Jarenlang kreeg ik acuut rare kriebels van ‘iets tegen mijn nek’

Een van mijn favoriete schrijfsters is Nora Ephron. Het is dan ook niet geheel toevallig dat ik mijn kind, als het een dochter zou worden, Nora wilde noemen. Het werd overigens Rifka, maar het scheelde niet veel. Een van haar vele leuke bundels met essays is I feel bad about my neck, niet zo mooi vertaald als Wat baal ik van mijn hals, waarin ze schrijft over ouder worden. En over haar bijbehorende niet al te positieve gevoelens over haar nek, het lichaamsdeel waaraan je volgens haar de ouderdom het meest kunt aflezen. Het is dus ook niet voor niks dat Nora Ephron verslaafd raakt aan coltruien, in dat boek.

Een col van wol

Mijn lievelingsdracht van de afgelopen paar maanden is ook een coltrui. Eentje van wol, of, liever nog, een van katoen, of van heel dunne wol. En dat terwijl ik jarenlang acuut rare kriebels kreeg van ‘iets tegen mijn nek’. Nu vind ik het juist heerlijk dat mijn hals in een dun colletje gehuld zit, en ik kan ook erg genieten van het uiterlijk van de col, als hij uitsteekt boven een colbert of trui. Zou dat, denk ik elke keer als ik weer een coltrui aantrek, iets met Nora Ephron te maken hebben? En zou ik me heimelijk, misschien zelfs onbewust, ook slecht voelen over mijn nek? Tja, ik voel me geloof ik niet slecht over mijn nek. Ik vind sowieso dat mensen niet zo moeten zeuren over ouder worden, en als ik al een euvel zou mogen kiezen aan mijn eigen gezicht- en halspartij, wat ik eigenlijk al stom vind om te doen, is dat eerder mijn onderkin. Maar ja, een onderkin kun je niet verhullen in een coltrui.

Gevoelig voor trends

Ik heb er nog wat dieper over nagedacht, en het zijn denk ik twee dingen die mij steeds weer de col in drijven. Ten eerste is de coltrui nogal in de mode, en ik ben nu eenmaal gevoelig voor trends – niet meer voor trendjes, wel voor trends. Ten tweede begint mijn haar steeds witter te worden, en is het dus gezellig als, vlak onder al die lichte kleuren van mijn huid en haar, er een col opduikt die, bijvoorbeeld felblauwe strepen heeft, of rood en oranje en bruin gevlekt is – die collen bezit ik allebei. Iedere kleurenconsultant die je tegenkomt zal je vertellen dat je met wit wordend haar voor veel kleur moet gaan, en collen brengen die kleur vrij dicht bij je gezicht. Dus ik kan me voorstellen dat ik de zomer in ga met een col; ik heb al coltruien met korte mouwen gezien, en zelfs coltruien zonder mouwen.

Misschien komt er nog een dag dat ik me ook bad ga voelen over mijn neck; dan heb ik het afweergeschut in elk geval al in stapels klaarliggen.

Over columnist Aaf Brandt Corstius

Aaf Brandt Corstius is schrijfster, getrouwd met Gijs Groenteman en moeder van Benjamin en Rifka. Lees hier alle columns van Aaf.