Carlijn (20) over haar eenzaamheid: ‘Door mijn pestverleden vertrouw ik mensen niet snel’
Deze week is het de week tegen eenzaamheid. Carlijn (20) heeft maar één vriendin. 'Door mijn pestverleden geef ik mensen niet snel het volle vertrouwen’
“Ik vind het lastig om vrienden te maken. Ik durf vreemde mensen niet goed aan te spreken. Bang om iets verkeerds te zeggen, iets verkeerds te doen. Ik zou wat zelfverzekerder willen zijn. Want ik ben best slim en altijd vrolijk."
De kunst afkijken
"Maar ik heb geen vlotte babbel, zoals mijn zusje. Zij heeft ontzettend veel vrienden en praat met iedereen. Soms probeer ik de kunst bij haar af te kijken, maar dat is lastig, want elke situatie is anders. Een praatje aanknopen gaat al wat beter, maar ik weet vaak niet wat ik moet zeggen. ‘Hallo, ik ben Carlijn.’ Ja, en dan?"
ADD
"Op school ben ik gepest, geen idee waarom. Vanwege mijn beugel? Mijn puistjes? Misschien had ik iets raars gezegd? In elk geval heeft het mijn zelfvertrouwen flink aangetast. Bovendien heb ik ADD; als het te druk wordt om me heen trek ik me terug. Daar maak je natuurlijk ook geen vrienden mee."
Pestverleden
"Nu heb ik één vriendin. Ik ken haar van paardrijden en het is altijd supergezellig met haar. Soms gaan we naar een festival. Maar ze gaat ook weleens met een vriendengroep en dan kan ik niet altijd mee. Dan zit ik thuis op de bank, bij mijn vader en moeder. Als dat een paar weekeinden achter elkaar gebeurt, voel ik me weleens eenzaam. Dan zit ik in een dipje. Ik wil ook uit!
Ik heb sinds kort een nieuwe vriendin. Althans, dat kan ze worden, want ze is superlief en gezellig. Maar door mijn pestverleden geef ik mensen niet snel het volle vertrouwen.”
Tekst | Jolenta Weijers
Fotografie | Linelle Deunk
Dit artikel verscheen eerder in Margriet 41, 2019.
Het hele nummer lezen? Ga dan nu naar de winkel of Bestel 'm hier eenvoudig online!
