‘Mijn ex biechtte op dat hij vijftig jaar lang had gerommeld met andere vrouwen, ook prostituees’

“Een halfjaar geleden belde mijn ex me op: hij wilde iets komen vertellen. Ik was verbaasd: sinds onze scheiding zagen we elkaar alleen op verjaardagen van de kinderen, persoonlijk contact was er nooit. Edwin kwam en vertelde me, op een chaotische, onsamenhangende manier, dat zijn huidige vrouw twee geslachtziektes had opgelopen. Syfilis en gonorroe. Van hem. Hierdoor had hij zijn geheime leven moeten opbiechten. Hij ging vaak naar seksclubs, bezocht prostituees en maakte via internetafspraakjes met vrouwen. Omdat onze kinderen ervan zouden horen, wilde hij dat ik het ook wist. O, en trouwens, dit dubbel­leven speelde al heel lang. Het was begonnen toen hij zeventien was.”

“Pas toen hij weg was, drong volledig door wat hij had verteld. Vijftig jaar lang gerommel met andere vrouwen, vaak prostituees nota bene. Ook toen wij getrouwd waren. Daarvóór al! Hoe kon het, dat ik dat nooit had doorgehad?”

Niet betrokken

“Edwin en ik kennen elkaar van de middelbare school. We trouwden in de kerk, beiden als maagd, dacht ik. Voor ons huwelijk was ik puberaal verliefd op hem maar toen ons leven samen begon, er kinderen kwamen, voelde ik al snel dat er niet veel tussen ons was. Geen echte verbinding, geen wij-gevoel. Al leek alles op het oog heel normaal. We hadden een mooi huis, een gezin, allebei een leuke baan. Elke zondag zaten we in de kerk, we waren lid van de Pinkstergemeente. Edwin was daar een poosje jeugdleider. Iedereen vond hem aardig en behulpzaam. Dat wás hij ook. Maar hij was niet echt een betrokken echtgenoot en vader. Ik vond hem emotieloos en vlak en voelde me continu afgewezen. Dat dit kwam doordat hij ondertussen met andere vrouwen bezig was, kwam nooit bij me op. Er was ook niets wat erop wees. Ik zag hem nooit naar andere vrouwen kijken. Op seksgebied had hij geen extreme wensen, was zelfs niet in om eens iets nieuws te proberen. En als er iets op tv was over prostitutie sprak Edwin daar vol afschuw over. ‘Ik zou het niet eens kúnnen,’ zei hij dan met een ernstig gezicht.”

Veel overwerken

“Nee, Edwin leefde voor zijn werk, hij was technicus bij een grote raffinaderij. Daarin stak hij al zijn energie. Hij was geregeld ’s avonds weg. Altijd met geloofwaardige verhalen. Achteraf kan ik wel rare dingen benoemen; dat hij in het weekend ook regelmatig lang weg was. Ook is het gebeurd dat ik naar zijn werk belde en te horen kreeg dat hij een vrije dag had. Als ik daar dan ’s avonds over begon, had hij altijd direct een verklaring. Ze waren gewoon vergeten dat hij die en die afspraak buiten de deur had. Als ik al eens iets in twijfel trok, wist hij alles om te draaien. Ík was achterdochtig, ík maakte problemen om niets, ík zat hem te veel op zijn huid. En als ik klaagde dat hij zo veel werkte, verweet hij me dat ik ondankbaar was. Hij deed het immers allemaal voor ons.”

Ik wilde scheiden

“Met de jaren werd ik steeds ongelukkiger met Edwin. En nadat onze kinderen uit huis waren gegaan, hield ik het thuis niet meer uit. Ik voelde dat het tijd werd om de regie over mijn leven te pakken. Toen ik zei dat ik wilde scheiden, reageerde Edwin goed. Binnen de kortste keren was hij hertrouwd. En ik was opgelucht. Ik bleek prima op eigen benen te kunnen staan en ontmoette mannen met wie ik wél een gevoel van samenzijn ervaarde. Het kon dus tóch. Nu ben ik alweer jaren gelukkig met een andere man, bij wie ik eindelijk de vrouw ben die ik eigenlijk altijd al was. Maar wat deed het pijn toen ik hoorde over Edwins seksuele dubbelleven. Al die jaren waren één groot toneelspel geweest.”

Hiv-test

“Maanden was ik er kapot van. Alles wat er ooit was gebeurd in mijn huwelijk kwam opeens in zo’n ander daglicht te staan. Ik dacht aan al die avonden dat ik alleen thuis had gezeten met de kinderen. Al dat geld uit onze gezamenlijke pot, dat hij aan zijn buitenechtelijke avonturen moet hebben opgemaakt. Maar ook aan die keer dat hij een hiv-test had laten doen omdat hij zogenaamd in een injectienaald was getrapt. En nog zo veel andere dingen die toen zo onschuldig leken. Allemaal komedie. Ik kon geen fotoalbum meer inkijken zonder te denken: toen dus ook al. En toen dus ook.De foto’s van ons als jong gezin maken me ziek.”

Wraakzucht

“Wat ben ik blij dat mijn moeder nooit heeft geweten dat haar schoonzoon de dochter van wie zij zo veel hield zo systematisch heeft bedrogen. En dat ik tien jaar geleden zélf van Edwin ben gescheiden. Ik had anders het afgelopen halfjaar niet voor mezelf ingestaan. Ik was zó kwaad. Zat boordevol wraakzucht. Ik heb vaak gedroomd dat ik hem tot pulp sloeg. Nu is dat iets gezakt; ik gooi hem ‘alleen nog maar’ van de trap.”

“Of Edwin schuldgevoelens heeft over wat hij me heeft aangedaan? Het lijkt van niet, hij heeft me ook niet één keer gevraagd wat zijn bekentenis met mij heeft gedaan. Al weet hij dat nu wel; ik heb al mijn gevoelens verwoord in een brief en die aan hem voorgelezen. Zwijgend zat hij te luisteren. Daarna liep hij zonder nog iets te zeggen de deur weer uit.”

Onderbuikgevoel

“Toch heeft mij dit wat verlichting gegeven. En het gaat gelukkig alweer iets beter met me, ook omdat ik heel veel steun heb aan mijn vriend. Maar de ontzetting blijft. Ik wil met mijn verhaal anderen duidelijk maken dat als je op de een of andere manier een onderbuikgevoel hebt en je denkt dat er iets niet klopt in je huwelijk, je daarnaar moet luisteren. Laat je niet afschepen, zoals ik, volg je gevoel.”

Ook anoniem een geheim delen? Er wordt integer en vertrouwelijk met je bericht omgegaan. Mail naar Lydia van der Weide: redactie@margriet.nl.