PREMIUM
Ik hoop dat mijn moeder nog een beetje kan genieten in haar laatste levensfase
Corines moeder woont nu bijna anderhalve maand in een verzorgingshuis, waar ze de eerste weken heel verdrietig en boos was. De verhuizing was een grote overgang voor haar. Inmiddels is de rust gelukkig een beetje teruggekeerd.
Het was ontzettend verdrietig om mijn moeder na 57 jaar uit haar eigen huis te halen en weg te brengen naar het verzorgingshuis. “Dus ik ga hier weg en ik kom nooit meer terug?” vroeg ze mij. Mijn hart kromp ineen, ik had haar zo graag thuis gehouden maar helaas lukte het niet om de juiste zorg voor haar te regelen. De eerste dagen was mijn moeder ontzettend boos omdat ik, haar lieve en enige dochter, mijn moeder opsloot in een tehuis. Dan ben je wel een heel slecht mens. Ze vertelde dat ze als op de bovenste etage woonde, ze naar beneden zou springen. Dat ik haar besodemieterd had en dat ik geen idee had wat ik haar had aangedaan. Ze was volstrekt hysterisch, onredelijk en vooral heel kwaad. Ik heb er nachten slecht van geslapen, want dit wil je als dochter niet horen. Je wilt het allerbeste voor je moeder, ze heeft tenslotte ook altijd heel goed voor mij gezorgd.
Bellen
Haar mobiele telefoon is heilig. De eerste dagen nam ik nog op toen ze belde. Maar dat deed ze vooral ’s avonds en soms wel twintig keer in een uur. Als je haar dan aan de lijn kreeg, kon ze uren achter elkaar hetzelfde verhaal vertellen. En dat deed ze niet alleen bij mij, ook bij andere familieleden. Natuurlijk is het verdrietig dat ze zich zo onrustig voelt en is dat het ergste voor haar, maar ik werd er knettergek van.
Gelukkig gaat het beter met haar, ze is nog steeds af en toe verdrietig en dan wil ze naar huis. Weg van het tehuis waar de mensen gek zijn, het eten niet lekker is en waar ze haar vrienden mist... En heel eerlijk; waar de dóód in de lucht hangt, zoals mijn Belgische schoonschoon zegt. “En of je nou een pintje, een koffie of een appelflap bestelt, het smaakt allemaal gelijk.”
Activiteiten
De verzorgenden leert ze beter kennen en ze doen heel erg hun best. Ze stimuleren mijn moeder mee te doen met activiteiten en nu gaat ze een keer per week naar de kapper en naar de kerkdienst. De fysiotherapeut komt langs voor fietsbeweging, de diëtist houdt in de gaten of ze wel goed eet, bij de psycholoog en geestelijke verzorger kan ze haar hart luchten. Ik hoop dat mijn moeder nog een beetje kan genieten in haar laatste levensfase.
Ook een ‘Geen 18 meer'-momentje? Stuur ons je reactie via margriet.nl/reageer.