‘Een collega bood me geld om seks met hem te hebben’

Barman

“Toen ik 21 was had ik een kortstondige relatie met een barman. Barmannen zaten in die tijd op het allerhoogste puntje van de apenrots, en hoewel deze niet bepaald knap was, was hij enorm populair en gewild. Ik vond het dus een eer dat hij juist mij koos (wat me overigens in het uitgaansleven woeste blikken en extreem nare onware roddels van vrouwen opleverde, maar dat terzijde).

Ik had nog niet veel seksuele ervaring en wilde het op dat gebied rustig aan doen. Hij mocht op een nacht na een late shift bij mij blijven slapen (dat was handig voor hem), maar ik gaf hem wel heel duidelijk aan dat ik nog geen seks wilde. We vielen lepeltje lepeltje in slaap. Althans, dat was het plan. Na een paar minuten voelde ik dat hij zijn stijve penis in mij stak. Uiteraard schrok ik me rot en stopte hem. ‘Joh, alleen even kijken of het past,’ lachte hij. Ik weet dat ik het aan vriendinnen vertelde en ‘grappig’ noemde. Pas nu realiseer ik me dat dat natuurlijk echt niet kan. Nee is nee. Ik wilde het echt niet. Er zullen tig vrouwen zijn geweest die het wél toelieten. Overigens dumpte hij me twee dagen later. Op naar de volgende, hij had ze voor het uitkiezen.”

Lees ook: ‘Ook na onze scheiding vond hij dat ik hem best kon pijpen op zijn verjaardag’

Handen overal

“Zodra ik wakker word, is er de schaamte. Rogier is vanochtend al vroeg met de kinderen vetrokken naar een achtbanenpretpark. Niet mijn ding, vandaar dat ik alleen thuis ben. Normaal zou ik een gat in de lucht springen maar nu voel ik me akelig en verward. Steeds zie ik de beelden van het feest waar Rogier en ik gister waren. Wat had ik er veel zin in zeg. Diederick, een man die ik nog kende van de lagere school werd vijftig en het feest was groots aangepakt. Op het strand; er was heerlijk eten, wijn, muziek en een goede dj en zodra ik kans zag, stortte ik me in het dansgewoel. Ik was net lekker aan het dansen toen Diederick naast me opdook en met me mee begon te doen. Maar niet gewoon leuk, losjes – hij pakte me veel te stevig vast. Eén nanoseconde was ik gevleid. Toch leuk dat ik, ondanks mijn vijftig jaar blijkbaar nog steeds aantrekkelijk werd gevonden. En pas daarna: getver! Wat is hij opdringerig. Voor ik wist wat er gebeurde, had hij me niet alleen in een soort houdgreep, daarnaast waren zijn handen werkelijk óveral: op mijn borsten, mijn billen en daarbij maakte hij ook nog suggestieve bewegingen.

Maar wat me nog het meest verbijsterd, is wat er daarna gebeurde. Want in plaats dat ik hem woest van me afduwde, onderging ik de betasting als een mak schaap. Ik dacht alleen maar: laat dit ophouden, laat dit snel ophouden. Gelukkig, ineens was ik ‘los’. Rogier was me blijkbaar gaan zoeken en toen Diederick hem zag, liet hij me gaan. Ik was zo vreselijk blij! Maar Rogiers gezicht stond op onweer. Hij beet me toe hoe ik het blijkbaar énorm naar mijn zin had, maar hij ging nú naar huis.

Ik besluit mijn zus te bellen en vertel wat er gister is gebeurd. Vertel over wat er is gebeurd, over Rogiers reactie maar vooral dat ik zo verbijsterd ben dat ik níets heb gedaan om Diederick te stoppen. En dat ik ook boos ben op Rogier die me gisteravond nog even toebeet dat ik het blijkbaar wel lekker had gevonden dat ik werd betast, omdat ik er niets tegen had gedaan. Hoe kan hij me niet geloven? Hij kent me toch? Maar vooral: hoe kon ik in hemelsnaam iemand zo uitgebreid aan mijn borsten en billen heb laten zitten zonder iets te doen? Hoe kun je zoiets nog laat gebeuren op je vijftigste?! Als je veertien bent, soit, maar vijftig!?

Marieke luistert kalmpjes en zegt dat mensen op drie manieren reageren in een noodsituatie: fight, flight of freeze. En dat iedereen die derde steevast vergeet. En terwijl ze het zegt, denk ik: dat is het. Ik was bevroren. Leeg. Marieke die Diederick ook kent van vroeger, is vooral boos op hém. En dan, eindelijk, voel ik ook dáár boosheid om. Dat Diederick me gewoon heeft gegrepen. Zomaar aan mijn borsten en billen zat – ik ben gewoon aangerand. En hoe bizar het is dat ík me daardoor schuldig voel. De omgekeerde wereld. Dik in de twintigste eeuw. Nog steeds. Verdomme.”

