Ik zeg heel professioneel ‘kastopruiming’, alsof ik die in mijn agenda heb als een gepland event. Maar zo is het niet

Een paar jaar geleden schreef ik een krantenartikel over strakke spijkerbroeken, en dat die weer terugkwamen in de mode. Om dat stuk enig gewicht en een hoop urgentie te geven, belde ik een moderedacteur op, zodat zij kon bevestigen wat ik in dat artikel zei: dat strakke spijkerbroeken dus weer in de mode kwamen. Zij bevestigde het, gelukkig, en zei aan het eind van het gesprek terloops: “Dus al die wijde pijpenbroeken van je kun je nu wel weggooien, hè Aaf?” Ho even, dacht ik gepikeerd, maar ik deed dat natuurlijk wel meteen. Alle wijde pijpen belandden in de kledingrecyclebak, en in de kast legde ik nieuwe, strakke spijkerbroeken, en die droeg ik tot zij weer uit de mode raakten.

Kastopruiming

Nu liggen zij al anderhalf jaar onder op het stapeltje. Ik pakte ze op toen ik mijn kastopruiming deed. Ik zeg nu heel professioneel ‘kastopruiming’, alsof ik die op mijn agenda heb staan als een goed gepland event, waarbij ik een peloton plastic dozen al heb klaarstaan om winterkleding in op te slaan of iets dergelijks, en allerlei staande afspraken heb met tweedehands winkels in de buurt om oude kleding heen te brengen. Maar zo is het niet.

Het is meer zo dat ik ’s avonds laat ineens de geest krijg, omdat ik bijvoorbeeld de hangende kleren in de kast niet meer kan verschuiven, zo dicht hangen ze op elkaar, en dan ergens een zak en een doos vandaan haal en woest kleren begin te sorteren en weg te smijten.

Álle soorten broekvormen

En zo stond ik in mijn handen met die skinny jeans. En dacht ik aan iets wat ik laatst las: dat álle soorten broekvormen nu in de mode zijn. Daar stond ik echt van te kijken, maar toen ik even nadacht, vond ik wel dat het klopte. Werkelijk elke broekvorm zie je nu voorbijkomen op straat, en eigenlijk allemaal acceptabel. Wat nog opging toen ik die moderedacteur sprak – dat je broeken van de ene soort op de brandstapel moesten als een andere soort in raakte – is niet meer waar.

Dus wat moest ik met deze strakke broeken? Ze waren nog draagbaar, pasten me nog, en ze mochten nog van de modepolitie, maar ik voelde er niets meer bij. En toch voorvoelde ik ook dat ik ze over een paar jaar, misschien zelfs al over een halfjaar, best wel weer eens leuk zou kunnen gaan vinden. Dat, even een heel ander scenario, misschien de heel relaxte houding van De Mode ten opzichte van alle broeken ineens zou omslaan, en je als weldenkend mens met enig trendgevoel eigenlijk alleen nog strakke broeken zou kunnen en mogen dragen.

Nu liggen ze onder op het stapeltje broeken te wachten op dat moment, met erbovenop mijn wijde, de semi-wijde en moederspijkerbroeken. Als de mode zo tolerant blijft, krijg ik mijn kast nooit meer strikt opgeruimd.

Over columnist Aaf Brandt Corstius

Aaf Brandt Corstius is schrijfster, getrouwd met Gijs Groenteman en moeder van Benjamin en Rifka. Lees hier alle columns van Aaf.