Rimpels krijgen en er ouder uitzien is prima. Maar dat wil ik niet nú al

Ik wist het allemaal zo goed, toen ik twintiger was. Plastische chirurgie, nee, daar zou ik nooit aan beginnen. Wat een onzin. Botox? Nee hoor, mij niet gezien. Mooi ouder worden kan prima, niks mis met een gezicht waaraan je kunt zien dat iemand ouder wordt. ‘Gracieus ouder worden,’ noemde ik dat geloof ik.

Niet goed gelukt

In die tijd zag je wel beroemdheden van wie je wist dat die onder het mes waren geweest, maar die vond ik er niet altijd mooier op geworden. Die hadden dan ineens een veel kleinere neus, of een onnatuurlijk glad voorhoofd of van die bollingen in hun wangen. Het verschil met hoe ze eerst waren was groot, terwijl ze vaak al beeldschoon waren. Niks voor mij (en nou scheelt het natuurlijk ook wel dat mijn uiterlijk niet mijn corebusiness is).

Eerste rimpel

Maar toen begon de tijd zijn sporen ook op mijn gezicht na te laten. En dan kon ik wel stoer roepen dat het erbij hoorde, het moment dat ik mijn allereerste echte rimpel spotte vond ik toch niet zo leuk.

De rimpels kan ik nog hebben, maar nu zijn daar ook hangende oogleden bijgekomen. Oogleden die er met hun gehang voor zorgen dat er altijd mascara blijft plakken op de verkeerde plek vind ik gewoon écht niet mooi. En ook: niet praktisch.

Plastische chirurgie is tegenwoordig een stuk natuurlijker dan vroeger. Je ziet het aan sterren. Ingrepen zijn subtieler en je gaat er niet meer totaal anders van uitzien, maar krijgt net even een frissere (en jongere) uitstraling. De eerste vriendinnen om mij heen hebben een ooglidcorrectie achter de rug en dat ziet er heel mooi en natuurlijk uit. Ik zit er ook hard over na te denken. Rimpels krijgen en er ouder uitzien is prima. Maar dat wil ik niet nú al.

Snijden in een gezond lichaam

Alleen vind ik het best eng. ‘Snijd nooit in een gezond lichaam’ is mij altijd meegegeven vanuit huis. Bovendien ben ik bang dat ik, als ik eenmaal begin aan zo’n operatie, de smaak te pakken krijg. Want die groef in mijn voorhoofd, die zou ook best weg mogen. En mijn nek kan zo langzamerhand ook wel een liftje gebruiken. Dan heb ik het alleen nog maar over mijn gezicht. Er is tegenwoordig zo veel mogelijk om dingen waar je ontevreden over bent aan te passen. En waar eindigt het dan…

In dubio

Dus ik sta in dubio. Wel of niet een ingreep laten doen? Word ik er gelukkiger van of werkt dat maar heel even? Ga ik dan ook steeds meer andere ingrepen willen? Moet ik misschien gewoon accepteren dat ik er ouder ga uitzien omdat ik nu eenmaal, ja laat ik het maar gewoon zeggen, ouder word? En ook niet onbelangrijk: wil ik hier zo veel geld aan besteden?

Ik denk dat ik eerst nog maar eens naar de kapper ga. Even wat uitgroei bijwerken is tenslotte net wat laagdrempeliger om er beter uit te zien.

Ook een ‘Geen 18 meer'-momentje? Stuur ons je reactie via margriet.nl/reageer.