Lees ook: Dit is victim blaming (en waarom het zo schadelijk is)

Aftrekken

“Ik was met mijn ouders op vakantie in Venetië. We stonden ergens op zo’n druk bootje, met andere toeristen. Ik was denk ik een jaar of veertien, niet veel ouder. Ik zag een man vlakbij mij en mijn twee zussen met zijn hand in zijn broek bewegen. Duidelijk trok hij zich af terwijl hij naar ons keek. Ik wist op die leeftijd wel net wat dat was en ik voelde me vreselijk dat ik het zag. Ik voelde me goor dat ik het zag gebeuren. Mijn ouders moeten het ook gezien hebben, ze zeiden niets, maar trokken ons gauw weg een heel andere kant op. Vind het nog steeds ongemakkelijk om er ook maar iets over te zeggen.”

In de tram

“Ik was 15 en kwam terug van mijn vakantiebijbaan: serveren op het terras van een strandtent. De tram terug vanuit Scheveningen stond zoals gewoonlijk propvol. Eerst dacht ik nog dat de middelbare man achter me vast een bezem bij zich had, of iets anders aan een stok, zo bleu was ik. Pas na een paar haltes snapte ik wat hij echt tegen mijn billen aandrukte, maar toen wist ik van schrik niks meer te zeggen. Tot vlak voor centraal station stonden we daar maar, en pas toen hij uitstapte, zei ik het enige wat in me opkwam: ‘Hee!’ Hij liep zonder me aan te kijken de straat op en keek niet meer om.”

Hotelkamer

“Ik was met een groepsrondreis in Cuba. Daar zaten een paar leuke vrouwen bij met wie het klikte en als we in een stad waren, gingen we vaak samen wat drinken. Op een van die avonden raakten we aan de praat met wat mannen die, bleek, in hetzelfde hotel verbleven. Een van hen was groot en grappig, het was gewoon heel leuk en gezellig. Ik had enorm plezier met hem, maar voelde geen moment ook maar iets van aantrekkingskracht. Misschien dat ik daarom, weer terug in het hotel, jolig meeliep naar zijn kamer omdat hij me iets zou laten zien. Ik weet echt niet meer wat, misschien het bewijs dat ie diplomaat was, want dat had ie verteld en ik geloofde dat niet. Maar goed, eenmaal in die kamer ging de deur dicht, moest ik op bed gaan zitten, hij ernaast all over me.”

“Ik wist meteen dat het foute boel was en probeerde me er heel rustig uit te praten, dat dit niet mijn bedoeling was. Dan duwde ik hem vriendelijk van me af en ging staan, liep naar de deur, hij erachteraan. Het ging lacherig, maar was niet fijn. Al helemaal niet omdat hij begon over z’n diplomatieke onschendbaarheid. Man, wat een penibele situatie was dat. Ik weet nog dat ik dacht: nou ja, als het dan moet gebeuren, dan moet het maar. Uiteindelijk is het me toch gelukt die kamer uit te komen en ben ik echt naar mijn eigen kamer gesprint. Die ik deelde met een van die vrouwen. Ze zei tegen me dat ze me was gaan zoeken als ik nog langer was weggebleven. Wat ik een soort opluchting vond. De volgende dag vertrokken we weer, ik heb hem niet meer gezien. Ik ben hier goed mee weggekomen en heb er geen trauma ofzo aan overgehouden. Ik denk eigenlijk nog steeds: je hebt je toen lekker in de nesten gewerkt. Maar was het wel mijn schuld?”

In mijn kruis

“Ik was 24, zat aan het raam in een intercity, had een reis van een uur voor de boeg en was verdiept in een goed boek. Bij een volgend station kwam er een man naast me zitten: knap, goed gekapt, aktetas, een nette dikke jas over de rechterarm. Hij klapte het tafeltje voor zich uit en legt zijn tas erop. De jas liet hij op zijn rechterarm liggen, een beetje tegen me aan. Ik was zo in beslag genomen door mijn boek, dat ik het eerst niet zo in de gaten had: maar opeens merkte ik dat er van onder de jas in mijn kruis werd gewreven! Ik deed of ik niets merkte, dacht even na. Toen klapte ik mijn boek dicht, sloeg de hand weg, pakte mijn tas en stond op. ‘Sorry, ik geloof dat ik veel liever ergens anders zit,’ zei ik. Ik weet niet hoe hij keek, maar de aktetas werd opgepakt en het tafeltje ingeklapt. Ik ben in een andere coupé gaan zitten. Sindsdien kies ik in de trein altijd een zitje met vier stoelen uit. Maar zelfs dan gaat het nog weleens mis. Zo ging er niet veel later een man wijdbeens tegenover me zitten. Met zijn ene knie dreef hij de mijne uit elkaar, en terwijl hij mij aankeek, wreef hij over zijn kruis.”

