Daarnaast heeft ze ook een grote interesse in moderne beeldende kunst. Zelf blijkt ze ook een bovengemiddeld talent te hebben voor beeldhouwen, schilderen en tekenen. Ook hier zocht ze de sociale verbinding op, want tijdens staatsbezoeken nam ze af en toe zelfs Nederlandse kunstenaars mee en niet te vergeten: haar eindeloze glimlach.
Bron | NPO, NOS, RTL Nieuws, Theater Encyclopedie, IsGeschiedenis
