PREMIUM
Grote blauwe ogen kijken haar mistroostig aan vanaf het doek. Iets in het schilderij raakt Rinke. Ze moet aan Mara denken
Rinke bekijkt de schilderijen van Jelle aandachtig en is erg onder de indruk van zijn werk, van een in het bijzonder.
Stap nooit bij een vreemde in de auto. De woorden schieten door het hoofd van Rinke als de auto van Jelle, de kunstenaar die ze moet gaan interviewen voor de krant, voor haar neus stopt.
Jelle zwaait de deur van zijn grote Range Rover open en roept dat ze niet zo in de regen moet blijven staan. Hij verontschuldigt zich voor de grote plastic zak op de passagiersstoel. “Ik dacht al dat jij zeiknat geregend zou zijn en ik ben nogal zuinig op mijn bakkie.”
Dat is anders niet te zien, denkt Rinke cynisch als ze om zich heen kijkt. De auto ruikt naar natte hond en op de achterbank liggen wollen kleden vol hondenharen en modderspetters. Jelle vertelt tijdens de rit dat hij bezig is met een groot nieuw project. Rinkes ogen zijn de eerste ‘van buitenaf’ die de werken te zien krijgen. “Nou het is totaal anders dan wat ik normaliter maak. Maar we hebben het er zo wel over tijdens het interview. Eerst maar even een bakkie troost. Heb jij de wegenwacht al gebeld trouwens? Ik zie dat het later droog wordt. Ik kijk anders wel even naar jouw bakkie… Ja, ik heb wel verstand van auto’s hoor.”
Vrouwfiguur met grote blauwe ogen
Het atelier hangt vol met doeken. Als Jelle in het keukentje koffie zet, loopt Rinke bijna eerbiedig stil langs alle werken. Ze snuift de geur van het verf op. Wat moet het heerlijk zijn om zo goed te kunnen schilderen. Al je creativiteit laten vloeien op het canvas. En dat dit dan de uitkomst is. Een vrouwfiguur met grote blauwe ogen kijkt haar mistroostig aan vanaf het doek. Haar lange haar valt over haar naakte schouder. In haar hand houdt ze nonchalant schuin een glas rode wijn vast. Het lijkt net of ze het zo kan laten vallen. Iets in het schilderij raakt Rinke. Ze moet aan Mara denken.
Jelle staat ineens achter haar met twee mokken koffie. Ze was zo opgegaan in de kunstwerken dat ze hem niet aan hoorde komen. “En? Vind je het wat?” lacht hij. Waarschijnlijk ziet hij aan haar gezicht al dat ze onder de indruk is.
Tijdens het interview dwalen Rinkes ogen steeds af naar de vrouw met het glas. Toch probeert ze zich te focussen op het overigens best vermakelijke gesprek. Jelle vertelt over een nieuwe expositie waarbij hij zijn nieuwe werk gaat onthullen. Sculpturen zijn het. Had-ie nooit eerder gedaan. Maar eenmaal bezig, wist hij dat dit een nieuwe weg voor hem moest worden. Dat schilderen, daar is-ie wel even klaar mee. De ogen van de vrouw op het doek lijken zich met tranen te vullen. Wat is dat toch met die blik?
Schreeuwende monden. Boze gezichten
“Loop je mee? Hierachter staat het een en ander.” Rinke schrikt op. Ja natuurlijk wil ze de sculpturen zien. “Trek je jas maar even aan, want we moeten een stukje buiten om. Oh en ben je bang voor honden? Ik heb er vier, die lopen hier achter te scharrelen. Ze blaffen waarschijnlijk wel. Maar bijten doen ze niet.”
Zodra Jelle de achterdeur van zijn atelier open doet, springen de vier gelijk tegen hem op. “Ho dames, rustig! We hebben een journalist op bezoek. We willen niet in de krant hebben dat jullie lastig zijn toch?”
Hij raapt twee tennisballen van de grond en gooit ze weg. Als een malle rennen de honden erachteraan. “Het zijn Australische herders. Die barsten van de energie. Willen alleen maar spelen. Ze lijken op hun baasje. Maar kijk, hier is mijn nieuwe werk.”
Jelle schuift een zwaar gordijn van de ingang van de naastgelegen kas opzij. En Rinke weet even geen woorden te vinden voor wat ze ziet. Op de grond liggen tientallen naakte mensfiguren in alle soorten en maten. Gepijnigde blikken. Schreeuwende monden. Boze gezichten. Gebalde vuisten en wijd opengesperde handen die wanhopig naar de lucht grijpen. Naast het hoofd van elk beeld ligt steeds hetzelfde masker. Van een plastisch lachend gezicht. Een grimas bijna. Een rilling loopt over Rinkes rug. Ze wordt hier erg ongemakkelijk van.
Volgende week: Rinke is onder de indruk van het werk van de kunstenaar, en dat merkt hij.
Dit artikel komt uit het Digitale Magazine van Margriet. Benieuwd wat er nog meer in staat? Klik hier.