De mooiste brieven en reacties van lezers

Zorgen met liefde

Het dossier in Margriet 9 stond in het teken van mantelzorgers, de steunpilaren van ons zorgsysteem. Dat de impact van mantelzorgen, zeker voor je partner, groot is, bleek uit de reacties.

• Ik ben met veel liefde mantelzorger voor mijn man, maar voel me soms naast partner ook verpleegkundige, psycholoog en schoonmaakster. Gelukkig is er in Nederland wel goede hulp te vinden als dat nodig is.
  Brenda
• Het is bij mantelzorg ook heel belangrijk om afspraken te maken over grenzen. Mijn vriend is mijn mantelzorger, maar wij hebben afgesproken dat hij me niet helpt met wassen of een toiletbezoek.
  Sanne Osinga
• Samen knuffelen, in bed televisiekijken, koffiedrinken in de tuin... Mijn man en ik kijken naar wat nog wél kan. Die kleine dingen zijn veel belangrijker geworden.
  Conny

Weet je nog: naar de telefooncel

Tegenwoordig ben je altijd bereikbaar met een mobiele telefoon, maar nog helemaal niet zo lang geleden moest je naar de telefooncel om iemand te bellen.

• Met een hand vol kwartjes naar de telefooncel, waar je dan constant muntjes in de telefoon moest blijven gooien om de verbinding niet te verbreken.
  Trudi Pronk
• In onze verkeringstijd in 1982 hadden wij wel een telefoon, maar de ouders van mijn vriend niet. Hij belde in een paar dagen tien gulden aan kwartjes op.
  Lieneke Zwalua-de Vries
• Op vakantie in het buitenland werden alle Franse, Italiaanse en Duitse varianten van een kwartje opgespaard, zodat we een paar minuten met opa en oma konden bellen. Dat vond ik als kind een hele belevenis, bellen vanuit het buitenland.
  Bianca Stevens
• Toen ik net was bevallen van onze dochter moest mijn man naar de telefooncel buiten het ziekenhuis om de geboorte aan te kondigen bij de kersverse opa’s en oma’s. Dat kun je je nu echt niet meer voorstellen!
  Evalina

Dromen, durven, doen

‘Je bent nooit te oud voor de liefde’

“Ik was twintig toen ik met een tien jaar oudere man trouwde. We kregen drie zoons en waren meer dan vijftig jaar samen, toen hij net voor de kerstdagen overleed. Ik was 72 en met twee zoons in het buitenland en één aan de andere kant van het land werd ik best eenzaam. Daarom besloot ik een profiel aan te maken op een datingsite. Wat had ik te verliezen? Ik ontmoette een leuke man en al snel kregen we verkering. Helaas kwam er negen jaar later, midden in coronatijd, na zeven jaar onverwacht een einde aan die relatie. Even dacht ik toen: laat maar zitten, misschien is het voor mij gewoon voorbij in de liefde. Maar ik heb veel liefde om te geven en ik miste de steun, de arm om me heen en het samen kunnen genieten van mooie momenten. Als je het leven kunt delen, voelt alles net wat lichter. Dus activeerde ik mijn profiel weer en zo ontmoette ik een gezellige, grote kerel uit Leerdam, met een grote mond, maar een klein hartje. We zijn nu twee jaar een paar en hoewel we allebei met onze gezondheid tobben, genieten we van onze weekenden en uitjes. Ik ben blij dat we ons niet hebben laten tegenhouden door het idee dat we geen tientallen jaren meer samen zullen hebben. We genieten nu van wat we nog wél kunnen en hebben zó veel aan elkaar. Daarom zeg ik, óók als je ouder bent: ga op zoek, als je daar behoefte aan hebt. Je bent nooit te oud voor de liefde en kunt ook op leeftijd nog gelukkig zijn.”

Jouw verhaal vertellen in dromen, durven, doen? Mail dan naar praatmee@margriet.nl

Twijfel na kanker

Babs genas van darmkanker, maar durft haar lichaam niet meer te vertrouwen en is constant bang dat er nieuwe kankercellen groeien. In Margriet 9 vroeg ze advies aan lotgenoten: hoe gaan zij om met deze gevoelens? De reacties via margriet.nl/reageer:

• Ik ken het gevoel, maar laat het mijn leven niet beheersen. Natuurlijk komt bij elke controle de stress terug, maar na een goede uitslag probeer ik het los te laten en te genieten van het nu.
  Nynke de Jong
• Probeer het een plekje te geven: dit gevoel mag er zijn, maar mag niet overheersen. Dat is moeilijk om te leren, maar helpt echt.
  Annemiek Onwijn
• Ik ben ook bij elk pijntje bang dat er ergens weer kanker groeit, maar het wordt na een paar jaar echt minder heftig. Mijn leven is nooit meer zo zorgeloos geworden als voor de diagnose, want ik ben zelf ook veranderd en het is belangrijk om dat te accepteren.
  Mattie Blindenbach
• Na tien jaar heb ik de angst grotendeels onder controle, maar hij blijft sluimeren. Als ik denk aan mijn jaarlijkse controle krijg ik het weer heel benauwd.
  Ingrid van Hove

Dit artikel komt uit het Digitale Magazine van Margriet. Benieuwd wat er nog meer in staat? Klik hier.