‘Dat je op deze leeftijd kreunend uit bed komt als het weer eens in je rug is geschoten, daar lees je nooit iets over’

Ik ga het eerlijk zeggen: soms baal ik wel van dat ouder wordende lijf. Ik lees vaak: ‘ik ben nu zoveel blijer, zelfverzekerder dan toen ik jonger was.’ Nou, daar ben ik het niet helemaal mee eens, in elk geval niet waar het mijn uiterlijk betreft.

Weemoed

Ik kan soms met weemoed kijken naar foto’s van toen ik 35 was. Twintig jaar later hebben bepaalde onderdelen (gezicht, borsten, billen) toch de wet der zwaartekracht niet helemaal kunnen doorstaan. En dat vind ik dan nog tot daaraantoe. Maar dat je - als je ’s morgens wakker wordt - al kreunend half gedraaid uit bed moet komen, omdat het weer eens in je rug is geschoten. Daar lees je nooit iets over! Of dat je door je knieën zakt om iets op te rapen en halverwege denkt: hmm doe toch maar niet, omdat je anders niet meer overeind komt. En dat je ineens last kunt hebben van allerlei onverklaarbare pijntjes hier én daar op plekken waarvan je het bestaan niet wist. Of dat je zwaait en ontdekt- zoals Oprah ooit zei: ‘Something waving with you; your armfat’.

Leesbril onder de douche

Maar toch wel het allerergste dat je ineens voor alles; lees álles, je leesbril nodig hebt! In de douche als je het etiket van je nieuwe haarmasker wilt lezen of de gebruiksaanwijzing van je haarverf. Het zal niet de eerste keer zijn dat ik mijn haar was met conditioner of andersom. Doodmoe word ik ervan.

Winkelen zonder bril is ook niet aan te raden. Zo moest een collega laatst € 99 afrekenen voor een jurk waarvan ze -zonder bril- dacht dat ie € 49 was. En dan toch maar afrekenen, want anders moet je gaan uitleggen dat je je bril niet bij je hebt. Of je staat op een festival en wijst naar het drankje van de vrouw naast je. Dat je dát ook wilt. Omdat je het bord met de drankenlijst achter de bar niet kunt lezen. En no way dat je je leesbril daar gaat opzetten!

Zoomboom

Het afgelopen jaar was met al dat thuiswerken en videocalls natuurlijk ook niet echt bevordelijk voor je zelfbeeld. De hele tijd geconfronteerd worden met je eigen hoofd is nu eenmaal onnatuurlijk. Ze hebben er zelfs een woord voor: zoomface. Plastisch chirurgen varen er wel bij. Rimpels, overhangende oogleden, hangwangen: de cosmetische industrie beleeft een zogenaamde zoomboom.

Gelukkig kunnen we sinds een half jaar weer allemaal naar kantoor en zie ik mijn eigen gezicht alleen nog maar als ik naar de wc moet. En de beste remedie tegen al die opdoemende pijntjes? De sportschool. Ik ga inmiddels drie keer per week. En ik voelde me meteen een stuk fitter. Voelde. Want toen ik me een paar weken geleden overmoedig iets te fanatiek en snel optrok aan het fitnessapparaat, schoot ’t in mijn schouder. Heb je dát weer…