Uiteindelijk ben ik nu de trotse eigenaar van een enorme weckfles gekonfijte sinaasappelschilletjes

“Ga je die bakken?” vraagt Jan. Hij wijst op een plaatje in Rutger bakt. Dat is van die leuke Rutger die de eerste editie van Heel Holland bakt op zijn naam schreef. Dat boek is alweer bijna tien jaar oud en ik heb het op de tafel liggen, geopend bij custardtaartjes met abrikozen.“Dat weet ik nog niet.” Ik voel namelijk een bakkriebel opkomen. Maar misschien zakt hij nog weg. En dan zit ik met allerlei wonderlijke ingrediënten die ik uiteindelijk moet weggooien, omdat ze anders zelfstandig uit mijn keukenkastje wegwandelen.

Krokante koekjes

De dagen erna ligt het boek open bij verschillende heerlijkheden, maar uiteindelijk blijf ik drie dagen steken bij sinaasappel-cantuccini. Dat zijn die lekkere krokante Italiaanse koekjes. Dubbel gebakken. Met noten en gekonfijte sinasappelschil. “Die moet je doen,” zegt Jan, als hij leest dat je de koekjes moet weken in vin santo of amaretto. Opdracht is opdracht. Ik naar de supermarkt. “Gekonfijte sinaasappelschil? Nee. Maar dat kun je ook zelf maken, hè?” Ik tref zomaar een superhandige supermedewerker die me een netje met vijf biologische sinaasappelen meegeeft en een pak suiker. En de tip: googelen! Staat zeker op internet! Nou, sterker nog: het staat ook in Rutger bakt. Maar het is wel even een project. Op dag één sta ik al die schilletjes te snijden. Gelukkig komen kleinzoon Tos en zijn papa en mama langs, die alle sinaasappelpartjes opeten. Ik snijd met het scherpe keukenmesje maar één keer een schilletje van mijn vingertop, dus het verloopt redelijk hoopvol. Daarna begint het opkoken in water: één keer met zout, één keer zonder, één keer met 175 ml water en 500 gram suiker. Klaar. 24 uur rusten.

Glaasje amaretto

“Ik help je morgen met bakken,” biedt Jan aan. Hij heeft al een fles amaretto gehaald en staat te trappelen om aan het feest te beginnen. Maar zover zijn we nog niet. De volgende dag moet ik alles weer opkoken en opnieuw 24 uur laten staan. “Overmorgen dan?” Nee. Dan moet ik het weer opkoken, daarna gaat het in een weckpot en moet ik het andermaal 24 uur met rust laten. Jan kijkt er zó teleurgesteld bij, dat we bij de koffie toch maar een glaasje amaretto nemen. Dan maar zonder koekje. Uiteindelijk ben ik nu de trotse eigenaar van een enorme weckfles gekonfijte sinaasappelschilletjes. Genoeg om een cantuccini-fabriekje mee te beginnen, want ik heb voor zestig koekjes maar veertig gram schilletjes nodig. Komt Jan uit de supermarkt met een zak in zijn handen. “Kijk! Cantuccinikoekjes!” Er zitten er veertig in. Ik voel m’n bakkriebel zakken.

Over columnist Marjan van den Berg

Marjan van den Berg studeerde MO-Nederlands aan de VU te Amsterdam, stond jarenlang voor vmbo-klassen als juf Nederlands, schrijft columns en verhalen en runt haar eigen bedrijf Iskander Uitgevers. Ze is dol op haar dochters Merel, Amber en Kirsten, haar vier kleinkinderen, haar labrador en haar Jan! Lees hier alle columns van Marjan. Wil je Marjan volgen? Dat kan niet alleen op margriet.nl/marjan, maar ook via haar eigen website marjanvandenberg.nl en op Facebook.

Dit artikel komt uit de Digitale Editie van Margriet. Benieuwd wat er nog meer in de Digitale Margriet staat? Klik hier.