PREMIUM
Ik draai de slaapkamerdeur op slot; ik moet er niet aan denken dat iemand mij in mijn kanten push-up-bh achter mijn laptop betrapt
Nina is alleen thuis met de kinderen, maar heeft geen moment voor zichzelf. Tot vanavond, als ze gaat videobellen met Daniël.
Donderdagavond
“Kom je, Kaj? Het is klaar hoor.”
Mijn zoon, die in een hoek van het Indonesische afhaaltentje over zijn telefoon zit gebogen, reageert niet.
“Kaj!”
Langzaam komt er beweging in zijn lijf en hij sloft achter me aan. O, wat is die jongen toch traag de laatste tijd. Maar ja, hij is enorm in de groei, dat kost natuurlijk bakken energie.
Vanavond doen we lekker makkelijk met eten. Thijs en Xander zijn vier dagen geleden naar Oosterrijk vertrokken. Elke dag komen er foto’s vanuit de sneeuw waar het plezier vanaf spat. Fijn dat ze het zo naar hun zin hebben; nu ik nog.
Geen moment voor mezelf
Tot nog toe heb ik nog geen moment voor mezelf gehad. De dag nadat we Thijs en Xander uitzwaaiden met hun ski’s op het autodak, stond Lieke erop dat de jongens en ik vegetarische lasagne kwamen eten, gisteren stonden mijn ouders met een bezorgd gezicht aan de deur - ‘Stil zeker hè, zo zonder Thijs?’ - en vandaag wist ik maar net te voorkomen dat we moesten opdraven bij Thijs’ zus.
Het is of het universum tegen me samenspant. Ik krijg geen rust heb om mijn gedachten op te schrijven, waar mijn psych op aandrong, en niet om me in het zachte bubbelbad van veel contact met Daniël te laten zakken, wat mijn psych me juist afraadde.
Mijn psych! Ik moet er stiekem wel om lachen. Tegelijkertijd moet ik toegeven dat het gesprek met haar me goed heeft gedaan. Maar het psychologieboek over ontrouw dat ze me leende, ligt nog wel onaangeraakt op mijn nachtkastje. Ook vanavond gaat dat ’m echt niet worden, want wat mijn psych ook zegt: ik ga videobellen met Daniël.
Als we bij de auto komen, duikt Kaj meteen achterin. Hij gaat languit liggen en trekt zijn petje over zijn ogen. “Vanavond vroeg naar bed jij!” roep ik terwijl ik via de spiegel naar hem kijk.
Thuis hebben Ruben en Sam de tafel al gedekt. Daar zal Sam wel achter zitten. Sinds ik bewust de knop heb omgezet en mijn zorgen over hun verkering heb losgelaten, ben ik gaan zien hoe leuk Sam is. Die heeft lekker veel zelfvertrouwen en humor en kan heel wijs uit de hoek komen. Aan tafel hebben die en Ruben de grootste lol. Kaj houdt zich afzijdig, al eet hij voor tien. Dat we morgen nog een keer Indonesisch konden eten kan ik wel vergeten, de bakjes gaan tot op de bodem leeg.
Als we klaar zijn zet Ruben een trouwe hondenblik op.
“Mag Sam hier slapen vanavond slapen, al is het een doordeweekse dag?”
“Vooruit dan maar.”
Vandaag heb ik geen zin in discussies.
Terwijl ik het toetje pak, meld ik quasi-argeloos: “Ik ga lekker vroeg onder de wol straks.”
Hand om haar middel
Niemand reageert. Natuurlijk niet, alsof ze op mij letten.
Toch draai ik voor de zekerheid de slaapkamerdeur op slot als ik boven ben. Ik moet er niet aan denken dat er iemand binnenvalt en mij in mijn kanten push-up-bh achter mijn laptop betrapt. Vlug kleed ik me uit, steek wat kaarsjes aan en kruip in bed.
Dan stuur ik met kloppend hart een berichtje naar Daniël, met de vraag of hij online komt.
Terwijl ik op hem wacht, stromen er foto’s binnen in onze gezinsapp. Van Xander, die we deze week voor het gemak hebben toegevoegd; als het aan Thijs ligt, horen we de hele week niks. Weg is weg, is zijn motto. Gedachteloos klik ik erdoorheen. Al die foto’s van de sneeuw, ik kan ze dromen. Er zijn ook wat foto’s van de après-ski. Een selfie van een breeduit lachende Xander, in een volle bar. Achter hem staat Thijs, weggedraaid, hij is in gesprek met vrouw met donker haar en opvallende oorbellen. Ze is zeker tien jaar jonger dan ik.
Stond zij gisteren niet ook op de foto? Ja, inderdaad, meerdere keren zelfs, ontdek als ik terugscroll, en eergisteren ook. Op één foto hangt Thijs zo ongeveer tegen haar aan. Ik zoom zo diep mogelijk in. Verdorie, ligt zijn arm daar nou om haar middel?
Opeens heb ik helemaal geen zin meer om te videobellen.
Volgende week is Thijs terug van zijn skitrip als hij haar woedend opbelt.
Wat voorafging
Een jaar geleden werd redactiemedewerker Nina (51) verliefd op haar hardlooptrainer Daniël. Ze verzette zich daar lang tegen, ze wilde haar man Thijs (53) – met wie ze nog best gelukkig is – absoluut niet bedriegen. Stapje bij beetje ging ze toch over de grens. Nu zit ze in een geheime en ingewikkelde knipperlichtrelatie met Daniël (49), waar alleen haar vroegere buurvrouw Brigitte van weet. Zelfs tegen haar beste vriendin Lieke, en haar ex Xander liegt ze erover. Ondertussen spelen er ook andere dingen in Nina’s leven: haar oudste zoon Ruben (16) worstelt met zijn gevoelens voor de non-binaire Sam, haar jongste, Kaj (13), is steeds meer aan het puberen en op het werk van Thijs zijn grote problemen ontstaan. En dan zijn er nog Evi (24), Nina’s stiefdochter en pluizenbol Harrie, een witte kater.
Dit artikel komt uit het Digitale Magazine van Margriet. Benieuwd wat er nog meer in staat? Klik hier.