Lees ook: Dit weten we over situatie rondom The Voice of Holland na uitzending BOOS

Kont

“Ik fietste een keer naar huis, werd in mijn straat bij mijn kont gegrepen door een jonge man die daarna weer heel hard wegfietste. In de weken daarna gebeurde nog drie keer hetzelfde, drie keer met (volgens mij) dezelfde man. Jarenlang kreeg ik kippenvel als iemand te dicht langs me fietste. Ik durfde geen aangifte te doen – want stel je niet zo aan, iemand die gewoon even in je kont knijpt. Maar nu, met terugwerkende kracht, had ik er werk van gemaakt. Want niemand – echt helemaal niemand – heeft het recht om zomaar en ongevraagd aan mij te zitten.”

Op schoot

“Mijn scheikundeleraar die me op mijn veertiende een hoger cijfer aanbood als ik even bij hem op schoot zou komen zitten.”

Voor mijn huis

“De man die midden in de nacht van Utrecht naar Nieuwegein precies achter me bleef fietsen, of ik nu versnelde of vertraagde, toen ik als zestienjarige (zonder medeweten van mijn moeder) alleen naar huis fietste en duidelijk in de gaten had dat ik bang was. En toen nog even voor mijn huis bleef staan.”

Naast me

“De man die in de bus per se op de plek naast me moest zitten, ondanks de verder lege bus, en vervolgens heel druk was met iets dat in zijn zak zat.”

Kutje

“De leidinggevende, een man minstens 30 jaar ouder dan ik, die mij even ‘iets wilde laten zien op zijn computer’, achter me stond en vervolgens de zin intypte: ‘Lekker kutje.’”

Stelt niet veel voor

“Als ik erover nadenk realiseer ik me eigenlijk pas dat ik veel meer verhalen heb dan ik dacht. De jonge man in het park die zich in de bosjes begon af te trekken op een paar meter van waar ik met mijn vriendin op een kleedje zat. We waren vijftien. De oude man die me op mijn zestiende een blikje bier aanbood in de trein probeerde over te halen om met hem mee naar huis te gaan. De jongen die me op mijn zeventiende ten overstaan van een vol café vol bij mijn borsten pakte. De groep dronken studenten die me een paar jaar geleden op de fiets richting huis de weg versperden, waarna één van hen bij me achterop ging zitten, lallend zijn armen om mijn buik sloeg en riep dat ik met hem weg moest fietsen. Ik was pril zwanger en kan nog oproepen hoe kwetsbaar ik me voelde. Het gekke is: als het over #metoo ging had ik nooit het idee dat ik iets te vertellen had, omdat ik wat de dingen die ik heb meegemaakt niet zoveel voor vond stellen. En misschien is dat wel veelzeggend.”

Geld

“De collega – een ‘keurige’ ambtenaar – die me geld bood om seks met hem te hebben.”

Vader van mijn oppaskind

“Ik was 21 en op een oud en nieuw feestje van vrienden. Via via kreeg ik kaarten voor een feest en ging daar naar toe met een goede vriendin van mij. Mijn vriend ging niet mee, bleef op het andere feestje en ging later naar huis. Op het feest aangekomen zag ik de ouders van mijn oppaskindje waar ik een paar jaar op had gepast voordat ze gingen verhuizen. (Het waren daarvoor mijn buren). Mijn buurman was een man van in de 40 en succesvol architect, zijn kantoor zat boven het feest in hetzelfde pand, oude fabriek. Hij stelde voor aan mij even zijn kantoor te bekijken en ik ging enthousiast nietsvermoedend mee.”

“Boven aangekomen betaste hij mij in mijn kruis en onder mijn shirt, hij probeerde mij te kussen en stopte met zijn vinger coke in mijn mond. Ik rende geschokt weg en zocht snel de weg naar beneden waar vrienden mij opvingen. De volgende dag ben ik nog naar de politie gegaan met mijn vriend om een melding te maken… zij waren vooral geschokt over het toedienen van coke en zagen dit zeker als een misdrijf… Ik was jong, vond het spannend en heb uiteindelijk afgezien van aangifte doen. Achteraf gezien misschien niet slim. Later op een ander feestje zei hij nog tegen mijn vriend dat ik aanleiding gaf… ongelofelijk; Ik had een vriend, hij was de vader van mijn oppaskind en twee keer zo oud als ik. Misschien wat laat maar ik deel het nu toch, misschien dat een ander dan wel het lef heeft om aangifte te doen. Dit kan natuurlijk echt niet; het idee dat dit mijn dochter overkomt of andere jonge meiden, dus laten we dit bespreekbaar maken.”

Margriet-redacteuren en onze collega’s van Libelle deelden hun ervaringen, die lees je hier: Samen sterker: de Libelle-redactie deelt eigen ervaringen met seksuele intimidatie

Wil je naar aanleiding van de berichtgeving praten over je eigen ervaringen met seksueel grensoverschrijdend gedrag? Neem dan (gratis) vrijblijvend en anoniem contact op met: Slachtofferhulp Nederland (0900-0101, ma t/m vr 08.00 – 20.00 uur of via de chat) Centrum Seksueel Geweld (0800-0188, ma t/m vr 16.00 – 06.00 uur, za en zo van 20.00 tot 06.00 uur of via de chat) Mind Korrelatie (0900-1450, ma t/m vr van 09.00 tot 21.00 uur, of via de chat).