‘Natuurlijk voel ik me er schuldig over,’ vervolg ik vlug. ‘Toch kan en wil ik er niet mee stoppen’

Vorige week: na een ruzie met haar vriendin Lieke, besluit Nina haar op te biechten dat haar affaire inderdaad niet voorbij is

Dinsdagmiddag

Er staat een grote doos tissues op het tafeltje naast me. Kennelijk wordt er in deze kamer veel gehuild. Ik voel juist helemaal niets. Nou ja, niets dan tegenzin. Als ik dit Lieke niet had beloofd, had ik allang weer afgebeld. Sceptisch kijk ik naar de vrouw tegenover me. Blonde krulletjes, een goudkleurige bril. Wat was haar voornaam nou ook alweer? Iets met een M. Ze is hooguit 35. Hoe kan zij mij nou helpen ontrafelen wat ik voel?

Monotoon vertel ik haar over mijn huwelijk. Over Thijs en de luchtkastelen die hij bouwt nu hij een tijdje niet werkt om zich te bezinnen op zijn leven. “Pas begon hij zelfs over een bed and breakfast in het buitenland.” Inwendig ben ik daar nog steeds ontzet over. Hoe komt hij erbij dat ik daarvoor in zou zijn?

De psycholoog schrijft mee terwijl ik praat, haar krulletjes wippen op en neer.

“En dan is er Daniël. Met wie ik nu acht maanden iets heb.” Ik proef de woorden op mijn tong. Acht maanden al, hoe bestaat het? “Het is een paar keer uit geweest hoor,” zeg ik, verontschuldigend. “Maar dat hielden we niet vol.”

Ik durf haar niet aan te kijken

Krulletje knikt, maar zegt niets. Er zit niets anders op dan doorpraten.
“We zien elkaar wekelijks. Soms in een hotel, soms bij Daniël, als zijn vrouw er niet is, al hadden we nog zo voorgenomen dat niet meer te doen. O, we doen het trouwens nooit in het bed van Thijs en mij hoor, dat zou ik mijn man nooit aandoen.”
Ik hoor zelf hoe hypocriet dat klinkt.
“Natuurlijk voel ik me er schuldig over,” vervolg ik vlug. “Toch kan en wil ik er niet mee stoppen.”
Hoe vaak ik contact heb met Daniël, wil krulletje weten.
“Elke dag.”
Mijn hoofd is een tomaat geworden.

Het is prima als je mij niet alles wilt vertellen, zei Lieke vorige week, maar doe het dan wel bij die nieuwe psychologenpraktijk hier vlakbij.

Dus ik vertel braaf over de verslavende ochtendappjes, de voortdurende stroom berichtjes onder werktijd en de digitale nachtzoenen als ik naast Thijs in bed lig. Ik spuug de woorden uit en voel me zo’n walgelijk mens dat ik de vrouw tegenover me niet meer aan durf te kijken. Als ik eindelijk mijn mond houd, blijft het een tijdje stil.

“Wat zal dat ingewikkeld voor je zijn.” Haar warme medeleven verrast me totaal.
“Ik had nooit gedacht dat ik hiertoe in staat zou zijn,” zeg ik, met een brok in mijn keel.
“Je bent een mens en je bent menselijk. Door jezelf daar zo om te veroordelen maak je in de eerste plaats jezelf heel ongelukkig. Goed dat je hier gekomen bent.”
“‘Dankzij mijn vriendin,” voel ik me genoodzaakt te zeggen. “Ik had eerst ook tegen haar gelogen. Ze vond dat ik iets moet dóen.”

Zelfverwijt en schuldgevoel

“Dat moet je ook.”
Melissa, zo heette ze!
“Daarvoor moet je eerst iets van al het zelfverwijt en schuldgevoel loslaten. Want dat maakt dat je niet meer ziet wat er werkelijk speelt. Ik kan je wat boeken aanraden over de complexe dynamieken achter ontrouw. Kun je die thuis lezen zonder dat je man meteen vragen gaat stellen?”
“Thijs gaat morgen naar Oostenrijk, een weekje skiën.”
“Mooi, dan heb je rust. Ga je Daniël deze week nog zien?”
“Weet ik nog niet.”

Begin ik nu hier ook al met liegen?
“Is het een idee dat je ook van hem pauze neemt? Even geen contact, tijd om tot jezelf te komen. Zou dat lukken?”
Ik staar Melissa met grote ogen aan. Ik verheug me er al tijden op om ’s avonds met Daniël te kunnen bellen, als de jongens in bed liggen. Bellen met beeld misschien wel. Wie weet kan ik ’s avonds zelfs wel eens even snel naar hem toe.

“Ik denk het niet,” pers ik eruit en ik laat mijn hoofd in mijn handen zakken.

Volgende week: schrikt Nina van een foto die ze ontvangt.

Wat voorafging

Een jaar geleden werd redactiemedewerker Nina (51) verliefd op haar hardlooptrainer Daniël. Ze verzette zich daar lang tegen, ze wilde haar man Thijs (53) – met wie ze nog best gelukkig is – absoluut niet bedriegen. Stapje bij beetje ging ze toch over de grens. Nu zit ze in een geheime en ingewikkelde knipperlichtrelatie met Daniël (49), waar alleen haar vroegere buurvrouw Brigitte van weet. Zelfs tegen haar beste vriendin Lieke, en haar ex Xander liegt ze erover. Ondertussen spelen er ook andere dingen in Nina’s leven: haar oudste zoon Ruben (16) worstelt met zijn gevoelens voor de non-binaire Sam, haar jongste, Kaj (13), is steeds meer aan het puberen en op het werk van Thijs zijn grote problemen ontstaan. En dan zijn er nog Evi (24), Nina’s stiefdochter en pluizenbol Harrie, een witte kater.

Dit artikel komt uit het Digitale Magazine van Margriet. Benieuwd wat er nog meer in staat? Klik hier.