‘Voel je mooi en kap met zeiken’, zegt de schrijver. Ja, daar zit wel wat in

“Mam, ik vind mijn bovenbenen niet mooi, vind jij ze ook een beetje te dik?”
“Kind, je bent prachtig!” zeg ik. En het ís ook echt zo. Ik ben eerlijk. Mijn dochter is een jonge, mooie vrouw geworden en niets aan haar vind ik lelijk of ‘te dik’. Zelf is ze hier niet altijd even zeker over. En terwijl we wat kletsen, denk ik aan hoe ik vroeger was als puber. Ietsje aan de zware kant misschien, maar helemaal goed. En ik wás me toch een potje onzeker! Ik vond mijn heupen te breed, mijn buik te dik, mijn kuiten weer te mager, mijn haar te dun enzovoort enzovoort.

Op Instagram las ik een keer een leuk gedicht, ik wil het jullie niet onthouden, komt-ie. Het heet: Mooi.

Mooi

Later zou je willen
dat je eruitzag zoals nu
vanaf nu word je niet mooier
en dat klinkt misschien wat cru
maar je wordt alleen maar ouder
en je krijgt rimpels op je kop
hoe graag je ook zou willen
het wordt er echt niet beter op
de hele boel raakt in verval
en al je vel gaat hangen
je billen, borsten, armen
je oogleden en je wangen
later zou je willen
dat je op de jij van nu zou lijken
dus kijk even in de spiegel
voel je mooi en kap met zeiken

Zo jammer

Wat is het toch jammer dat we ons zo druk maken over ons uiterlijk. En het is vooral jammer en zo zonde van je tijd en energie als je jong bent. Je bent dan zo mooi! Helaas werkt het zo dat je dit soort wijsheden óf helemaal niet oppikt óf pas als je de vijftig gepasseerd bent. En dan nog is het af en toe lastig. Maar het is waar: laten we ons nú mooi voelen en ons niet druk maken, zoals de schrijver van dit gedicht zo goed verwoordt, want over een paar jaar zeggen we: ‘o wat zag ik er nog goed uit toen!’ als we een foto van nu zien.

Kijk even bij Rene Oskam, hij maakt echt leuke gedichten!