PREMIUM
Mijn flesje water werd door een streng uitziende beambte in beslag genomen alsof het een fles whisky betrof
De vliegreis van Jan de Hoop en zijn partner Coen ging gepaard met veel gedoe. En ook nog eens vertraging.
Nu ik een beetje met pensioen ben, kan ik wat vaker korte tripjes met Coen maken. Gezellig een paar dagen met de auto naar Gent, Münster of Osnabrück met de fietsen achterop. Voor ons tripje naar Lissabon moest het vliegtuig eraan te pas komen. En dat is tegenwoordig een hoop gedoe. Om op tijd in het toestel te zitten, moesten we drie uur voor vertrek op Eindhoven Airport zijn. Daar speelden zich door personeelsgebrek kermisachtige taferelen af. Grijsgenoten op leeftijd worstelden zich met grote moeite door de online-incheckbalie. Hun koffers met obesitas kregen zij alleen met enig gejonas op de loopband. Handmatig scannen had ik speciaal voor deze gelegenheid bij onze buurtsuper geoefend. Na slechts vier pogingen kreeg ik tot mijn verrassing al een groen vinkje te zien.
Survivaltocht
Op naar het volgende obstakel... Dit bleek een langwerpige partytent van maar liefst driehonderd meter lang. Voetje voor voetje schoven we langzaam richting de attractie met de naam Security. Als beginnend stripper ontdeed ik mij onhandig van mijn bovenste laagje kleding. Mijn flesje water werd door een streng uitziende beambte in beslag genomen alsof het een fles whisky van een aangeschoten passagier betrof. De verplichte wandeling door de belastingvrije winkel was het laatste en gemakkelijkste obstakel van deze survivaltocht. Uitgeput ploften Coen en ik neer met een veel te dure laffe cappuccino. Met z’n allen bijeengedreven in een glazen aquarium was het wachten op ons vertraagde vliegtuig.
Simpel worstenbroodje
Eindelijk aan boord vochten passagiers om hun net iets te grote rolkoffertjes in de net iets te kleine ruimtes te proppen. De stoelen lijken ontworpen voor mensen van maximaal 1 meter 30. We hoopten dat we maar tweeënhalf uur bekneld zouden zitten, totdat de captain meldde dat het luchtruim vol was en we een halfuur later zouden vertrekken. Vroeger, toen alles natuurlijk beter was, werd je getrakteerd op gratis hapje en drankjes. Tegenwoordig heet dat à-la-carteservice en kost een simpel worstenbroodje vier euro. Naast mij probeerde een vriendelijke mevrouw vanuit haar smalle stoel de bladzijdes van Margriet om te slaan. Opgelucht konden we ons na drie uur bij aankomst loswrikken. Eenmaal met de metro bij het hotel aangekomen kwam mijn bloedsomloop weer langzaam op gang.
Over columnist Jan de Hoop
Jan de Hoop (68) presenteerde 33 jaar het RTL Ontbijtnieuws. Sinds hij met pensioen is, geniet hij nog meer van het leven. Jan is getrouwd met Coen.
Dit artikel komt uit het Digitale Magazine van Margriet. Benieuwd wat er nog meer in staat? Klik hier.