PREMIUM
Ik denk terug aan hoe mijn hart gebroken was toen de verkering met mijn eerste grote liefde over was
Een kind met liefdesverdriet brengt Josephine terug naar die ene zomer waarin het ook fout ging.
Er is liefdesverdriet in huize F. Dochterlief is weer young, free and single. Het zat eraan te komen vertelt ze me, en het is goed zo. Ze is verdrietig om wat was, maar het is beter zo en huilt dan even heel hard op een liedje dat ik niet kan horen terwijl ze de vriendinnen appt. Morgen is er een feestje met thema en wie doet wat aan. Ik had blijkbaar een ontroostbaar meisje verwacht, maar nee.
Wil je verkering?
Acht maanden, van flow naar prela naar verkering naar uit. Ik ken nog steeds niet al die begrippen die bij een relatie van nu komen kijken. Ik denk terug aan mijn eerste grote jeugdliefde. Eten, een zoen, een roos, naar de film, hapje eten, blijven slapen. Voelt als prela enzovoorts, het officiële ‘wil je verkering’ ontbrak alleen. Na acht maanden was het trouwens ook over.
Beter dan zo'n lummel
‘Ach, dit was toch maar een kalverliefde,’ hoor ik mijn vader weer zeggen, ‘Je verdient toch beter dan zo’n lummel.’ Het troosten van een trotse vader. Maar dat wilde ik helemaal niet horen, ik was oprecht verbaasd. Kalverliefde? We zouden gaan trouwen of zoiets, ooit, dit was DE GROTE LIEFDE , en zou het voor altijd blijven.
Deukje of een flinke buts
Mijn hart gebroken, heel de zomervakantie aan gort. De liedjes uit m’n walkman maakten het alleen nog maar erger.
Na die eerste grote liefde kwamen er nog een paar. Mijn hart kreeg een deukje of een flinke buts. Maar zo erg als het de eerste keer voelde... Poeh, blij dat ik geen achttien meer ben. Of niet?
