PREMIUM
Als mijn kind een weekendje thuis is geweest, zijn de voorraadkasten bijna leeg
Barbara’s kinderen wonen niet meer thuis, maar zijn er nog regelmatig. En dat is heerlijk. Maar het is óók fijn als ze weer naar hun eigen huis gaan.
“Waar zijn die lekkere zure augurken gebleven die ik vorige week gekocht heb?” Manlief staat in de koelkast te staren. Ik heb een donkerbruin vermoeden maar zeg: “Geen idee, maar we kopen wel een nieuwe pot.”
Veel in huis
Mijn jongste kind is sinds september vorig jaar op kamers, maar slaapt af en toe nog thuis en plant dan een dagje leren in aan onze keukentafel. Gezellig! Kunnen we een beetje bijkletsen. Er is altijd genoeg te vertellen over vriendinnen, de lessen, haar bijbaantje en haar ‘roommate’ op school. Ze geniet van het thuis zijn. Vooral van het eten. “O wat lekker, die kaas die je gekocht hebt mam. En zo fijn dat er altijd sla én tomaten én komkommer in huis zijn, dan heb ik echt het gevoel dat ik gezond kan eten! En top, die crackers. Wat is hier toch altijd veel in huis.”
Lege kasten
Mijn weke moederhart vindt dit fijn: mijn kind is een arme student en geniet van onze volle kasten. Maar… na een weekendje thuis zijn de kasten bijna leeg. De voorraad brood die ik gekocht had is op, evenals die lekkere kaas van de markt. Er zijn geen chips meer te bekennen en het bakje eiersalade voor op brood is ook verdwenen. Als de andere kinderen ook nog thuis komen, is het hetzelfde verhaal, alleen gaat alles dan nog sneller leeg.
In mijn voorraadmandje met zeep, deo, scheerschuim en dergelijke vond ze een mascara (Bambi eyes!), die ik gekocht had vanwege een aanbieding: twee voor de prijs van één. “O! Ik heb nieuwe mascara nodig, mag ik..?” Ik weet dat het buffelen is met die prijzen en die hoge huur, dus zeg meteen dat ze ’m mee mag nemen. Tuurlijk.
Lekker rustig
Ik geniet van de gezelligheid en de drukte in huis. Maar als ze dan weer weg is, haar eigen leven in, naar haar eigen kamertje, dan vind ik het eigenlijk wel lekker rustig. Man en ik kijken elkaar aan. “Zo, hèhè. Nou, we moeten wel weer boodschappen doen, maar nu is het huis in elk geval weer even van ons.”
Empty nest
Het is toch grappig: mijn kinderen zijn mijn alles, maar nu ze niet meer thuis wonen vind ik dat helemaal prima. Ik hoef niet in de verzorghouding, waar ik zo’n twintig jaar in heb gezeten, langer zelfs. Tijd voor mezelf, tijd voor ons. Je groeit erin, in dat empty nest. Ik heb er niet zo’n moeite mee, hoeveel ik ook van ze hou.
Ook een ‘Geen 18 meer'-momentje? Stuur ons je reactie via margriet.nl/reageer.
