Het gaat weer goed met me na een paar pittige jaren waarin alles stuk leek

De relatieve rust die ik mezelf tegenwoordig gun bevalt me goed. De dagen vliegen evengoed zó voorbij. ’s Morgens wakker geklingeld worden door het carillon en me dan nog even lekker omdraaien, opstaan en kranten lezen met heel veel koffie, de mail lezen, nadenken, niksen, mediteren, uit het raam staren. Perfect ochtendritueel. Dan stap ik meestal op de fiets om te gaan trainen, want dit fitte lijf bevalt me wel. Fit was ik altijd wel (terwijl ik eigenlijk een beetje lui ben) maar sinds vijf jaar zit ik op mijn ideale gewicht. Stel dat ik nog dertig goeie jaren heb om volop van het leven te genieten, laat ik dat dan maar zo fit mogelijk gaan doen.

Liefdevol terugkijken

Deze week vijf jaar geleden overleed mijn moedertje op 92-jarige leeftijd. Ik was al een paar nachtjes bij haar gebleven. Het waren bijzondere intieme dagen, een mooi liefdevol afscheid op een kamer met een prachtig uitzicht op de oude binnenstad van mijn geboortestad Alkmaar. Toen ik even weg was, piepte ze ertussenuit, gelukkig waren mijn broers en zusters er wel. Dit jaar was de eerste keer dat ik liefdevol kon terugkijken zonder tranen. Het gaat weer goed met me na een paar pittige jaren waarin alles stuk leek. Door de lockdowns weet ik nu dat ik voortaan minder hard wil werken en tijd wil hebben om mijn leven te leven. Ik voel me weer sterker en dat is fijn want de wereld is wel heel donker af en toe.

De oorlog waait over Oekraïne als een giftige Russische wolk, ook in ons land laat het fascisme steeds vaker zijn lelijke kop zien en toen kwamen de berichten over de aardbeving in Turkije binnen. De wanhoop van de bevolking daar en van onze Turkse Nederlanders en de beelden op het nieuws waren zo afschuwelijk dat ik er moeilijk naar kon kijken. Die éne foto op de voorpagina van de Volkskrant ’s morgens… een vader die het handje van zijn dochter die onder het puin ligt vasthoudt, was zó hartverscheurend dat bij mij de sluizen open gingen. Ik snikte even goed uit, stortte geld op 555, belde mijn dochters en ging toen mediteren om weer iets van balans te vinden.

Meer geluk dan wijsheid

Ondertussen gaat het leven toch door. Afgelopen zaterdag heb ik, een beetje giechelend van de zenuwen dat wel, in mijn radioshow zelf aan de knoppen gedraaid en dat is gelukt zonder lange stiltes. Meer geluk dan wijsheid vrees ik, maar het is een begin.

Het SBS-programma The tribute, the battle of the bands waar ik samen met Spike van Di-rect en Cesar Zuiderwijk in de jury zit is een groot succes en dat kikkert me op. De kijkcijfers zijn goed en de kritieken nog beter. Inmiddels staan de vier finalisten straks drie avonden met hun tributeband in Ziggo Dome. Ik gun het ze van harte. Ik weet heel goed dat geluk komt en gaat en vooral erg tijdelijk is, dus ik heb geleerd ervan te genieten als het op mijn pad komt.

Over Angela Groothuizen

Duizendpoot Angela Groothuizen is actrice, presentatrice, dagvoorzitter, zangeres, columnist, theatermaker, jurylid én bijzonder ambtenaar van de burgerlijke stand. Angela is geboren in Alkmaar, woont in Amsterdam en heeft twee dochters. Iedere dinsdag lees je Angela’s nieuwste column op margriet.nl/angela Je kunt Angela ook volgen op Instagram en op Twitter via @angelagroothuiz of @dollydotsofficial.